POLLEN & SOKKEN
0 Comments

Van Ambetantenaren en Populitiekers : een ode aan clichés

Van Ambetantenaren en Populitiekers

 een ode aan clichés

 

Hoe komt het dat ik alles verkeerd doe, aangezien ik toch nooit iets doe ?

Ik herinner mij nog die bierkaartjes van de Witte Hoegaarden, waarop uitspraken stonden. Er was er eentje dat ik destijds in mijn kamer aan de muur had geprikt. “Hoe komt het dat ik alles verkeerd doe, aangezien ik nooit iets doe ?” of iets dergelijks;

 

Besparen op de ambtenaren verkleint de parking van ancien-cabinettards.

Waar gaan de niet herkozen ministers en schepenen hun medewerkers “parkeren” als er minder ambtenaren moeten zijn ?

 

Maanden zonder regering en toch werden de lonen en pensioenen uitbetaald.

De regeringsformatie van 2014 (nadat het “kiesvee” op 13 juni haar stem had uitgebracht) was de langstdurende formatie in de geschiedenis van België en duurde 541 dagen. Er was dus meer dan een jaar geen regering ! Toch werden lonen, pensioenen en vervangingsinkomens vlot uitbetaald ! Ook die vlijtige parlementariërs kregen hun “duur verdiende” centen op hun rekening terwijl ze er niet in slaagden van een regering samen te stellen !
En dit … dankzij die door velen onder hen zo gehate ambtenaren !!!

8
SCHATTEN OP ZOLDER
2 Comments

René Jonckeer

op 20 augustus 2018 zou hij 71 geworden zijn

In de wereld van de Kunst
zijn er meer stille wroeters
dan “stars” die altijd
in de schijnwerper staan !!! 

° Brussel, 20 augustus 1947
† Mechelen, 14 juni 2018

Een leven vol passie in het algemeen

maar in het bijzonder …

vol muziek

René was zo’n stille wroeter …

Ik heb hem leren kennen aan de VUB, de oude campus nog, Solbosch, vlakbij Terkameren bos.
Hij studeerde er Kunstgeschiedenis en Communicatiewetenschappen terwijl ik, na twee jaar aan de Rijksnormaalschool te Sint-Pieters-Woluwe, vanaf september 1967 mijn best deed om er aan de faculteit Letteren en Wijsbegeerte een diploma van Licentiaat Germaanse Talen te behalen en er, tot spijt van wie’t benijdt, in september 1971 nog in slaagde ook.
Wij hebben er dus samen mei ’68 meegemaakt !!!

Lejo Vanhaelen, van De Jazzzolder in Mechelen (www.jazzzolder.be/www.jazzathome.be/www.jazzcontestmechelen.be), bezorgde me de tekst van een interview met René voor het boekje “Jazz in Mechelen” dat in 2010 verscheen. 
De veelbelovende eerste zin, “Het valt niet mee de carrière van René Jonckeer samen te vatten”, klopt nog helemaal ook! 
Toch zal ik hier “volharden in de boosheid” en een poging doen om zo volledig mogelijk te zijn.
Maar laat dit jou, waarde lezer, vooral niet weerhouden om mijn relaas aan te vullen, te amanderen, …

René aan de VUB

René Jonckeer was aan de VUB al verantwoordelijk van een caberetgroep, een jazz combo, het balorkest, de VUB-fanfare, …

René & Cabaret

Ik beschikte zelf niet over veel informatie van Leuk-Op-Last, want zo heette die cabaretgroep. Maar ik herinnerde me dat Edwin Brys – later BRT-medewerker – ook deel uitmaakte van die cabaretgroep. De meeste informatie over heeft hij mij, op eenvoudig verzoek, onmiddellijk bezorgd.

Leuk-Op-Last

die in februari 1967 aan de VUB van wal ging.

Als je de bezetting van naderbij bekijkt, dan merk je wel dat het ging om stuk voor stuk persoonlijkheden. Op bovenstaande foto zie je van links naar rechts:
Marianne Van Kerckhoven, Eric Decadt, Paul Evrard,
René Jonckeer, Nora Cassiers en Edwin Brys. 
Regisseur was Charles Cornette.
René speelde er piano, stond ook in voor composities (behalve dan de chansons van Edwin Brys) en de arrangementen.
Maar na twee seizoenen verdwenen ze reeds ongemerkt van de scène.

Later en elders … meer over de andere leden van Leuk-Op-Last.

René & Jazz

René Jonckeer was initiatiefnemer, stuwende kracht en leider van een VUB orkest, alias Jazz combo. De bezetting zal wel zeer variabel zijn geweest, maar Edwin Brys bezorgde me het programma van een feestavond van het personeel van de VUB op 7 maart 1968. Na optredens van “chansonnier” Edwin Brys, Miek en Roel, de Volksdansgroep van de VUB (olv Dhr Depage) en de cabaretgroep Leuk-Op-Last, nodigde het “Orkest Jonckeer” iedereen “ten dans” uit. Dirk Elseviers speelde fluit en saxofoon; Fred Dubaye zorgde voor de baspartijen; aan de drums zat een zekere Sadok; Roland Lettelier speelde sax-alto; René Jonckeer stond in voor piano, trombone en de arrangementen.

Ik heb ooit een optreden van het VUB Jazz combo meegemaakt waarbij ze “Take Five” van Dave Brubeck speelden en tijdens het nummer van instrument wisselden … zonder dat je er iets van kon horen. René Jonckeer begon aan de piano, wisselde met de bassist, dan met de saxofonist, dan met de drummer om dan langs dezelfde weg terug te keren naar de piano … Pure show … Puur geniaal ook !

Tsleutelgat = The Keyhole

Op 1 mei 1975 opende het Jeugd- en Cultuurcentrum Tsleutelgat te Haren zijn deuren. Op voorzet van mijn goede vriend Raf Peeters, had Herman Pint mij gevraagd om hem te helpen “een clubje” op te starten in de oude pastorij. Met nog een paar Vrienden, onder dewelke onze betreurde Vriend Geert Currinckx (24/03/1948-12/06/2012), maakten we er, onder voorzitterschap van Herman Pint, al vlug een “beruchte” folk (en jazz) club van.
René Jonckeer kwam er af en toe naar optredens, maakte er ook gretig gebruik van het labo van fotoclub Zoom (ja, René was ook nog een zeer talentvol fotograaf !!!). Al vlug kwam de vraag of hij er ook gebruik kon/mocht maken van de piano … en van het lokaal … om er te repeteren met Vrienden: eerst was dat een trio, dan werd dat een quintet en dan stond daar plots The Keyhole Conspiration Big Band.
Terwijl wij met de sportieve leden van Tsleutelgat gingen volleyballen (op zaterdag voormiddag) kwamen ze er repeteren. Rond de middag, na onze volley training, tapten wij voor de muzikanten een pint (of twee, …). Want zij staakten dan ook hun repetities.
Ik herinner me ook een gezellige muziekavond in Tsleutelgat waarbij een aantal leden René eens wilden “testen”. Hij aanvaardde die “uitdaging” met plezier … “Kunt ge ‘De Boerinnekesdans’ spelen?”, “Het eerste pianoconcerto van Tjaikovski?”, enz. … Allemaal geen probleem!

Eigenlijk mag men zonder schroom het Jeugd- en Cultuurcentrum Tsleutelgat een beetje beschouwen als de begoorteplaats van

Brosella Folk & Jazz

(daarover vind je meer in de categorie BROSELLA van RIEke.brussels)

Op 14 July 1984 stond de groep CELLULOID & CHRIS JORIS & MARY KAY op het programma van het (toen nog) gratis festival:
De bezetting:
René Jonckeer: piano, trombone, arrangements & composer; Eric Geirnaert: guitar; François Maes: saxophones & flutes; Marcel De Cauwer: drums; Maarten Weyler: double bass;
Special guests:
Chris Joris: percussion
Mary Kay: vocals

The Keyhole Conspiration Big Band

was meer een “school” dan een vast orkest. Heel wat later bekende muzikanten speelden ooit bij The Keyhole Conspiration Big Band om ervaring op te doen in het samenspel in een grote bezetting. Hieronder vind je hoe de groep was samengesteld in 1985. Maar het zouo me plezier doen, waarde lezer, indien je nog wat namen zou kunnen vermelden van muzikanten die in The Keyhole Conspiration zijn “langs geweest”. Zo denk ik te weten dat ook Eric Melaerts er ooit deel van uitmaakte …
René Jonckeer werd ook bij “kenners” fel geroemd om zijn arrangementen.

The Keyhole Conspiration

speelde tweemaal op het festival Brosella Folk & Jazz : in 1985 en in 2001.
Foto’s 1 tot 4 © Geert Currinckx werden op Brosella 1985 genomen.

1


Hier zie je in 1985 René aan de piano Danny Caen begeleiden op Brosella.

2


op deze foto kijk je op de rug van René
de trompettisten zijn (van links naar rechts): Jan Devos, Bruno Vaganée, Danny Deflo, Patrick Mortier
de trombones: Hans ???, ???, Paul Vanwauwe, Maria Van Kerkhoven
(als er iemand mij kan helpen om de vraagtekens te vervangen door de namen van de muzikanten … dat zou fijn zijn)
de saxen: Koen Nijs, Koen Van Roy, Frank Vaganée, Jan Vergaelen, Rik Hulsens

3


Koen Nijs, Koen Van Roy, Frank Vaganée, Jan Vergaelen

4


trompetten: Jan Devos, Bruno Vaganée, Danny Deflo, Patrick Mortier
trombones: Hans ???, ???, Paul Van Wauwe, Maria Van Kerkhoven
Cois Mercelis (gitaar) zit links van de trompetten
En toen was aan de bas: Peter Gheysen (??? is niet zeker)
en de drummer zou Marc Vander Rasieren kunnen zijn (maar ook dat is niet zeker).

Van Lejo Vanhaelen (van de ondertussen reeds twintigjarige Mechelse Jazzzolder – 1998-2018)
kreeg ik nog twee foto’s met René Jonckeer toegestuurd:

5


The Keyhole Conspiration met vlntr:
achteraan: Bruno Vaganée, Danny Deflo, Guido Vaganée, Erik Vander Weyden, Maria Van Kerkhoven, Hans Degreef, Paul Stok;
midden: Lutgart Van Overmeir, Else Ceuppens, Ingrid Ceuppens, Harry Van Dijck, Johan Coen, Swa Mercelis, René Jonckeer;
vooraan: Ludo Vermeulen, Peter Gheysen, Ludwig Van Kerkhoven, Peter Van Woensel, Stefan Bracaval.

6


Bracaval-Jonckeerseptet met vlnr:
René Jonckeer, Stefan Bracaval, ???, François Mercelis, Peter Geysen;
onderaan: Peter Van Woensel, Lutgart Van Overmeir

René & Salsa

Van de Mansana Band (Appeldoorn Ensemble ) met Andre Appeldoorn, Eddy De Vos, Joris Verbouwe, Johan Coen en Rene Jonckeer aan de piano, vind je op youtube heel wat melodieuze jazz-themas, bossas, enz …

René & Harmonieën of Fanfares

René Jonckeer speelde ook nog bij een aantal fanfares, harmonie-orkesten. Hij was onder andere dirigent van de Koninklijke Harmonie “Mannen van Goede Wil” uit Muizen.

Bij de VUB-fanfare heb ik één enkele keer meegespeeld, om op een Saint-Vé (20 november van ik weet niet meer welk jaar). Met de triangel in de hand ging ik maar al te graag mee op stap om “a bas la calotte” te kunnen zingen voor de poorten van alle katholieke scholen waar we voorbij kwamen.

Waarde lezer,

voel je vooral aangesproken

om dit eerbetoon aan René

te vervolledigen

Ik verwijs in ieder geval reeds naar
publicaties in

Mechelen Blogt :

“Mechels jazz-icoon René Jonckeer overleden … “

Het Laatste Nieuws :

“Jazzicoon René Jonckeer (71) overleden”
“BEGELEIDDE STERREN ZOALS TOOTS THIELEMANS EN JOHN LEE HOOKER”

Gazet van Antwerpen :

“Zijn begeestering voor de muziek was fenomenaal”

Koninklijke Harmonie “Mannen van Goede Wil” (Muizen)

http://www.harmoniemvgwmuizen.be/content/rene-jonckeer-dirigent

Luc Lioen

stuurde me op 7 februari 2021 nog deze bijkomende informatie:

Henri,
In verband met je queeste om nog meer leden van de Keyhole Conspiration Big Band te kennen, kan ik er alvast 3 direct voor de geest halen. Ik zag de band nav een Jetse Jaarmarkt aan het werk in het Jetse jeugdhuis de Finkel: Jettenaar Frans Macken (steeds bestempeld als de beste saxofonist van mijn gemeente) op 2e alt, Peter Vandendriessche op 1e alt (toen al voortreffelijk, Frank Vaganée zat toen nog op de lagere schoolbanken) en wellicht zijn broer Johan op bariton sax. In de trombonesectie zat de vader van René Jonckheere, met wie ik toen aan de praat geraakte en die zich bekloeg dat de big band partituren altijd maar moeilijker werden !
Vocaliste Viona Westra, ooit zangeres bij Mad Curry (we gaan vlot 50 jaar in de tijd terug, prof. Barabas) was die avond te gast bij de Keyhole.
Frans heeft recent Jette ingeruild voor Wemmel en is tegelijk van e-mail veranderd, maar ik kom hem terug op het spoor via saxofonist Bart Borremans, die nu met Chris Joris speelt. Frans volgt (of volgde) les bij Bart aan de Academie van St Agatha Berchem.
Jaren na het optreden in Jette, zag ik de Keyhole een 2e keer avondvullend aan het werk in het Strombeekse CC. Frank Vaganée was er toen zeker bij, al stel ik mij voor dat hij in korte broek optrad (13 jaar ??) én Jan Hautekiet, van wie toen gezegd werd: hij is er bijna, maar hij is met teveel andere dingen bezig.
Hautekiet kwam ook repeteren op de zolder van afsluitings-specialist Geirnaert in Wemmel met gitarist Eric Geirnaert, Macken en een 2e saxofonist, Walter Borry. Eric was echt veelbelovend maar kwam aan zee jammerlijk aan zijn eind. Ooit nog bij Zjef Vanuytsel.
Broer Marc Geirnaert (ook een gitarist, hun oom ontdekte Urbanus) had 1 van de eerste Vlaamse rockformaties: Gom. Ik hoorde de laatste nummers van hun afscheidsoptreden na een Wemmels optreden van het Willy Donny trio (Eddy Murlot orgel en Charly Pauwels drums) in café het Kadaver (of was het het Signaal?) uitgebaat door jawel, Johan Verminnen. Ik haalde toen luidruchtig mijn neus op toen Willy het nummer Tequila aankondigde!
Mvgr,
LUC LIOEN

waarop, een dag of twee later,

Frans Macken

mij de volgende mail stuurde:

Via Luc Lioen kwam ik terecht op je “schatten op zolder” pagina en je eerbetoon aan René.
Ikzelf studeerde aan de VUB (economische wetenschappen) van 1972 tot 1976 en leerde er René kennen … Ik speelde toen alt sax en dwarsfluit en belandde in ’t jazz combo van René  (met oa René Letellier) en het balorkest van de VUB. René vroeg me om bariton te spelen en blijkbaar was er een instrument ter beschikking dat behoorde aan de fanfare “de l’ULB” … en inderdaad speelden we toen op T-dansants aan de VUB. ’t Waren ook de jaren van de verdere opsplitsing van de VUB en de ULB en op ne schonen dag werd er boven ’t hoofd van de muzikanten beslist dat Vlamingen en Franstaligen niet meer mochten samen muziek spelen. In de praktijk kwam dat erop neer dat we geen repetitie ruimte meer kregen en dat ik die baritonsax moest inleveren (’t was nen Dolnet) … gedaan met de pret. En inderdaad … René was een fenomenaal muziektalent en plantrekker … ik herinner me dat we ergens speelden in beperkte bezetting met 3 blazers en dat René ter plekke rap een arrangement voor de blazers uitschreef voor een nummer zodat het toch wat “gearrangeerd” klonk. In dat jazz combo speelde ook een student tandarts die tenor speelde (ik denk Karl …????). Nadat ’t combo uiteenviel werd ik later gecontacteerd door René om ’s te komen repeteren met nen big band … in ’t Sleutelgat, inderdaad op zaterdagmorgen … en na de repetitie dronken we Saison Regal, ik noemde die band toen de Saison Regal Big Band. Je twijfelde of Eric Melaerts nog bij de Keyhole Conspiration Big Band speelde … heel zeker weten.
Na een tijd verhuisden de repetities naar een oude kerk in Mechelen, op zondagavond. Melaerts, occasioneel Chris Joris, Piet De Koninck (ex BRT big band), de gebroeders Vanden Driessche, Jan Hautekiet, Filip Venneman (later Jazz Circle) en natuurlijk papa Jonckheere op trombone samen met Frakke Arns (“Frakke es ne goeje joeng, mo a es een bekke stoem …” die toen bij Big Bill speelde).
De strafste mannen van de Big Band speelden ook nog in quintet samen en gingen oa eens een week in Agadir spelen, fusion jazz met Eric Melaerts, Piet De Koninck, René, Clement (drums) en Dré op bass, de naam van de band weet ik  niet meer. Toen Eric Melaerts niet meer kwam heb ik Eric Geirnaert geïntroduceert bij René … en die zijn nog lang blijven samenspelen.
Dat optreden in jeugdhuis De Finkel waar Luc over vertelde had ik georganiseerd … en ’t stoomde daar serieus.
Nog 1 anecdote: we speelden ooit op een podium buiten in Haren (voor ’t Sleutelgat ) met de Keyhole Conspiration BB, René moest zelf piano spelen en kon dus niet vooraan dirigeren … bij ’t eerste nummer werd er gewoon gezegd wat we zouden spelen maar blijkbaar waren er twee bronnen die elk een ander nummer doorgaven … gedurende meer dan 1 minuut speelden we 2 totaal verschillende nummers door elkaar … ’t schaarse publiek dacht dat we iets nieuw en modern probeerden … tot René alles stil legde en we herbegonnen.
En … ik had het arrangement gehoord van het nummer Ana Maria van Wayne Shorter, van de hand van Michel Herr, uitgevoerd door de BRT big band … gewoon aan Michel Herr gevraagd of we dat konden krijgen … en bij een optreden in ’t Leuvense kwam Michel Herr luisteren naar de Keyhole Conspiration Big Band uitvoering van zijn arrangement en vertelde achteraf aan René dat hij ’t OK vond …
Daarna verloor ik René uit ’t oog en een paar jaren geleden vernam ik dat hij was overleden.
René heeft veel gasten gemotiveerd om jazz te spelen
en hij was nen toffe pei.
DankUwelllMersie !!! Luc & Frans voor deze bijkomende
eerbetoon aan René Jonckeer !!!

364
You, YourSelf & RIE
0 Comments

What can I do for You ?

What can I do for You ?

To do or not to do
That’s the question
To be or not to be
Might be the answer

You want to perform an act on stage ? You want to act spontaneously in your act ? You want a subectif/objectif eye to look at how you do it ?

Maybe I can help …

My experience of more than 50 years “on the road” as poet, actor, musician, organizer …
might be useful.

So,
“all you have to do is call
and Ill be there, yes, I will"
("Youve got a friend”: Carole King).

3
poetRIE
0 Comments

1973 0330-00812 – – – otaï

henri vandenberghe

nu

ook

otaï

langzaam

lijdt

 

aan noëlla opgedragen

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

give up trying to write,
and, instead, try not to write. Go out into the world; become a pirate, a king in borneo, a laborer in soviet russia; give yourself an existence in which the satisfaction of elementary physical needs will occupy almost all your energies …

i believe that after some years of such an existence, the ex-intellectual will find that in spite of his efforts he can no longer refrain from writing, and when this time comes his writing will not seem to him futile.

BERTRAND RUSSELL

“the conquest
of happiness”

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

300373/1

de krijtwolken in mijn hand

groeien open tot droge drummen

de dag ontbreekt

terwijl dit feit

mij reeds ontstelt

ik voel tegelijk in mij

het trekken van een paard

het aaien van een poes

en het geknars van rotte tanden

terwijl jij

onbewust van deze verwarring

rustig je haar kamt

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

300373/2

jij hebt me weer

de zon doen zien

en hees

heb ik

mijn vergeten liederen

– plots herinnerd –

moe gezongen

jij hebt me weer

de glimlach geschilderd

waarmee ik elke dag opnieuw

de vogels hoorde fluiten

vroeg nog in de morgen

hoe broos is dit geluk

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

020473

de rijkdom van gebaren

in geen enkel boek bevat

de streling van je talrijke ogen

oneindig groot

ontelbaar

het dansen van je lichaam

als de sprong der paarden

in een zoete zee

je stem weerklinkend

parallel met je handen

en in je harde kunstgreep

geraakt zelfs de sterkste worstelaar zoek

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

030473/1

tot diep in de bedding van mijn rivier

ben je eensklaps gedoken

als je me toelacht

voel ik een rilling

tot aan alle uithoeken

van mijn oevers

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

030473.2

je bent de sneeuwwitte hand

die gespannen als de boog

in mijn hals knijpt

hard maar teder

je bent

de brede blijde glimlacht

die mij

doet groeien bloeien bijten

hard maar teder

jij bent mijn wieken

mijn nieuwe haverklap

mijn voortdurend wakkerblijven

mijn hard maar teder taboe

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

040473

in het eindeloos aanraken van je

gelaat vind ik reeds een waar genot

maar moest ik nu

voortdurend

je ogen kunnen strelen

dat zou ‘t einde zijn

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

050473

je bloed kwam over mij gewaaid

en het was warm in mij

je naam klonk zuiver helder

en het trilde in mij

ik heb me dan gevoed

met je ogen

met je glimlach

uit je broze hand

ik heb mijn dorst gelaafd

aan al je omhelzingen

ik kan alleen nog

huilen op de hoge daken van de stad

ik ben de voldane wolf

die het woud mijn tevredenheid meldt

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

060473

in je steenmarterogen

stortte ik zacht

mijn wijsvinger

en je werd gewoon dol

doorheen je gebladerte

las ik

nog

we zouden samen

een mooie meiboom kunnen planten

met jouw adem

in mijn adem gevlochten

trotseerden wij de wilde baren

van de nacht

nu

ben je nog mooier dan voorheen

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

100473/1

elke kreun beantwoord krijgen

elke ademhaling gelijk opgaande

naar het helse tempo van razende

dieren

elke blik elke wenk weerkaatst

terwijl je glimlach openscheurt

en de putjes in je kaken

draaikolken worden

en ik word opgeslorpt

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

100473/2

de pleisters op mijn hart

vergroeien met het vlees

weldra

kan je niets meer merken

van voorbije verwondingen

maar

dan is ook alles weer zo broos

zo kwetsbaar

dat bij de kleinste prik

het bloed

in grote gulpen buitenstroomt

en

het hele boeltje brandt dan open

genezen wordt steeds moeilijker

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

100473/3

er is

het woud

waarin ik dans

er is

de boom

waarop jij groeit

er is

het water

dat mij verzwelgt

en

de sleutel

van dat woud

ben jij

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

130473

je bent de vuurtoren

waarnaar ik gretig steven

je bent de haard

waarin mijn hars verbrandt

in jouw zand

kook ik mijn eieren

bouw ik mijn kastelen

graaf ik mijn kanalen

graaf dieper dieper

tot het water opborrelt

uit de zuivere bron

ik begraaf mezelf

in jouw zand

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

one has to speak at some
length about oneself.
why ?
because everything begins,
as it ends
at the egoistic heart.

GEORGE BARKER

“the dead seagull”

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

130473/01

your words

are singing

mainly

nightingales

your sighs

are temples

to the heart

but you are

an outbursting

animal

back from

as far

as i can remember

and i like

to play the game

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

130473/02

your eyes

are shivering widows

windows to my mind

their deepness

grows into my memory

and fails to make me forget

their glance

is a mirror to my soul

my deeper being

you are my other self

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

und wenn ich ganz zerfiele :
ich wäre eine handvoll
gemarterten stauben ;
jedes meiner atome könnte
nur ruhe finden bei ihr.

GOERG BÜCHNER

“dantons tod”

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

140473

de vorm waarin mijn

hart gegoten is

de bron waarin ik

wild waad

de koord waarop ik

zeer onevenwichtig

dans

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

250473/01

de trage avond in verhandeling

werd heel erg lang

toen sloop de dood

in je slapen

maar mijn onbetamelijk egoïsme

heeft me zo ver gebracht

dat ik geen rekening hield

met je vermoeide ogen

vergeef me

mijn onstuimige liefde

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

250473/02

ik heb de dagen reeds vergeten

telramen aa mij voorbijgegaan

terwijl ik naar je adem wacht

naar je bange blik

naar je sintelende stem

naar je hunkerende hartslag

in het vage kijk ik

door de tralies van een stoel

mijn cel

maar ook deze dromerij

kan me niet ontspannen

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

280473

de duurzame tijd duurt uren te lang

traag turen de seconden stil

je hoort geen adem

je ziet de mensen niet om je heen

je droomt . . . dagdromen

je ziet slechts één verre schim

zij

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

290473/01

de pauze

tussen twee bedrijven

de pauze

waarop ik zolang had gewacht

met trillend verlangen

mijn lippen

helemaal koud

mijn handen

reeds uren

reikend

naar je hals

tot tussen mijn benen

voelde ik een tinteling

een pauze is meestal veel te lang

maar deze leek een wervelwind

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

i looked into my heart to write

GEORGE BARKER

“the true confession
of george barker”

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

290473/01

je bent de ankerkreet

die mij doorboort

terwijl ik in de haven waar

je bent de schrille bootsfluit

die mij verscheurt

als ik het dek verlaat

je bent de legendarische

zeemeermin     sirene

die onvoorwaardelijk

aantrekt

bij het minste gezang

van je floerse stem

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

290473/02

ik zou je willen lezen

als het boek op mijn nachttafel

elke avond

een klein teugje liefde

voor het slapengaan

een zoete zee van zwoele dromen

zou me te wachten staan

dan

zou ik je willen schrijven

als het boek van mijn dromen

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

020573

ik denk aan jou

en voel het mes

dat je wangen

doorkerft

ik voel

de zeven wonden

in mijn zwakke vlees

met bevende hand

streel ik mijn wangen

die de jouwe zijn

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

050573

het ijs

breekt broos

mijn bange

wangen uit

en angst

vangt mij

in haar

dichte netten

want ergens

ben ik

gevangen

in de webben

van de

liefdesspin

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

110573

terwijl

tussen mijn dijen

ik je hart voel

sneller slaan

kruipen

in mij

de wilde dieren

naar alle

uithoeken

maar vinden

geen opening meer

want

je hebt me

ingesloten

gekneld

tussen je muren

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

170573/01

niet meer

die schrijnende eenzaamheid

in mijn hand

niet meer

die open wonde

in mijn wang

niet meer

dat dreigende mes

in mijn klamme vuist

niet meer

de grijnzende lach

om mijn mond

alleen

het gefluister van nieuwe gevaren

en

het hevige gesnurk van een nieuwe droom

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

170573/02  

wanneer de onmacht mijn ledematen omvangt

en mijn opeengeknarste tanden

gespannen spieren vormen

voel ik in mij

als het scheuren van een lange lap stof

het openrijten van een jong paard

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

190573

er is

de trage tedere melodie

in je vingertoppen

er is

de zachte zang

van je zwoele stem

er is

dan traag daarna

de vragende aanraking

van je schaterende schaamhaar

en dan

in mij

een barstend brekend kapotknallen

van een ontembare macht

tot dan plots

weer de stilte nederdaalt

in het beproefde dal

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

220573/010673

ik ben de eilander

de demonstrant

die traag de statige steden betreedt

terwijl de woelige wentelmenigte

dom door de drukke straten doolt

ik ben de hadesjager

de gelukkige-vinger-zoeker

de onzekere verzekerde

  • alles ga me goed –

ik ben de roekeloze lentewringer

die door de bloesem heenkijkt

naar het neerstrijken

van te vroege vlinders

ik ben de muur

waartegen ook ikzelve bots

tot ik traag tot het besef kom

dat ook daar weer niets te zien is

ook ben ik de smachtende

de uitspattende

die hevig plots

je in de omhelzing vergruist

en op de puinen huilt

ik ben de strander

de ziedende zee omhelzend

ik ben de flierende pan-fluiter

melancholisch golvend water

de kranige verliezer ben ik

de nooit versagende

nooit verslagen

de rampzalige koekoek

keurig uitgedost

kots ik in andermans nest

tot vervelens toe

ben ik de vloeren kater

gekastreerd tot in mijn teentoppen

drieëndertigtoeren-tellend

draai ik daverend

om mijn gebroken

as

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

240573/01

krampachtig

breek ik

uit de stilte

van mijn ei

ik zing dan

mijn geboortezang

knipogend

vanop de hoogste dennetak

en val dan diep

weer in mijn winterslaap

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

240573/02

de tamboerijnen

in je lichaam

liggen nooit stil

je beweeglijke bekken

omhelst mijn ogen

en in mij

dansen

samen met jou

de wilde dieren

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

time will devide us, and the sea
wring its wild hands
all day between :
the autumn bring a change of scene.
but always and for ever he
at nitght will sleep and keepby me.

GEORGE BARKER

“eros in dogma”

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

150673

de ankers

die ik heb uitgegooid

zitten veel te diep nog

in het murwe zand

en toch

is onvermurwbaar

nog aanwezig in mij

het verleden samengeklit

tot een onverteerbare bal

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

singing a song that what is best
loves and loves and forgets the rest

GEORGE BARKER

“the true
confession of
george barker”

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

080773

met klamme bevende handen

in een wilde droom

weke vaganten

naar jou toe

dichter en dichter

tot het beven daveren wordt

en dan plots

stuwt over alle dammen

en traag stelpt mijn verlangen

samen met het vertragen

van mijn adem

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

ther’s a curse on us,
it’s not our fault.

WILLIAM FAULKNER

“the sound and te fury”

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

it’s a tale told by an idiot
full of sound and fury
signifying nothing

WILLIAM SHAKESPEARE

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

040873

terwijl in jou

mijn aders openspatten

gloeiende kolken en gensters

terwijl in mij

je warme adem snijdt

staaldraad sterke trillingen

terwijl

met ons

de zinkende zee

in omhelzing

met de aarde

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

120873

je bent

de rechtste kaars

die ik ooit zag branden

en je brandde

en je brandde

en ik had het warm

in het licht van je vlam

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

The End

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

3
BROSELLA
0 Comments

1986 … Brosella & Toots

Ik mag dan wel Toots persoonlijk goed gekend hebben, ik wil niet gezegd hebben dat ik “een vriend” van Toots was. De afstand is er altijd gebleven. Er was te veel schroom om familiair te zijn met hem, te veel respect ook. Ik zou het nooit gedurfd hebben om te zeggen dat ik een vriend was. Wat zou ik ook kunnen betekenen in zijn universum? Ik vond het al heel fijn dat hij vriendschappelijk met mij omging. Mijn waardering en bewondering voor hem waren veel te groot.

Toen zijn toenmalige manager, Dirk Godts, mij ooit vroeg “Wat heb jij met Toots gedaan ? Want hij heeft ‘een boontje’ voor jou”, antwoordde ik : “Ik denk dat het is omdat ik juist niets speciaals heb gedaan, dat het zou kunnen zijn omdat ik er niet constant achter loop, om ook een beetje te ‘genieten’ van de spotlights die op hem gericht zijn”.

Ik zag wel aan zijn manier van met mij om te gaan dat we een beetje op dezelfde golflengte moesten zitten betreffende onze relatie “met de muziek en met de mensen”.
Wederzijds respect, denk ik … dat is toch schoon ?

Toen ik hem in 1986 vroeg om op te treden op de tiende uitgave van Brosella Folk & Jazz wou hij wel eerst weten wat voor soort festival het was, welke motivatie er achter de organisatie zat. Hij woonde toen nog maar pas in Grimbergen. Hij had nog geen Belgische manager. Het contact gebeurde nog rechtstreeks, zonder “filter”. Hij nodigde me bij hem thuis uit in het kleine boerderijtje in de Potaarde achter het gebouw van Douwe Egberts, waar het regelmatig naar vers gemalen koffie rook.
Ik voelde me heel klein, beduusd en verlegen: “zie mij hier, bij Meneer Toots Thielemans thuis” … maar hij stelde me onmiddellijk op mijn gemak. Ik herinner me nog dat ik een compliment maakte op zijn keuken. Zijn reactie was zo verrassend, zo gewoon … Ik kreeg spontaan een kleine rondleiding in het huisje van Toots en Huguette. En dan; “Kom we gaan in ‘den hof’ zitten. Huguetje zal ons ne Grimbergen met een beetje kaas brengen. Ik zal eerst eens een ‘airke speile, vè de koeikes van de voisin’ en dan gaan we nekeer klappe”.

Na een zeer aangename kennismaking, met Grimbergen Dubbel en Grimbergen kaas, en een uitgebreide babbel over het DNA van Brosella, vroeg ik hem of het de peter wou zijn van het festival. “Oei, dat hebben ze mij nog nooit gevraagd” zei hij, maar ging daarna onmiddellijk akkoord.

Ik was wel een beetje laat om dat optreden nog in 1986 mogelijk te maken. We planden het dus onmiddellijk voor 1987.
De afspraak was dat hij met zijn Amerikaanse band op het festival zou optreden: met Fred Hersch aan de piano, Marc Johnson aan de kontrabas en Joey Baron aan de drums. Toots had een soort van overeenkomst met de Verenigde Staten, dat hij in Europa met zijn American Band zou touren en dat hij dan met zijn Belgische band in de States op tournee zou gaan.
Maar maanden later, bleek dat die overeenkomst, om een of andere reden, niet kon doorgaan.
Toots vroeg me dan, met zijn legendarische vriendelijkheid en zijn typische Brusselse humor, of ik het ook goed vond als hij met Philp Catherine zou komen optreden. En zo geschiedde.
Ik heb pas jaren later vernomen dat Toots persoonlijk naar Philip gebeld had om dit te regelen en dat Catherine een toernee had ingekort om deze combinatie mogelijk te maken: Toots Thielemans op zijn harmonica; Philip Catherine op gitaar; Bruno Castellucci aan de drums; Michel Herr aan de piano en Michel Hatzigeorgiou aan de bas.

In 1991 kwam “Onze Peiter” Toots met het trio Henk van den Brink (piano), Hein van de Geyn (contrabas) en André Ceccarelli (drums) naar de 20ste (en zeer feestelijke) uitgave van Brosella Folk & Jazz.
De jazzdag van het festival startte met de Carla Bley Big Band (Carla Bley : piano; Karen Mantler: hammond organ; Steve Swallow: bass; Dennis Mackrel: drums; Trumpets: Lew Soloff, Guy Barker, Claude Deppa, Steve Waterman; Trombones: Gary Valente, Pete Beachill, Chris Dean, Richard Henry; Saxes: Andy Sheppard, Wolfgang Puschnig, Jerry Underwood, Julian Arguelles, Roger Jannotta.) gevolgd door Nathalie Lorier Trio & Guest (Nathalie Loriers: piano; Sal La Rocca: double bass; Hans Van Oosterhout: drums & David Lynx: vocals). Daarna volgde een merkwaardige ontdekking voor ons trouwe publiek: jazz op een draaiorgel !!! met het Quartet Michtel Godard & Pierre Charial (Michel Godard: tuba; Sylvie Courvoisier: piano; Tony Overwater: double bass; Mark Nauseed: drums; Pierre Charial: barrel organ). Bruno Castellucci bracht een “marriage parfait” van jazz en klassiek, met zijn Castellucci Stringtet (Gudrun Vercampt: violin; Françoise Vervoort: violin; Erwin Foubert: alto; Michel Boulanger: cello; Erwin Vann: sax; Michel Herr: piano; Sal La Rocca: double bass; Bruno Castellucci: drums). Daarna was het de beurt aan nog een groot(s) orkest van bij ons: Octurn (Jeroen Van Herzeele: tenor & soprano sax; Bart Defoort: tenor & soprano sax; Ben Sluys: alto sax & flute; Bo Van der Werf: baritone sax; Laurent Blondiau: trumpet, flugelhorn; Ilja Reingoud: trombone; Jesse Van Ruller: guitar; Ron Van Rossum: piano; Nicolas Thys: acoustic bass; Stéphane Galland: drums) en dan pas kwamen Toots Thielemans & Friends.
Iedereen dacht dat dit het eindconcert was. Heel weinig mensen hadden erop gelet dat er op de affiche ook nog een APOCALYPS vermeld was. En diegenen die het wèl hadden gezien vroegen zich dan af wat dat betekende.
Het antwoord kwam nadat Toots en zijn Friends, na hun derde bisnummer, afscheid namen …
er barstte een vuurwerk los …………………..

wordt vervolgd …

26
poetRIE
0 Comments

2018 0505 – – – ik kan niet meer volgen

ik kan niet meer volgen

2018 0505

ik kan niet meer volgen
“er gebeuren rare dingen rondom mij”
de wereld waait woest heen en weer
vele “vrolijke vrienden” zijn verbolgen
over de hedendaagse maatschappij
zo kan het verder toch niet meer

nochtans is het eigenijk nooit anders geweest
vandaag wint de meest negatieve perceptie
aan “maximale uitstraling” en algemene aandacht
“voorwaar ik zeg u”, het menselijk beest
is nu meer dan ooit dringend toe aan correctie
er is teveel “nationale impact” van “de macht”

men zegge het voort
vooraleer het te laat is
dat het zo niet hoort
het is niet democratisch

2
BROSELLA
0 Comments

2018 – BROSELLA Folk & Jazz – muzikanten van nu en verhalen van toen

BROSELLA Folk & Jazz 2018 – 42ste uitgave van het Mooiste festival van België

De BPC (Brosella Programme Commission) 2018
heeft gewikt en gewogen
en ik was heel blij
om daar als Consultant & Coach
te hebben mogen aan bijdragen

Het programma van Brosella Folk & Jazz 2018 staat binnenkort “online” …

Ik haspel hier bewust een aantal groepen uit het programma door elkaar.
Je moet zelf maar op www.brosella.be gaan kijken
of Brosella volgen op https://www.facebook.com/BrosellaFriends
om meer te weten te komen over het programma van de 42ste uitgave
van het Mooiste festival van België.

Tcha Limberger krijgt een Carte Blanche op de folk dag (zaterdag 7 juli)
Als je de naam Tcha Limberger invoert in het “Zoek op Brosella.be“ vakje op de website van Brosella, www.brosella.be, dan krijg je het volgende te zien : http://www.brosella.be/nl/search/node/Tcha%20Limberger
en dan weet je dat Tcha bij Brosella tot nu toe vooral optredens heeft gehad in de Djangofolllies
maar toch ook een paar keer op het Brosella Folk & Jazz festival :
– in 2016 als guest bij Sarah Klenes & Oak Tree
– in 2010 als guest bij Hijaz & Vardan Hovanissian
– ook in 2010 met de speciaal voor de 100ste verjaardag samengestelde Djangrosella!!100

Anne Niepold krijgt een Carte Blanche op de jazz dag (zondag 8 juli)
Als je de naam Anne Niepold invoert krijg je dit : http://www.brosella.be/nl/search/node/anne%20Niepold
en dan zie je dat Anne reeds in 2002 op Brosella speelde
met het duo “Deux Accords Diront” = Anne + Aline Pohl

ALAW : dit trio uit Wales bestaat uit Oli Wilson-Dickson, Dylan Fowler en Jamie Smith.
Oli Wilson-Dickson (viool): speelde ooit bij Szapora maar blijkbaar niet in 2000, toen de groep op Brosella speelde met Mirella & Tea, twee fantastische operazangeressen uit Sarajevo die naar Engeland gevlucht waren om daar een nieuwe carrière op te bouwen
http://www.brosella.be/nl/brosella-folk-jazz/program/szapora-mirella-tea
Dylan Fowler (gitaar) speelde al eens op Brosella Folk & Jazz, in 2003, met Julie Murphy en (onze goede vriend) Danny Thompson
Jamie Smith (accordeon) heb ik niet teruggevonden in de Brosella files, maar ik weet dat het Palmares op www.brosella.be niet perfect is, ondanks al het werk dat we – Winne (Francis Winnepenninckx) en ikzelf – daar in de voorbije jaren aan besteed hebben.

Romane speelt dit jaar (eindelijk) ook op Brosella Folk & Jazz en wel met Stochelo Rosenberg.
In de Djangofolllies 2013 hebben we Romane met zijn zonen, Richard en Pierre Manetti, aan het werk gezien. Stochelo Rosenberg stond al eens op Brosella Folk & Jazz in 2010, in de speciaal voor 100 jaar Django Reinhardt op bestelling van Brosella door de Familie (vooral Koen en Waso) De Cauter samengestelde Djangrosella !! 100 met ook nog het Paris Swing Orchestra.

&
voor Brosella Folk & Jazz 2018
Succes gewenst aan het
nieuwe Brosella team !!!

Hou deze pagina in de gaten …
er komen waarschijnlijk nog kleine fijne weetjes en anekdotes over “Brosella vroeger en nu”.

15
poetRIE
0 Comments

1966 1112 – – – entends-tu, toi, chanteur d’antan

entends-tu, toi, chanteur d’antan

1966 1112
parru le
12 novembre 1966
aux éditions
“Permanences Poétiques”

entends-tu, toi, chanteur d’antan

chante ton chant
comme l’oiseau
dans les champs
cherche ta voix
parmi les feuilles
vertes de joie

vois-tu, là-bas

le regard bavard de cet arbre
pensant (peut-être) que c’est
lui que tu chantes

écoute les enfants qui jouent
ils sont seuls ensemble
ils aimens pourtant
ton chant battant dans leur coeur

mais
tu leur fais peur
avec tes trois prières
avec tes quatre vérités
ne chasse pas leurs rêves
ne chasse pas leurs doux oiseaux
mais fait fleurir leurs grands arbres
pour que leurs branches puissent porter
les feuilles vertes de la joie

0
Uncategorized
0 Comments

Blog Cocktail – gezellig, leerzaam en fijn … meer moet dat niet zijn.

Onlangs had ik me ingeschreven om deel te nemen aan een Blog Cocktail.
Ik was al een hele tijd op zoek naar een gelegenheid om een en ander bij te leren over “het bloggen”, om mijn eigen “blog” te kunnen verbeteren. Aangezien ik nog echt een beginneling ben in die zaken, had ik lang getwijfeld of dat wel iets voor mij was, van daar tussen een aantal ervaren bloggers/blogsters te gaan zitten, terwijl ikzelf nog een blog-analfabeet ben … maar ik ben er dan uiteindelijk toch maar op ingegaan.
Nieuwsgierigheid en “goesting” – om bij te leren – hebben het dus gehaald.
En ik heb er geen spijt van !

Het was een gezellige en leerzame bedoening: lekkere hapjes en drankjes en fijne mensen.
Het is altijd boeiend om nieuwe mensen te ontmoeten, te leren kennen.

Maar, wat “bloggen” betreft, heb ik helemaal niets bijgeleerd.
Wèl over “modders en fadders” met kinderen … en ik was waarschijnlijk de enige “zonder” kinderen. Wij, mijn lieve echtgenote en ikzelf, vonden dat er al meer dan volk genoeg op deze wereldkloot rondloopt en rondrijdt …
Ik heb me wel een hele loopbaan bezig gehouden met de kinderen van anderen: eerst in het onderwijs, dan in het jongerenamateurtoneel, dan in de Service de la Jeunesse van de Ville de Bruxelles en in de Bemiddelingscommissie bij Bijzondere Jeugdbijstand.
Maar hierover … (misschien) later meer.

Wat mij vooral opviel bij de dames en die ene andere heer op die Blog Cocktail, was de “spontane eerlijkheid” over hun “kindjes”. Ik heb dat niet dikwijls meegemaakt in mijn loopbaan als jeugdwerker: niet toen ik nog in het onderwijs stond; niet aan de la Ville de Bruxelles; ook niet bij de Bemiddelingscommissie. Mijn ervaring gaat eerder in de richting van “mijn kind, schoon kind”, “mijn kind, braaf kind”, “mijn kind, slims(ste) kind” …

1
Uncategorized
0 Comments

OPEN BRIEF aan Chokri Mahassine over LOSLATEN ? of LOS LATEN ?

OPEN BRIEF aan Chokri Mahassine over LOSLATEN ? of LOS LATEN ?

Geachte heer Mahassine,
Beste Chokri,
Waarde (ex-)Collega,

In De Streekkrant van 10 augustus 2016 stond een interview met jou ter gelegenheid van je 31ste Pukkelpop :

Loslaten is ongelooflijk moeilijk

en sindsdien achtervolgt het mij, dat “loslaten” of “los laten” …
omdat ik al lang beslist had van na de 40ste -(mijn laatste)- Brosella Folk & Jazz (in juli 2016)
het festival dat ik in 1977 stichtte, de fakkel door te geven aan de volgende generatie
omdat ik denk dat dit de enige manier is om je festival de beste kansen te geven voor een lange en positieve toekomst.
Dus, vanuit het idee “een mooie toekomst voor Brosella na mij (ik ben tenslotte al 71)
en toch ook een fijne toekomst voor mij na Brosella” vond ik dat dit het beste was.
Jij was 56 toen jij je 31ste Pukkelpop organiseerde (in augustus 2016).
Ik was 69 toen ik met de vzw “De Vrienden Van Brosella” en de asbl “Les Amis De Brosella”
het 40ste Brosella festival organiseerde.
“Loslaten” moet je toch ooit doen. Dat kan niet anders.

“Loslaten is ongelooflijk moeilijk”
Wie ben ik om je tegen te spreken? Dat zou feitelijk nogal verwaand en arrogant zijn …
Al ben ik nu al een dik jaar mijn best aan ’t doen om Brosella “los te laten”,
jouw Pukkelpop heeft andere katten te geselen gehad dan Brosella.

Maar er is toch nog een belangrijk verschil :
Pukkelpop is big business geworden (al begon het als een initiatief van enkele vrijwilligers van de Humanistische Jongeren).
Brosella was een initiatief van de Jeugddienst van Ville de Bruxelles, waar ik, als allereerste jeugdanimator tewerkgesteld werd in 1975.
Brosella Folk & Jazz groeide uit tot een (bijna) gratis festival, dat de eerste dertig jaar uitsluitend door vrijwilligers werd georganiseerd
en pas de laatste tien jaar beschikt over enkele bezoldigde personeelsleden.

De organisator/stichter van Pukkelpop noemen ze in het artikel “een slimme zakenman”.
Dat zal wel zijn, als je ziet wat jij van een initiatief van een jeugdvereniging hebt gemaakt !
De stichter van Brosella was nooit goed “in zaken doen”, maar hij heeft ook veel gedaan om “mensen samen te brengen”.
Ik denk dat dit laatste alvast een punt van gelijkenis is tussen beide festivals.
Of je nu “een slimme zakenman” bent of een “diep overtuigde vrijwilliger”, de zoektocht om de schoonheid van muziek
in alle vriendschap met zoveel mogelijk mensen te delen, vraagt wel veel volharding, kracht en wijsheid en ook wel wat gezond verstand.
Zonder deze ingrediënten moet men er niet aan beginnen om gelijk welk festival te organiseren, denk ik.
Of het nu een groot of een klein festival is.

Men zegt me dat “een festival loslaten” dat je zelf jaren geleden uit de grond hebt gestampt,
redelijk wat gelijkenissen vertoont met “een kind loslaten” dat na jaren thuis het warme nest verlaat.
Dat is misschien wat overdreven, maar toch …
In ieder geval kan ik daar niet over meespreken.
Ik heb mij gedurende mijn hele “loopbaan” bezig gehouden met de kinderen van anderen:
in het onderwijs, in de jeugddienst, in de bemiddelingscommissies van jeugdbijstand, …
Loslaten is altijd moeilijk, maar het zou, naar het schijnt, minder moeilijk zijn als je zelf merkt
of van anderen hoort “dat alles goed gaat” met je kind.

Toen ik met pensioen ging, na mijn werk aan de Jeugddienst van de Ville de Bruxelles
had ik helemaal geen last van “loslaten”.

“loslaten” maakt toch ook gewoon deel uit van ons dagelijks leven.
Ouder worden gaat sowieso al gepaard met “leren los laten”.
Vanaf “een bepaalde leeftijd”, of moet ik eerder spreken van “een bepaalde ouderdom”, besef je
dat je die zware koffer niet meer kan tillen … (maar daar dienen wieltjes voor)
dat je die naam niet meer kan onthouden … (maar die kan je terugvinden in je adresboek)
dat je verveeld bent omdat je die persoon niet meer had herkend … (maar dan verontschuldig je je toch gewoon)
dat je “niet meer zo kort op de bal” kan spelen … maar eigenlijk is dat niet zo erg … je moet er gewoon wat vroeger aan beginnen.

Ach … “loslaten” …
Je moet je ouders “definitief” laten gaan, andere familieleden ook, vrienden, kennissen …
sommigen waren zelfs (veel) jonger dan jij toen ze je verdwaasd achterlieten …

Ik heb het voorbije jaar (2017) nogal veel nagedacht over “loslaten” in het algemeen …
en over “los laten” in het bijzonder : meer dan ooit tevoren.
Zo dacht ik bij voorbeeld dikwijls aan 3 van mijn overleden Beste Vrienden :
Geert Currinckx, Marc Bens, Antoine Courtmans, …
En telkens ik aan die Goede Vrienden dacht …
kwamen er mooie herinneringen naar boven …
van wat wij samen zoal hebben “verzet” :
pinten, poëzie, liefdes, de schoonheid van het leven …
gueuze, whiskey, folk, jazz, blues, onze kracht (vooral toen we nog aan judo, romeins worstelen en gewichtheffen deden) …
gouden carolus, zilveren toneel, bronzen zinnekes, glazen wijsheid (al was die dan soms al “in de kan”) …

En ik denk ook dikwijls aan al die andere Belangrijke Mensen die ik op mijn pad heb gekruist
en aan dewelke ik zoveel te danken heb …
(te veel om op te sommen) !!!
en die ik heb moeten los laten, omdat zij reeds zijn “gegaan” naar waar wij ooit allemaal zullen gaan.

“loslaten is inderdaad ongelooflijk moeilijk”, Chokri …
maar het kan niet anders !

Er is voor iedereen altijd “een leven ervoor en een leven erna”
bij alle belangrijke gebeurtenissen in dat leven
en diegenen die daar ervaring mee hebben begrijpen elkaar zonder woorden.

Met vriendschappelijke groeten,
Amicalement,
Kind regards,

Me, MySelf & Rie
Henri VANDENBERGHE
Onze-Lieve-Vrouwstraat 15
1850 GRIMBERGEN
henri.vandenberghe@gmail.com
RIE : +32 (0)475 30 15 85

Consultancy, Coaching, Supervising
(Founder of Brosella-Djangofolllies-KristalKlaar-…)
(Erelid OSB-VUB sinds 24 maart 2001)
(Vlaams-Brusselprijs 2008 voor Brosella)
(Bronzen Zinneke sinds juli 2016)

 

“Hier laat ik je los, Tim, van hieraf moet je gaan”

Wim de Craene

 

“Alleen Tim zei dat hij hoe langer hoe meer geloofde dat geluk niet zozeer gaat over krijgen wat je wil, maar over aanvaarden en loslaten wat je niet en nooit meer wilt, waardoor je jezelfd dan ook kan toestaan wat je blij maakt …” (uit “GEZIEN DE FEITEN” van Griet Op de Beeck)

26