Born 6th January 1947 @ Tienen = Brabant Master of Arts in Linguistics and Literary Studies 1971 @ VUB (Brussels) COACHING, CONSULTING, SUPERVISING (on special request) (Founding member of “Tsleutelgat” Haren-Brussel: 1975) (First Youth worker @ Service Jeunesse Ville de Bruxelles > 1976) (Founding member of “Cultureel Animatiecentrum Beursschouwburg”: 1990) (Founder of Brosella: 1977 - Djangofolllies: 1994 - Kristal Klaar: 2008 - …) (Member of the Direction Committee of “Jeugd en Muziek Brussel”: 1991-2002) (Lid van de Bemiddelingscommissie Jeugdbijstand: 1998-2010) (Honorary member OSB-VUB sinds 24 maart 2001) (Founder Palace Music Club: 2005-2008) (Vlaams-Brusselprijs 2008 voor Brosella) (Brusseleir vè et leive: 2014) (Founding Member of Brussels Jazz Platform: 2015) (Bronzen Zinneke de Bronze: 10 July 2016) (Honorary Key Holder Brosella: 28 May 2018) (Member of “The Jazz Station” > 3 July 2018) (Member of “SceneOff” > 27 August 2018)
204 Articles
terwijl de woestijn
om mij zich
omsluit
groeit langzaam
die eenzame boom
de holle knotwilg
in de kale wei
wie nu nog
woorden van vrede zingt
liegt als de
achterpoort van
de kerk
Cher Ami Antoine,
heb je je ook duidelijk goed geamuseerd
Bij dat huwelijk met Marie-Christine Meersschaert, 
was er die andere Vriend, die mijn getuige was, in het gemeentehuis van Elsene.
ik wil het hier en nu daar niet over hebben,
omdat we gelukkig ook nu nog heel wat zaken samen beleven.
Al van sinds onze studies aan het Koninklijk Atheneum Etterbeek
en daarna aan de RijksNormaalSchool te Sint-Pieters-Woluwe
en nog later aan de STAFF Klup,
bij de ToneelVrienden van Evere,
in TSLEUTELGAT in Haren en
bij de Jeanneke’s Boys van Evere, …
De getuige van Marie-Christine was niemand minder dan Madame Margot, van het studentencafé “Le Printemps”.
Behalve haar moeder wenste niemand van haar familie nog ooit contact met haar te hebben, omdat ze aan de VUB ging studeren en niet aan de KUL, zoals haar schatrijke peter, notaris in Kortrijk, dat wenste.
Na “het officiële” gedeelte
werd er stevig gefeest
in de parochiezaal
van Neder-Over-Heembeek
Had Christine naar haar peter geluisterd, dan had hij haar studies betaald, de huur van haar kot, hij zou haar zelfs een auto gekocht hebben. Omwille van haar bewonderenswaardige “ongehoorzaamheid” heeft ze haar plan moeten trekken met het kindergeld. Meer kreeg ze niet van haar vader, die blijkbaar ook nog een of andere schuld te vereffenen had met zijn vader.
Margot stemde onmiddellijk in, toen we haar vroegen of Christine bij haar de mansarde mocht huren.
Ik gaf toen al een tijdje les, Nederlands en Engels, aan het Koninklijk Atheneum Asse (vanaf september 1971) en Christine gaf toen ook les Frans aan het Instituut Funck van de Stad Brussel.
We moesten ook bij mijn ouders geld lenen, want toen moesten beginnende leerkrachten nog maanden wachten om hun eerste loon te ontvangen.
Na mooie jaren fijne verliefdheid, die we voor elkaar voelden – reeds van aan het Koninklijk Atheneum Etterbeek in 1965 en daarna aan de VUB, waar zij Romaanse studeerde en ik Germaanse – verliep ons leven plots heel wat minder romantisch. We moesten onze boterham nu zelf verdienen : werken !
We hadden nog maar weinig tijd voor mekaar : allebei zaten we ’s avond aan een bureautje met onze taken, lesvoorbereidingen, verbeteringen, … en ’s morgens moesten we ook allebei vroeg naar school vertrekken.
Daar heeft toen een collega van mij misbruik kunnen maken om zijn driften te botvieren.
Hij had wèl tijd voor haar en zij vond dat wel aangenaam.
Eigenlijk had ik het kunnen weten, want bij ons huwelijk had hij reeds een reuzenboeket baccara’s voor haar mee. De gluiperd! Misschien is het daardoor dat ik het direct door had toen ze zelf met hem contact nam voor hun eerste afspraak.
Dat gebeurde zo :
Ik weet niet meer waarom we in centrum Brussel waren, maar ik herinner me dat ze me zei dat ze naar haar moeder wou bellen in een van de telefooncellen aan het Noordstation. We spraken af dat ik haar zou komen halen nadat ik ondertussen naar de platenwinkel in de Brabantstraat zou geweest zijn. Maar die zaak was die dag gesloten. Vandaar dat ik vlugger terug was dan voorzien.
In die telefooncentrale waren er aan één kant cellen voor de zone Brussel en aan de andere kant cellen voor buiten Brussel. Haar moeder woonde in een gemeente in de buurt van Kortrijk …
Maar, toen ik daar op haar stond te wachten, kwam Christine uit een telefooncel van de zone Brussel.
ik begrijp nog steeds niet hoe het kwam, maar ik weet nog heel goed hoe ik haar confronteerde met haar leugen: “Heb je naar Miel gebeld?” Echt geen idee waar ik dat toen haalde.
Ze kon niet anders dan bekennen …
Daarna volgde er alleen maar een tijd van kommer en kwel …
Zij met hem !!! Haar Vriend … al bleef dat spelletje niet duren. Maar er ze beleefde nog andere “romances”, die spijtig genoeg allemaal faliekant uitdraaiden. We ontmoetten elkaar af en toe in het mooiste dorp van Europa = Brussel … tot ze helemaal op de dool geraakte en er zelf een punt achter zette.
Nadat ik als “Cocu Magnifique” maanden treurde en liters tranen had gelaten, en ook liters alcohol door mijn strot had gegoten, besefte ik dat het zo niet verder kon. Christine kwam alleen thuis slapen als hij geen tijd had voor haar, of geen zin in haar. Dan lag ze naast mij in ons “huwelijksbed”, rug aan rug. Herstelling was niet meer mogelijk. Alleen de spanningen stegen en de agressiviteit.
Uiteindelijk besloot ik om dan ook op avontuur te gaan, op zoek naar wat warmte en liefde. Zo maakte ik kennis met enkele Prachtige nieuwe Vriendinnen, waar ik nog steeds alleen maar positieve herinneringen aan over houd. die relaties verliepen wel altijd met het duidelijke “no strings attached”. Ik maakte steeds van meet af aan duidelijk dat ik niet meer geloofde in een trouwe vrouw …
Maar ook al was ik altijd eerlijk en oprecht, ik vrees dat er enkelen toch hoopten dat ik nog van gedacht zou veranderen. Misschien hebben die dan de schade ondergaan die voor mij nodig is geweest om opnieuw mezelf te kunnen worden. Toch weet ik zeker dat àlle Vriendinnen steeds enorm heb Lief gehad.
Het is me inderdaad ook al meermaals opgevallen hoe neerbuigend sommige “groten der aarde” je soms op een formeel vriendschappelijke manier te woord kunnen staan. Zij weten sowieso beter hoe de vork in de steel zit. Wie ben jij om er een andere mening op na te houden. Hoe kan het dat jij zo dom bent en zij zo slim. Vanuit hun meer kapitaalkrachtige hoogte bezitten ze ook de macht om je belachelijk te maken omdat jij niet achter de centen loopt, omdat jij niet over lijken gaat, omdat jij gelukkig bent zonder te moeten rekening houden met de commercie …
Eigenlijk, feitelijk, is dit misschien een vorm van jaloezie. Maar vooral van onbegrip.
“Hoe kan het dat die man/vrouw gelukkig is? Zij/hij heeft geen dure auto, geen buitenverblijf in het zonnige zuiden, woont niet in een chique villa met brede oprit en twee garages …”
Vanuit hun grote hoogte kunnen ze niet begrijpen dat die mensen daar beneden misschien wel gelukkig zijn omdat ze achter niets aanhollen, omdat ze tevreden zijn met het weinige dat ze zelf hebben verwezenlijkt. Zonder de hulp van schatrijke ouders. Zonder andere mensen te bedriegen.
Die nieuwe rijken waar Benno Barnard het over heeft zijn eigenlijk ongelukkig.
Want “een rijke mens, dat is iets vies”: die heeft nooit genoeg, die wil altijd meer en nog meer en veel meer. Ten koste van wat?
Minder warme menselijkheid.
Minder vriendschap.
Eigenlijk, feitelijk, heb ik met ze te doen, die rijken : de eenzaamheid boven op een stapel geld, goudklompen, edelstenen, dure rolexen, Porches en Ferrari’s is misschien wel verborgen achter wat hautain gedoe. Maar het blijft “façade”, schijn, komedie. Vandaar misschien dat valse glimlachje waarmee ze hun bitse jaloezie trachten te verbergen.
Het was even schrikken toen ik, begin 2024, als een donderslag bij heldere hemel, het nieuws vernam dat twee festivals, het Brusselse BROSELLA Folk & Jazz (opgericht in 1977) en het Vlaams-Brabantse PARADIS CITY (eerste editie in 2015), het Antwerpse JAZZ MIDDELHEIM een nieuw leven zouden inblazen.
In 1969 vond de eerste editie van Jazz Middelheim plaats in het Middelheim park in Wilrijk. Het festival werd opgericht door onder meer radioproducer en muzikant Elias Gistelinck (1935-2005) van de Belgische radiozender BRT 3 (toen was de Openbare Omroep inderdaad nog ècht Openbaar en met een tegenwoordig verfoeide B) Het evenement werd een groot succes.
Maar ook het Middelheim museum bloeide: wegens uitbreiding van het beeldenpark werd Jazz Middelheim naar het naburige park Den Brandt verplaatst. Beide parken maken deel uit van het Nachtegalenpark, waar ook Vogelenzang en Hortiflora (tussen Middelheim en Den Brandt) bij horen.
Vanaf 1973 werd JAZZ MIDDELHEIM in augustus in het Park Den Brandt georganiseerd.
Maar het succes van het festival daalde. In 1981 werd het festival verkort tot vijf dagen.
En in 1982 was er helemaal geen jazz in Park Den Brandt. De financiële draagkracht van de openbare omroep was niet meer voldoende om elk jaar een dergelijk groot festival te organiseren.
Vanaf 1983 werd Jazz Middelheim een tweejaarlijks gebeuren. Dat bleek een verstandige beslissing, want het festival werd herboren als een groots en uitbundig muziekfestival met muziek op twee podia en een heel breed programma, van country blues tot free jazz …
In 2008, met de 27e editie, werd Jazz Middelheim weer een jaarlijks festival.
De praktische organisatie was in handen van VZW Jazz & Muziek in samenwerking met VRT.
De benaming van de BRT werd op 27 maart 1991 veranderd in BRTN (Belgische Radio- en Televisieomroep Nederlandstalige Uitzendingen), maar toen die op 16 april 1997 in plaats van een parastatale een nv van Publiek Recht werd, veranderde ook de naam op 1 januari 1998 in VRT
De VZW Jazz & Muziek organiseerde ook het Gent Jazz festival.
In 2011 vierde Jazz Middelheim zijn dertigste editie en was daarmee een van de oudste festivals in België.
… met de meest Maximale Uitstraling !!! en de grootste Nationale Impact (inside joke) …
Maar toch werd de VZW eind 2022 failliet verklaard en zowel JAZZ MIDDELHEIM als GENT JAZZ werden zo mee de afgrond in gesleurd …
GENT JAZZ werd in 2023 “gered” door Greenhouse Talent, onafhankelijke, internationale concert- en comedy promoter, booking agency en festivalorganisator met kantoren in Gent (België) en in Breda (Nederland).
Maar, alhoewel er na het annuleren van JAZZ MIDDELHEIM in 2023 gemeld werd dat de VRT en de stad Antwerpen samen aan een doorstart van het jazzfestival werkten, bleef het muisstil langs de kant van de Vlaamse Radio en Teevee.
Maar de Stad Antwerpen lanceerde in november 2023 reeds een zoektocht naar een nieuwe organisator voor het Antwerpse jazz festival. Verschillende organisatoren waren meteen enthousiast om in de voetsporen van Jazz Middelheim te treden en dienden offertes in. Uit acht kandidaten heeft een mij onbekende jury één partij geselecteerd die wist te overtuigen met een ambitieus en beloftevol dossier.
Alleen al als je de eerste zin van de introductie van het ambitieus en beloftevol dossier leest, begrijp je waarom de stad Antwerpen er alle vertrouwen in heeft : “We, dat is het consortium van Paradise City en Brosella Festival ondersteund door Tomorrowland, willen in Antwerpen in Park Den Brandt het mooiste en hipste jazzfestival van de Lage Landen organiseren.”
Op donderdag 14 november werd JAZZ MIDDELHEIM 2.0 exclusief aan de pers voorgesteld.
Bert Schreurs van Brosella Festival en Gilles De Decker van Paradise City organiseren dus het Nieuwe Jazz Middelheim festival wel nog in Park Den Brandt maar niet meer in augustus. Het zal doorgaan van 6 tot en met 9 juni 2025.
Op zaterdag 16 november 2024 werd er voor alle trouwe aanhangers van JAZZ MIDDELHEIM een LAUNCH EVENT georganiseerd. Een twintigtal concerten en DJ-sets vonden plaats op vijf culturele locaties in de stad: het KMSKA, Het Bos, Café Des Arts, Rataplan en CASA SAGA.
HET BOS
– BXL x LDN Interplay
– KAU.
Afterparty: Analog Journal Presents:
– DTM Funk
– Shaqdi
– Zag Erlat
RATAPLAN
I Just Don’t Understand Jazz
Bodem
Kanda
CAFÉ DES ARTS
ESINAM
Andrew Claeys & Vitja Pauwels (Vallen en opstaan)
Unfinished Business
KMSKA
Julien Tassin
Robin Verheyen
Vega Trails
CASA SAGA
Cinema Paradiso
Anneleen Boehme
Dorian Dumont
Het was moeilijk kiezen, maar omdat ik meteen ook van de gelegenheid gebruik wou maken om nog eens op stap te gaan met mijn petekind, die in Borgerhout woont, koos ik voor het concert in RATAPLAN.
Ik heb ook alleen maar mooie herinneringen aan onze samenwerking bij de reeks DJANGOFOLLLIES concerten, die ik bij BROSELLA van 1994 tot 2017 organiseerde.
Een originele presentatie door Kurt Overbergh, oudstudent van de VUB, gewezen redacteur van het tijdschrift RifRaf en huidig artistiek directeur van concertzaal Ancienne Belgique (AB) in Brussel … en nog zoveel meer. Ach ja … hij woont ook in Borgerhout.
Kurt, eigenlijk feitelijk, was dat in mijn geval vroeger: “I JUST DON’T LIKE JAZZ”.
Maar dat zal wel zijn zoals bij eten: “Wat de boer niet kent, daar zet hij zijn bakkes niet aan”
Dit jeugdige jazz groepje zat vol enthousiast en eigenzinnig talent. Bodem is een trio bestaande uit Anke Verslype op drums (ook bij Aki, Roxie Horse, e.a.), Willem Malfliet op gitaar (ook bij Woolvs, ONZIN, e.a.) en Adia Vanheerentals op sopraansax (ook bij Blue Heatens Jazz Band, Fanfaar Fatal, e.a.) die eveneens zorgt voor de composities. Mij is vooral de energie van de drumster opgevallen.
Maar uiteraard KAN hij DA … Wie twijfelt er nog aan de kwaliteiten van meesterdrummer Stéphane Galland ? Hij presenteert Kanda, een gloednieuw, fris en polymorf trio met Lúcia Pires (ook bij Steps, Edoardo Cimino, Tomorrow’s Warriors) op fluit en EWI, en Louise van den Heuvel (ook bij Sonic Hug, Dishwasher_, Stéphane Galland & The Rhythm Hunters) op elektrische bas en effecten. Het was hun allereerste optreden en dat was er nog wel wat aan te horen.
maar het is alvast een veelbelovend project, dat er tegen JAZZ MIDDELHEIM 2025 zeker helemaal klaar voor zal zijn.
De ticketverkoop
voor Jazz Middelheim 2025
gaat in de eerste week van december
van start via de site van het festival.
wij menen te weten dat het genie zich jaren narcistisch opsluit in zijn eigen spiegelbeeld
tot het zich een persoonlijke cultus heeft opgebouwd
dan pas komt uit de eenzaamheid van het geniale individu
een rijkdom te voorschijn die tegelijk licht en warmte uitstraalt
het is nochtans zo dat het genie zich aanhoudend tegen eenzaamheid verzet
maar het wordt zo weinig begrepen dat isolatie eerder van buitenuit opgelegd is
dan van binnenuit nagestreefd
bij het bewuste individu rijpt het besef van de genialiteit pas nadat het de oorzaak van die isolatie
– het onbegrip van andere individuen – heeft ontdekt
deze oorzaak is niets anders dan een duidelijk verschil in niveau op verscheidene gebieden :
zijn perceptiemogelijkheden zijn biologisch gezien niet noodzakelijk rijker dan die van een ander
maartoch observeert hij de dingen beter, onder andere omdat hij alles beter weet te ordenen
en omdat hij alles gemakkelijker relativeert en in een verband plaatst
dat observatietalent beperkt zich niet tot het zicht maar ligt meestal verspreid over alle zintuigen
bovendien is het genie meestal ook nog begaafd met een onfeilbare maar dikwijls ook onbewuste zin voor de futuristische waarheid – het genie is dan ook een soort profeet
het genie houdt geen rekening met dogma’s van welke kleur die ook mogen zijn
één van de ijverigste betrachtingen van het genie bestaat erin om vooroordelen uit de weg te ruimen
om dit doel te bereiken ontziet het genie noch vriend noch vijand
het zoeken naar de waarheid – een eindeloze bezigheid – is zijn belangrijkste streven
het genie beschikt tenslotte ook niet alleen over een sterk ontwikkeld denkvermogen
maar ook over verschillende artistieke talenten
maar ik wil toch nog één ding eraan toevoegen :
het genie is voor anderen een onuitputtelijke bron van rijkdommen van alle aard (behalve materiële)
als je één ontmoet mag ik je dan vrgen om me aan hem voor te stellen ?
wij waren de liefde
en kenden geen pijn
wij dansten
de dagen voorbij
en niemand
nee niemand
kon onze burcht
veroveren
maar nu
werd ons mooi kasteeltje
aangeramd
de wallen ingestort
de poorten opengebroken
de leegte
is mijn enige bezit
schimmen groeien in mijn hart
en koortsachtig barsten alle wonden open
in mijn gemoed splijt langzaam
een tak tot honderd olmen
maar dennen roepen altijd weer visioenen op
die blauw en groen de dag bereiken
dan komt plots een rust
die op rotsen gelijkt
en die me omarmt
in helse tederheid
0
met grote fakkels
brand de dag weer open
de haan krijst
en kraait zijn vroege kreten
verder horen we niets anders
dan vogels die fluiten
vooral merel en mus
kom
we drinken nog een pint
mijn vriend
we hebben weer een nacht overwonnen
er moet gevierd worden
0ik ben laat thuis gekomen vannacht want ik had het weer op mijn zenuwen
als je dan wakker wordt vind je de leegte om je heen
in de plaats van een warme koesterende vrouw
in de plaats van de adem van liefde
vind je een kaartje :
“ik ben naar de stad en daarna naar Asse – ik zal vroeg terug zijn”
ik nodig vrienden bij me thuis uit
want eenzaamheid maakt me kapot
het wordt me met de dag zwaarder om vriendelijk – laat staan, lief – te zijn
ik voel me als een speelbal die van links naar rechts geslingerd wordt
niemand spreekt me nog aan met liefde
vriendschap genoeg
maar daarmee kan ik me niet tevreden stellen
ik smacht naar een borst
waartegen ik mijn hoofd kan leggen
om het te laten strelen
ik voel me echt rot
weinig levenslust breng ik aan de dag
ik slaap
ik zou een beer willen zijn voor deze winter
misschien zal bij het eerste zonnegloren
de mist opgetrokken zijn
de nachtmerrie voorbij
ik ben in een treurige bui naar Leon gegaan
en daar heeft niets geholpen tegen mijn chagrijn
om middernacht hebben de makkers allen iets gedronken
op mijn verjaardag
maar eigenlijk ben ik erg alleen
vanmorgen kreeg ik vlug een kus
want het is mijn verjaardag
ik kreeg ook een plaat cadeau
want het is mijn verjaardag
dan zijn we samen
met mijn ouders gaan eten : plezant
dan naar haar ma : nog plezanter
dan wat rusten :
ik in de zetel
zij op bed
er komt geen eind aan
na vele pogingen
werd de liefde weer maar eens opzij gezet
maar goed dat ik vandaag lang kan slapen
ik heb vandaag niet veel aan mijn problemen gedacht
veel werk voor school
telefoontjes
lezen
schrijven …
het is bijna vijf uur en M.R. heeft nog niet gebeld
het zal weer voor een andere keer zijn (haha)
ik moet veel lezen
luisteren naar muziek
zelf spelen
mijn geest bezighouden
Christine stuwt me weg
en als ik dan naar jou toekom
dan stuur jij me terug naar haar
ik voel me als een kaatsbal
het ergste is :
ik begrijp jullie allebei
en kan aan geen van beiden iets kwalijk nemen
en toch gaat alles slecht
ik voel me meer dan eenzaam
ik voel me verstoten
nochtans weet ik dat jij zowel als zij
iets voor me voelt
maar jij bent geremd door haar
en zij is geremd door Miel
maar dan op een andere manier
ik ben nog nooit zo tegen mijn zin naar school geweest
en er is zeker een derde van de collega’s ziek
ook de leerlingen hadden niet veel zin
als ik Miel ergens tegenkom begint mijn binnenste te kriebelen
ik vlucht dus maar uit zijn buurt vooraleer ik ongelukken doe
nu begin ik dat spelletje beu te worden :
het is Miel of ik, beiden gaat niet !
de angst
de liefde die je me gisteren nog toonde
schijnt steeds te minderen
ik wil aan mijn persoonlijkheid niets veranderen
je moet zelf kiezen
zoals je ooit al eens gekozen hebt
en ik hoop dat je daarna nooit meer twijfelt
je kwetst te veel mensen daarmee
moest je voor Miel kiezen
wel dan wens ik je het beste
maar dan hoef je daarna ook nooit meer terug te komen
want dan ga ik ook mijn gang
en dan zal het waarschijnlijk te laat zijn
en als de dag dan aanbreekt
waarop de ram ons scheidt
dan zal de stilte boeken schrijven
met wijn en gouden carolussen
en de eenzaamheid zal zingen
en dansen op melancholische tonen
ik denk aan harmonie
mijn dromen kan ik niet meer lezen
mijn gedachten niet meer schrijven
in een oude eiken schrank
ligt mijn verroeste pen
mijn aambeeld is helemaal versleten
de hamer hangt los aan het handvat
veel harten bloeden
maar mijn mes is blank
ik ben zelf te ziek
om wonden te helen
vergeef mij
lieve vriendin
ik heb je vandaag niet veel gezien
kus
tot vannacht
ik ga vanavond naar Didier’s optreden
jij gaat zogezegd naar de Strangers
ik geloof er geen snars van
Didier was grandioos
hij wordt steeds beter
ik had je zo graag bij me gehad vanavond
maar ja …
Miel is sterker dan trekijzer
na een goede slaap
die dan toch ook maar enkele uurtjes heeft mogen duren
werd mijn vermoeden bevestigd :
je was niet naar de Strangers geweest
de toneelwedstrijd was niet schitterend
ik heb spijt dat ik weg moest naar tante Maria
bij de andere getrouwde nichtjes
liever had ik samen met de TVEërs gevierd
maar wat ?
het heeft geen belang
we zijn tamelijk vroeg gaan slapen
het was trouwens nodig
vandaag heb ik met M.R gezellig gepraat
over opvoeding van kinderen, sex, mannen, vrouwen,
het huwelijk …
de film was niet goed
je zat op mij te wachten thuis
en we zijn samen naar mijn ma gegaan
om haar verjaardag te vieren
vanmorgen heb ik de toelating gekregen
om een zaadlozing te doen op je buik
wat een evenement !
de leerlingen waren extra lastig
ik heb me een paar keer kwaad moeten tonen
en zelfs drastisch optreden
bij Rita was het plezant
ik heb Christine nog nooit zo zattekes gezien
Flora had het ook erg zitten
Herman is werkelijk een sympathieke gast
vanmorgen heb je ome de rug toegekeerd
waarschijnlijk uit schrik dat hetzelfde als gisteren zou gebeuren
je bent dus bang dat ik toenaderingen doe
en dan was er nog de prefect
die alles nog erger komt maken
hij zit te wringen om iets te veranderen aan de studiereis
en als hij ziet dat ik niet zomaar toegeef komt hij een les bijwonen
enfin
de voetbalmatch
ik zal me misschien kunnen afreageren
je brengt me telkens weer in vervoering
en telkens terg je dan weer met je andere dromen
als je met leerlingen naar een toneelvoorstelling gaat
dan begrijp je nog beter dat je op school je tijd verliest
met ze iets te willen bijbrengen
en toch doe je altijd voort
voor die enkelen waar je toch vat op hebt
als ene oude molen die niet meer weet waarom hij draait
zijn mijn wieken aan flarden gewaaid
dat komt ervan als je altijd volop in de wind wil staan
ik heb de wijn geproefd
mijn glas is leeg
mijn handen tasten
naar het warme glas
de rode druppels
rollen langs mijn baard
en in de plas die daaronder is ontstaan
schrijf ik de namen van mijn verlangens
in de armen van de kilte
krijgen alle woorden een bijzondere galm
je hoort de klinkers klagen
en alle klanken dansen zich warm
d omgeving blijft onwrikbaar koud
en er groeien kristallen op alle ruiten
elke poging tot opstand is hopeloos hulpeloos
ik wil he gejank niet meer horen
van uitgehongerde wolvinnen
van geparaliseerde katten
van transseksuelen of van anderen
ik wil alleen nog luisteren
naar het zoete geruis
van zachtvloeien water
ik wil met een grote roestige sleutel
een enorme muziekdoos opwinden
je bleke ogen uitgekrabd
bloederig
je bent nu beter dan voordien
zwijg nu maar
ik kan je stem niet meer aanhoren
je gespleten woorden
snijden
kalken muren open
je geniepige ogen
moesten helemaal uitgekerfd worden
je bent braakliggende grond papavers kwekend
je bent middenin de boomkruinkern het klokhuis
tergend tikken de jaren voorbij
en de wind blaast weinig warmte om je hoofd
nu groeit er een toren rondom jou tot aan je lenden
maar bij de volgende dageraad smelten alle stenen stuk
misschien is ook deze dag opnieuw
als alle vorige tergend eenzaam
raak je telkens weer
in zenuwkwellende paniek
en breng je nieuwe hoop te niet
ruisend als het slanke beekje
onder de smalle tengere brug
sus js je geweten met wiegeliedjes
maar ergen hoop je als de sirene
een kapitein te lokken
krampachtig kruipt de tijd traag voorbij
je verlangt naar een volgende dag
je ogen groeien dunner dan de nacht
je hoofd ebt met de zee
en de enkele woorden
die je tussen lippen mompelt
klonken als het vaarwel
door een verre tunnel
het woord “collega” klinkt als “verraad” in je oren
uit je mond vloeit groen speeksel
je zou het in zijn gezicht moeten spuwen
maar je bent verlamd door zijn vriendelijkheid
je weet nochtans dat daar wat achter schuilt
wanneer je alleen zit te wachten
op iemand die toch niet komt
dan voel je je zo leeg
dat een gedachte bijna
niet meer mogelijk is
je ogen vallen dicht
je hoort holle stemmen in je hoofd
en begrijpt hun woorden niet
misschien wil je ze ook niet begrijpen
een verrassende onverwachte ontmoeting
zou dus nog het meest gewenste zijn
0
het licht luwt
tot brandende gordijnen
in mijn oog
schaduwen steken
en door het spel
van beide
breekt een boog
tot een afgebroken teken
0