poetRIE
0 Comments

19661112 – entends-tu, toi, chanteur d’antan

19661112
parru le
12 novembre 1966
aux éditions
“Permanences Poétiques”

entends-tu, toi, chanteur d’antan

chante ton chant comme l’oiseau
dans les champs cherche ta voix
parmi les feuilles vertes de joie

vois-tu, là-bas

le regard bavard de cet arbre
pensant (peut-être) que c’est
lui que tu chantes

écoute les enfants qui jouent
ils sont seuls ensemble
ils aimens pourtant
ton chant battant dans leur coeur

mais
tu leur fais peur
avec tes trois prières
avec tes quatre vérités
ne chasse pas leurs rêves
ne chasse pas leurs doux oiseaux
mais fait fleurir leurs grands arbres
pour que leurs branches puissent porter
les feuilles vertes de la joie

0
Uncategorized
0 Comments

Blog Cocktail – gezellig, leerzaam en fijn … meer moet dat niet zijn.

Onlangs had ik me ingeschreven om deel te nemen aan een Blog Cocktail.
Ik was al een hele tijd op zoek naar een gelegenheid om een en ander bij te leren over “het bloggen”, om mijn eigen “blog” te kunnen verbeteren. Aangezien ik nog echt een beginneling ben in die zaken, had ik lang getwijfeld of dat wel iets voor mij was, van daar tussen een aantal ervaren bloggers/blogsters te gaan zitten, terwijl ikzelf nog een blog-analfabeet ben … maar ik ben er dan uiteindelijk toch maar op ingegaan.
Nieuwsgierigheid en “goesting” – om bij te leren – hebben het dus gehaald.
En ik heb er geen spijt van !

Het was een gezellige en leerzame bedoening: lekkere hapjes en drankjes en fijne mensen.
Het is altijd boeiend om nieuwe mensen te ontmoeten, te leren kennen.

Maar, wat “bloggen” betreft, heb ik helemaal niets bijgeleerd.
Wèl over “modders en fadders” met kinderen … en ik was waarschijnlijk de enige “zonder” kinderen. Wij, mijn lieve echtgenote en ikzelf, vonden dat er al meer dan volk genoeg op deze wereldkloot rondloopt en rondrijdt …
Ik heb me wel een hele loopbaan bezig gehouden met de kinderen van anderen: eerst in het onderwijs, dan in het jongerenamateurtoneel, dan in de Service de la Jeunesse van de Ville de Bruxelles en in de Bemiddelingscommissie bij Bijzondere Jeugdbijstand.
Maar hierover … (misschien) later meer.

Wat mij vooral opviel bij de dames en die ene andere heer op die Blog Cocktail, was de “spontane eerlijkheid” over hun “kindjes”. Ik heb dat niet dikwijls meegemaakt in mijn loopbaan als jeugdwerker: niet toen ik nog in het onderwijs stond; niet aan de la Ville de Bruxelles; ook niet bij de Bemiddelingscommissie. Mijn ervaring gaat eerder in de richting van “mijn kind, schoon kind”, “mijn kind, braaf kind”, “mijn kind, slims(ste) kind” …

1