bang je te krenken

1971 0617

bang je te krenken
je te kreuken
kruipen mensen om je heen
een glimlach-groet
op hun gelaat

en

zoals de lantaarn schijnt
verlichten zij de straat

beter zijn nochtans
zij de je te krenken
je te kreuken
weten

want

zij komen op je af
hun glimlach-groet
is waar en echt

maar

zoals de lantaarn
gebroken in de nacht
worden zij vergeten

plaag de geesten

1970 0671

plaag de geesten

graag gedaan

misschien de morgen

mee mag gaan

te laat de dauw

gevallen en

schemerig schijnt schaars

het zonlicht

achter hoge

flatgebouwen

gewoon op een bank

1971 0925

je zit
gewoon op een bank
te mijmeren

iemand
komt langs die bank
en vraagt of je vuur hebt

“maar ’t is verdomme
die goeie ouwe charel”

we zijn nog dikwijls
samen uit geweest
maar
dat is nu lang geleden

hij herkent je niet
bedankt voor het vuurtje
en gaat