SCHATTEN OP ZOLDER
0 Comments

Het Dagboek van mijn Moeder – 1952

Het Dagboek van mijn Moeder – 1952

Mijn moeder noteerde blijkbaar soms feiten en bedenkingen in haar agenda,
een soort van dagboek in telegramstijl.
Het is niet zeker of het zich effectief allemaal in 1952 afspeelde,
maar het kleine agenda was wel van dat jaar.

Het agenda was een klein boekje dat ze als nieuwjaarsgeschenk had gekregen van de

GANTERIE MODERNE 
MARCEL CAUVIN 
ATH

1952

Het begint klaarblijkelijk in het hospitaal:

11 maart

  1. Plek aan been slaapt
  2. Steken links in de buik
  3. Vragen voor vrijdag avond
  4. Tong?
  5. Verlies
  6. corsets

12 maart

  1. ik verlang naar huis
  2. ik ben ongelukkig omdat ik niet kan zien wat onze Henri heeft

13 maart

schrijven naar ma Tienen en Ieper
Annick, Martha, Jacqueline, Josée, tante Elza, Lieven, …

13 april en volgende

voor mijn operatie
droevig leven, leefde steeds in onmin met man
ik dacht, als ik geopereerd ben zal dat beteren
Hij wil geen kinderen en ik wel en daardoor
en ook vele andere kleinigheden deden mij verdriet
alhoewel ik al heel veel heb moeten verdragen
toch houd ik van mijn man
soms doorlees ik de brieven van toen wij nog gescheiden leefden
en dan wellen tranen op en ik kan mij maar niet indenken
hoe het mogelijk is dan zoo verstokt te worden.
Hier stak er een klein briefje
zeker nog van tijdens de oorlog …
want daarop stond in potlood geschreven :
aan mijn allerliefste
van
haar lieveling
in gevangenschap
Jacques
Ik denk soms ofwel zijn het vrienden of is er een andere vrouw ?
Het is moeilijk om een oplossing te vinden.
Ik denk steeds na en probeer al het mogelijke
maar steeds zonder resultaat.
Hij kan soms binnen komen van zijn werk, dat ik soms niet weet hoe ik hem moet aanspreken.
Hij kan ook wel eens heel vriendelijk zijn
maar, ik weet niet, hoe mij uit te drukken.
Hij is soms onverstaanbaar.
Ik ben ongelukkig en toe nochtans mijn plicht als huishoudster, vrouw en moeder en ik voel mij soms zoo ver van  mijn man af.

6 mei

ik heb hulp gevraagd aan God en ben terug met hem vereenigd en heb vertrouwen in de toekomst

1 juni

Ma en pa zijn hier geweest en hebben mijn zoon meegenomen om mij wat rust te geven.
Ik voel mij verflauwen.
Ik weet dat het is van verdriet en enkel met het gedacht een goed huishouden te vormen en te leven om ons kind een minder nerveus maar gelukkig en kalm leven te laten lijden.
Niets helpt.
Soms komt er nog eens een schoone dag.
Maar dan weer gevolgt van andere droevige.
Ik doe alles mis, vergeet alles en steeds denk ik na of er toch geen middel is.
Steeds hoop ik dat God mij helpen zal en ons kind en man en mij voor eeuwig gelukkig samen brengt.

9 juni

Vandaag voel ik mij precies wat dichter bij mijn man.

10 juni

Alle dagen passeren verschillend
een dag heb ik hoop
een andere vervliegt weer alles in rook
Ik voel mij zoo ongelukkig, ik zou zoo graag een kalme omgeving voor mijn kind scheppen, maar onmogelijk met zoo’n man.

12 juni

Weer denk ik hem op leugens betrapt te hebben.
Hij weet steeds een uitvlucht.
Waarom ? al die geheimzinnigheid tussen man en vrouw.
Ik voel me weer zoo ziek

13 juni

Ben bij dokter geweest
Van 66 kgr na operatie tot 58 verminderd; mijn zenuwen totaal op.
Steeds gejaagd.
Moet kalmte en rust hebben.
Pillen om mij te kalmeren.

14 juni

Steeds weer komen wij elkaar nader, tot weer eens, hij koel en brutaal me verstoot zonder het te zeggen maar ik voel het
Ik moet steeds beledigingen uitstaan vóór vreemden en familie.

15 juni

kalm voorbij
Hij spreekt van opofferingen waar ik van hem absoluut geen opofferingen zie

16 juni

ben gaan zien in welke school onze jongen zal gaan
nu daarvoor weer discutie is

17 juni

Nog naar scholen geweest en inlichtingen gevraagd.
Steeds kan Jacques niets besluiten.
Hij zegt steeds “trek u niets aan, laat mij doen en als gij gij alles doet wat ik wil zal alles goed gaan.”
Ik weet niet wat daarop antwoorden want ik doe niets dat hij niet wil of weet alhoewel hij steeds geheimzinnig is tegenover zijn vrouw.

19 juni

Ik ben ongelukkig en vermager steeds
er gebeurt iets met mijn man dat niet juist is
ik ben bijna zeker

20 juni

kost wat kost zal ik mijn huishouden redden voor mijn kind

21 tot en met 29 juni

Tienen

Zondag 29 :

veld wandelen met Jacques en Henri
Henri in den hemel

30 juni

Brussel terug met Henri

1 juli

ik en Henri in stad langs St.-Josse naar Place Dailly, iets drinken : youghourt

2 en 3 juli

werk thuis

4 juli

V.T. (???)

9 juli

Jacques Florenne

10 juli

Florenne terug

11 juli

minister Cortège

12 juli

verbetering

13 juli

samen

16 juli

steeds hetzelfde leven
zonder zon eentonig droevig zonder verstandhoudging bijna onmogelijk

31 juli

vacantie zonder verbetering

1 augustus

slechte spijsvertering

2 augustus

hunker naar een prettige dag

3 augustus

nooit iets prettigs en liefs

5 augustus

zelfs het kind komt onder dien invloed
en versteekt soms zijn lieftalligheid

12 augustus

steeds hetzelfde vals leven

30 augustus

schuld van mijn operatie en dekens die ik nodig heb voor den winter
ik heb een oude mantel van  om doen draaien voor de winter
kan geen nieuwe kopen
heb zelfs niets warms voor mij in den winter
maar Jacques reclameert steeds een costuum
alhoewel hij er drie heeft
en steeds in militair is in de week
Dus beter en meer gekleed dan de vrouw

13 september

heb een remedie voor mijn ontstekingen in den buik en voel mij wat beter

15 september

eerste dag school
Ik ben wat droevig gestemd want soms denk ik dat Henri ook zo’n moeilijk karakter zal hebben

16 september

steeds hetzelfde leven
zeer eigenzinnige Jacques
Ik tracht het mij niet meer zoo aan te trekken
want ik moet gezond blijven voor mijn kind

17 september

ik weet zeker dat hij nog omgaat met dat volk die mij zoo zwaar beledigt heeft en waarvoor hij mij steeds niet eens heeft verdedigt

19 september

Ik doe mijn huishouden zoals het moet en voel mijn gezondheid wat beteren

20 september

weer heb ik mijn man gezien met die Maurice maar ik ben het moe en begin mij meer niets meer van mijn man aan te trekken

21 september

Doe mijn plicht als huisvrouw en moeder ook als vrouw maar niet meer om te strijden voor mijn liefde want die dooft heelemaal uit zonder de minste aanmoediging van mijn man

22 september

ben zeer ongelukkig
voel mijn krachten weer begeven door veel toevallige redenen die ik verneem zonder er naar te vragen
want ik trachtte mij niet s meer aan te trekken
maar ons kind heeft zelfs geen 5fr kunnen krijgen voor zijn goed bulletijn
alhoewel Jacques veel geld opstrijkt waar van hij denkt dat ik het niet weet
en hij durft dan antwoorden aan zijn kind dat hi arm is en tegen mij dat hij niet genoeg drinkgeld heeft

1 oktober

steeds weer hetzelfde leven
hij heeft mij gezegd dat hij geld geleend heeft aan de weduwnaar, 200 fr

2 oktober

Hij heeft eens iets afgegeven van het geld dat hij verdient heeft om van huis weg te gaan.
Ik moet steeds schuld van mijn operatie en hij wil zich niets te kort doen om dat terug te betalen

4 oktober

Ik heb hem 200 fr moeten teruggeven van het bijverdiende geld
Plus 900 fr om kosten te dekken van eten in Philipville.
Ik weet niet juist meer op welke datum
maar het is in dees maand
juist voor zijn vertrek

6 oktober

De dat dat hij vertrokken is

12 oktober (zondag)

meegeweest naar voetbal Daring
weer ruzie alhoewel ik en Henri de hele tijd toch alleen rond wandelen en zonder hem vertrokken en toch samen

18 oktober

Ik denk weer eens dat het betert

19 oktober

Jacques weer een scene en daarna toch thuis gebleven en naar match internationale geluisterd

29 oktober

hij zegt dat hij niets trekt en heeft 900 fr op voorhand gehad
Ik moet nochtans nog schuld van mijn operatie
en Jacques eet graag goed en is niet rap tevreden

30 oktober

Ik kan er bijna niet meer komen met zoo’n dik traitement, omdat ik altijd zijn grillen tracht te voldoen. Lieve God doet hem eerlijk worden want ik houd het niet uit.

31 oktober

Steeds weer denk ik op leugens te betrappen. Hij zou nu langs Brussel rond gaan om naar Tienen te komen en zal eens rond 8 uur daar zijn. Ik ben bijna zeker dat het weer leugens zijn.

1 november

Lieve God help mij de waarheid vinden, vandaag op zo’n  heilige dag, weer ruzie omdat ik bij hem ging in Den Hert om samen naar huis te gaan en daarvoor weer een heele dag ruzie.

2 november

Ik zal trachten de waarheid te weten want mama en papa zien iedere keer dat het tussen ons nog niet gaat alhoewel ik reeds alle middelen geprobeerd heb.

5 november

weer zoo’n scheinheilige brief ontvangen en heel schoon voor wie Jacques niet kent maar die hem kent ziet tussen de lijnen waar hij op af wil

6 november

steeds luisteren en doen wat ik zeg
zoo zegt hij maar hij doet mij in de doeken maar ik kan mij zoo maar niet laten doen als ik alles goed bekijk

7 november

werk zenuwachtig om hem morgen te ontvangen want de waarheid weet ik en ik kan dus zoo maar niet zwijgen

8 november

hij was in hoek café Place Dailly
heb hem gaan halen en nog eens gevraagt of iedereen zoo laat thuis was, hij zei waar ja en toen in’t naar huis gaan heb ik hem gezegd dat hij vrijdag op de Place Dailly geweest was. Hij wilde weten van wie ik het wist en toen bekende hij dat hij voor niet naar Safraanberg te moeten gaan naar de kazerne geweest is.
Waarom dan daarvoor zoo liegen ? en voor iedereen

10 november

heeft ons gevraagt mee te gaan aan de tram en is vertrokken met de 60
heeft belooft van te veranderen nadat ik weer ziek en gebroken ben van smart en ben nu weer benieuwd wat er zal volgen van die belofte

12 november

ik melde niets meer sinds lang maar heb steeds vermoeden tegen die vrouw van Maurice

16 november

steeds gebeurt er iets om mij te kwetsen

Het is 1953

Wij hebben ons vermaakt en ik weet soms niet of het waar is ja of neen

14 februari

groot verdriet
Moeder verloren
alles verloren
man belooft weer braaf te zijn
hij bespaart mij een beetje maar ik voel dat hij komedie speelt
Lieve Vrouw help mij de waarheid vinden
Ik heb haar gevolgt, ze ging achter de kazerne, ik had weer een voorgevoel
en haren uitgetrokken en gestampt
heb haar man verwittigd
Ik bid God voor vrede in mijn huis en omdat ze niet meer zal proberen mijn man rond te halen
Ik wil hem nog alles vergeven
een laatste maal
maar dan niet meer
want hij is wel zoo schuldig als zij vermits hij een kind heeft
Onze jongen die zoo braaf en slim is waar hij fier mag op zijn
’t Is voor hem dat ikherbegin en ook omdat ik mijn man nog lief heb en hem nog één enkele kans wil geven

En toen was de kleine agenda stil …

2
poetRIE
0 Comments

1969 (s)intriest … doet nog jong aan …

(s)intriest

(s)intrieste bomen als mensen
staan in een woud van woorden
roerloos onveranderlijke sleur

droge sponzen vergeten niet
onthout(d)en met het mensenbos
maar het andere
dat zonder einde openbloeit
en op de koop toe
nog erbij van alle
allerhande
niets

(zich) vervelende takken
dennenhout uit een sprookjesboek

hoe laat is het ?

nu net genoeg tijd
om het bord vol te krabbelen
“niet schoonvegen aub”
uit medelijden voor de hele klas
de hongerigen van china
de daklozen uit india
de dronkelappen van overal

geef ons nog een pint …

mevrouw uw zoon
doet wel zijn best
maar …

doet nog jong aan …

wie weet het ?
neen, niet “wie heeft de bal”
“gij speelt niet mee”

wat weet ge van
neen, dat was het niet
ik bedoel de dans
van negerzweet
en witte tanden
pepsitand doet glimlachen
nog witter
de witste

trek uw broek over uw oren
en kijk wie erin steekt
zet uw handen op uw hoofd
en zwijg

doet nog jong aan …

vooral in klasverband
storingen op deze golflengte
zijn niet aan ons te wijten
het nieuws zodra
het spijt ons
vandaag geen oorlog
geen revolutie
geen taalstrijd
wel te rusten
goede nacht

slaap zacht

doet nog jong aan …

zing hem een wiegeliedje
geef hem een ratelslang
of een aap of een olifant
hij houdt van peluche

zuigt nog aan zijn duim

geef hem melk
en suikerpap
strijk mosterd op zijn vingers
de nagelbijter

hij lust mosterd
dat doet de snor groeien

de radio meldt:
mosterdepidemie aan de taalgrens
walen smokkelen in moeskroen
de bedrieger werd gesnapt
waterde tegen vlaamse bomen

bomen als mensen
de kruin is kaalgewaaid
hoe ouder hoe kaler
neem de gulden middenweg
en val in’t water

doet nog jong aan …

speelt bootje op de vijver
gebruikt sigaar en denkt
ik ben een stoomboot

jong ?
neen
krankzinnig !

iedereen die anders denkt
wordt door anderen gek verklaard

in de naam der wet
de tafel is gezet
neen
gedekt
verzorg uw taal !

ik heb nog tijd
ik ben nog jong

doet nog jong aan …

tussen al die oude bomen
staat een struik met rode bessen

0
poetRIE
0 Comments

1968-1971 ??? de wereld een dansfeest

ergens in de jaren’60-’70 geschreven

de wereld een dansfeest

een hond in de duistere straat
blaffend om een beetje been
bedelend

een “rolling stone”
wendt zijn aandacht af
het spel begin
en heeft geen einde

de rollende steen

de wereld

rolt verder
tot hij niet meer kan

de hond
holt verder
er achteraan
zijn zwetende tong tot tegen

de wereld
een dansfeest

dansen
zolang de steen rolt
zolang de hond holt
achter de dirigent aan

de hond in de duistere straat
de steen is weg
alles vergaat
het spel zonder einde
is voor altijd gedaan

de dirigent
moet de maat slaan

de blaffende hond
uit de duistere straat
bedelt om een beetje been

0
poetRIE
0 Comments

jaren ’60 ??? Woordendans

ergens in de jaren ’60
in een klein geruit schriftje
formaat A7
met de hand geschreven
vond ik deze

Woordendans

1

in nietsdoen
zit niet veel meer
dan niets doen

zalig zijn zij
die niets doen
want zij zullen
niets misdoen

_______       _______       _______

2

waar woorden vliegen
daar ben ik liever stom
waar wijsheid wenselijk is
daar ben ik liever dom
_______       _______       _______

3

inspreek niet met woorden
maar weel met wolken
witte wolken
zwarte wolken
als et zonnig is
of storm

_______       _______       _______

4

het leven schuift als een donkere dag voorbij

_______       _______       _______

5

de zaal is leeg
want vol mensen
die daar zitten
te kijken naar een wit doek
met zwarte vlekken
of is het een zwart doek
met witte vlekken

_______       _______       _______

6

de wiebel-baren van de stormzee
op de golven zeen schip
geschommeld als een schreiend kind

een kind woest in de wieg
want het draagteen zware last
nu het moet leven
zo maar groeien
en dan volwassen zijn of doen

ernstig door het leven gaan
en er toch niet levend uitkomen

_______       _______       _______

7

de maan heeft een witte kroon
in de mist van de herfstavond

en er zijn nog heel wat
schrijfsels in dat schriftje
formaat A7
met ruitjes

0
De VILLE de BRUXELLES
0 Comments

SURVIVAL in SARAJEVO

SURVIVAL in SARAJEVO

Op 6 april 1992 begonnen de beschietingen van de Bosnische hoofdstad Sarajevo, het begin van een bloedige belegering die maar liefst 46 maanden zou duren. De beelden die we nu zien in Oekraïne – dode mensen op straat, burgers in schuilkelders of op de vlucht – doen sterk denken aan de oorlog in Bosnië.
In januari 1994 trad Luitenant-Generaal Francis Briquemont gedesillusioneerd af over de passiviteit en het onvermogen van de VN, waarbij hij zich beklaagde over de enorme kloof tussen de VN-resoluties, de (on)bereidheid om deze te handhaven en de ontoereikende middelen die aan de VN-commandanten ter beschikking werden gesteld. (F. Briquemont, “Do something, general” Icarus, 1998
Op 14 december 1995 werd het Verdrag van Dayton of de Akkoorden van Dayton (officieel: General Framework Agreement for Peace in Bosnia and Herzegovina) getekend, het vredesverdrag dat een einde maakte aan de Bosnische Burgeroorlog.

De grootste etnische zuivering voltrok zich in Srebrenica op 11 juli 1995.
Daar zijn door Bosnisch-Servische milities op één dag meer dan 8000 personen, voornamelijk mannen met als etnische achtergrond Bosniak, vermoord. Veel van de betrokkenen werden uiteindelijk berecht door het Joegoslavië-tribunaal. Het werd na de etnische zuiveringen in de Tweede Wereldoorlog als een van de gruwelijkste daden in Europa gezien.

LA BENEVOLENCIJA

Luc Van NOTEN en ikzelf trokken, “in naam en in opdracht” van de para-communale VZW “Jeugd in Brussel” van 7 tot 11 februari 1997 naar SARAJEVO om er, samen met die organisatie en het UPJB (Union des Progressistes Juifs de Belgique), een “Culturele Uitwisseling” tussen Brussel en Sarajevo op poten te zetten in de Stad BRUSSEL.
We zouden allerlei activiteiten organiseren rond een tentoonstelling van foto’s van

Edward Serotta.

Het buitengewone verhaal van een handvol Bosnische Joden en hun heldhaftige pogingen om hun vrienden en buren in Sarajevo te beschermen en te redden: Moslims, Serviërs en Kroaten.

Sarajevo

Op vrijdag 7 februari 1997 vertrokken we naar Sarajevo via Zürich en op dinsdag 11 vlogen we terug vanuit Sarajevo via Zagreb en Frankfurt. We beleefden er zeer leerzame dagen. Spijtig genoeg was ons verblijf er te kort om echt dieper in te gaan in onze contacten met de mensen van het plat gebombardeerde Sarajevo.

Maar we kregen er toen wel een resem lessen in Humanitas !!!

Ik hoop later eens een afzonderlijke blog te kunnen wijden aan ons verblijf in Sarajevo na die oorlog in Bosnië.
Maar ook aan de “perikelen” die we meemaakten toen we die activiteiten rond Sarajevo wensten te organiseren bij de Ville de Bruxelles … omdat er ons allerlei “typisch Belgische/Brusselse obstakels” in de weg werden gelegd.

 

Ook toen dacht men dat zoiets in Europa niet meer zou gebeuren …
tot de Russische invasie van Oekraïne op 24 februari 2022, toen Rusland buurland Oekraïne binnenviel vanuit meerdere kanten in een grote escalatie van de Russisch-Oekraïense oorlog die eigenlijk sinds 2014 gaande is …

En EUROPA weet nog steeds niet hoe het met zulke onmenselijke toestanden moet mee omgaan …

sinds de Val van de Muur in 1989

 

0
De VILLE de BRUXELLES/POLLEN & SOKKEN
0 Comments

“De Macht van het Weigeren”

“De Macht van het Weigeren”

Die bedenking maakte ik me al toen ik nog aan de Ville de Bruxelles werkzaam was.

“Macht” bestaat in allerlei vormen, hoedanigheden en formaten. Afhankelijk van hun plek en hun functie in de hiërarchie hebben ook (lagere of gewone) ambtenaren, bedienden of werklui soms wel de neiging of de drang, om te tonen dat zij “meer Macht” hebben dan jij. Want zij kunnen je soms met plezier “iets weigeren”. Dat ze daartoe soms de regels aan hun wensen aanpassen of volgens de letter (à la lettre) doen respecteren is dan een handige tactiek.

Drie voorbeelden slechts
uit rijke gemeente- en stadsarchieven :

1-
Zo had onze buur de brute pech van met dat soort ambtenaren te maken te hebben toen hij een dakkapel wou bijbouwen aan het dak van zijn achtergevel. Geweigerd omdat hij zo zou kunnen binnenkijken bij de buren. Zijn repliek, dat er langs de achterkant van zijn huis helemaal geen buren zijn, werd meteen weerlegd door het argument dat die er nog zouden komen, want er is een bouwplan goedgekeurd, een project (van een bevriend Immo bedrijf /;-). Dat de bewoners van dat appartementsgebouw dan wèl zouden kunnen binnenkijken bij onze buur, was geen punt.

2-
Toen wij, begin jaren ’80, de plannen indienden om ons huis te verbouwen, waarvan het oudste notarisdocument dateert van 1772, werd ons project geweigerd door de bevoegde ambtenaar, die vond dat “dat gangske tussen uw huis an dat van de buur, dat wordt niet meer gedaan, hé, meneer”. Het zou ons duizenden franken hebben gekost om daarop in te gaan: de oorspronkelijke balken waren te kort en dus goed voor ’t stort; veel meer vierkants meters dakpannen; gedwongen muurovername van de buur; en wie weet wat er ons nog allemaal te wachten stond. In ieder geval: voor ons onbetaalbaar. Toen kwam er een ongelooflijk creatief compromis uit de bus: dakgoot doortrekken tot bij de buur en een deur onder die dakloze dakgoot …

3-
De jeugddienst beschikte toen over twee autobussen, waar zowel jong als oud gebruik van kon maken om uitstapjes te doen. Om leerlingen naar de gemeentescholen te brengen en af te halen werd een “bevriend” busbedrijf een jaarlijks contract gegund. Toen de schepen voor jeugd weigerde van een bus ter beschikking te stellen van een plaatselijke voetbalclub, was de schepen voor sport daar niet gelukkig mee, want hij had die gastjes beloofd dat zijn collega daar wel voor zou zorgen aangezien ze van dezelfde partij waren. Toen wij, animators van de jeugddienst vroegen om een sportzaal van de stad te mogen gebruiken voor een minivoetbal tornooi, werd ons de toegang tot die stedelijke infrastructuur geweigerd.
“Ik niet met uw bus? Dan jij niet in mijn sportzaal! Nah!!!”

 

1
poetRIE
0 Comments

20230212 In de Vlaenders

In de Vlaenders

20230212

in de Vlaenders

wordt ginder

hender

en

het West-Vlaemse

hinder

wordt gender

1
You, YourSelf & RIE
0 Comments

PACT <=> HUMANITAS <=> LA BENEVOLENCIJA

PACT
<=>
HUMANITAS
<=>
LA BENEVOLENCIA

<=><=><=><=><=>

Op maandag 20 maart 2023 had ik genoegen om de lancering van PACT bij te wonen in Flagey.
PACT wil in het huidige gepolariseerde klimaat antwoorden geven door middel van vrij onderzoek en wetenschappelijk denken.


De Vrije Universiteit Brussel en curator Alicja Gescinska gaven er het langverwachte startschot voor de Caroline Pauwels Academy of Critical Thinking. PACT-curator, filosofe en opiniemaker Alicja Gescinska gaf in de legendarische Studio 4 van Flagey een lezing over haar nieuwste werk Humanitas, dat medio maart verschijnt. Twee kritische stemmen – Jonathan Holslag en Kathleen Van Den Daele – reageerden op de lezing van Gescinska. Studenten en het publiek in de bomvolle zaal mengden zich volop in het debat.


Wijlen rector Caroline Pauwels was de bedenker van PACT in 2018, toen het nog niet haar naam droeg. Kritisch denken was een permanente opdracht voor VUB-rector Caroline Pauwels (1964-2022). Kritisch denken gaat immers niet zonder slag of stoot, is nooit vanzelfsprekend en gaat altijd gepaard met nuance. En vooral met dialoog. Caroline Pauwels heeft zich enorm ingezet om die dialoog met de samenleving naar een hoger niveau te tillen. Het is die interactie met studenten, met wetenschappers en met de bredere samenleving die de Caroline Pauwels Academie voor Kritisch Denken wil voortzetten.

VUB-rector Jan Danckaert was dankbaar dat de Caroline Pauwels Academy of Critical Thinking met zoveel enthousiasme van start ging. “Met PACT willen we het DNA van onze universiteit zo ver mogelijk verspreiden, we willen kritisch denken als methode breed uitdragen door avonden als deze te organiseren waar kritisch denken een podium krijgt.”


Het curatorschap van PACT is in handen van Alicja Gescinska, filosofe met Poolse roots. Tijdens de lancering van PACT introduceerde zij haar nieuwste boek Humanitas – Een vergeten ideaal. Alicja Gescinska pleit voor een herwaardering van humanitas, van universele menselijke verbondenheid en verantwoordelijkheid, als antwoord op de malaise van onze tijd.

“Humanitas betekent ‘een mededogend mens zijn’: de levenshouding die gekenmerkt wordt door een bewustzijn van de eigen kracht en de daaruit voortvloeiende morele verantwoordelijkheid jegens anderen, en die zich vertaalt in een houding van bescheidenheid, hulpvaardigheid, edelmoedigheid en vriendelijkheid. Humanitas betekent welwillend en betrokken zijn in je houding tegenover je medemens.”


De lezing van Alicja Gescinska werd gevolgd door een repliek van VUB-hoogleraar Internationale Betrekkingen Jonathan Holslag. Hij benadrukte het belang om de nieuwe generatie studenten op te leiden tot kritisch denkende wereldburgers. Kathleen Van Den Daele gaf een tweede repliek. Zij is algemeen coördinator van LEVL, een onafhankelijke participatieorganisatie en opvolger van het Minderhedenforum. LEVL streeft naar een inclusieve samenleving, vrij van racisme en discriminatie. “De strijd tegen discriminatie en racisme is een strijd van ons allemaal.”

HUMANITAS

 
Bij de lectuur van Alicja’s essay moest ik spontaan denken aan 

LA BENEVOLENCIJA

Luc Van NOTEN en ikzelf trokken, “in naam en in opdracht” van de para-communale VZW “Jeugd in Brussel” van 7 tot 11 februari 1997 naar SARAJEVO om er, samen met die organisatie en het UPJB (Union des Progressistes Juifs de Belgique), een “Culturele Uitwisseling” tussen Brussel en Sarajevo op poten te zetten in de Stad BRUSSEL.
We zouden allerlei activiteiten organiseren rond een tentoonstelling van foto’s van

Edward Serotta.

 
Het buitengewone verhaal van een handvol Bosnische Joden en hun heldhaftige pogingen om hun vrienden en buren in Sarajevo te beschermen en te redden: Moslims, Serviërs en Kroaten.

Sarajevo

Op vrijdag 7 februari 1997 vertrokken we naar Sarajevo via Zürich en op dinsdag 11 vlogen we terug vanuit Sarajevo via Zagreb en Frankfurt. We beleefden er zeer leerzame dagen. Spijtig genoeg was ons verblijf er te kort om echt dieper in te gaan in onze contacten met de mensen van het plat gebombardeerde Sarajevo.

Maar we kregen er toen wel een resem

Lessen in Humanitas !!!

Ik hoop later eens een afzonderlijke blog te kunnen wijden aan ons verblijf in Sarajevo na die oorlog in Bosnië.
Maar ook aan de “perikelen” die we meemaakten toen we die activiteiten rond Sarajevo wensten te organiseren … omdat er ons allerlei “typisch Belgische obstakels” in de weg werden gelegd.

 

7
You, YourSelf & RIE
1 Comment

#itsme

#itsme ?

#itsyou ?

“how are you ?”

#MeToo ?

Ik ben geboren in 1947
heb leren typen met een oude typemachine
heb nooit les gekregen over informatica
heb heel veel te danken aan mijn petekind :
hij helpt me om “mee te zijn met mijn tijd”
die absoluut geen rekening meer houdt met De Mensen
die niet van de “online generatie” zijn
maar die Mensen mogen/moeten evenzeer (veel te veel) belastingen betalen
en dat is een hele brok van hun pensioen(tje) …!!!…
Een computer had ik al lang …
maar onlangs moest ik ook nog zo’n ID-kaartlezer kopen
om op de hoogte te zijn van mijn administratieve documenten
die een of ander Ministerie mij wil doen lezen
en ze met de post versturen doen ze niet meer
(ik denk dat ze Bpost ook zelf niet meer betrouwen)
Maar ik geraak niet in Mijn itsme …
Is dit een “straf”?
omdat ik een bankrekening heb bij “de verkeerde bank” …???…
Hoe of waarom heb ik die Straf dan verdiend?
Ik die al 76 jaar àltijd met àlles “in orde” ben geweest.
Alles moet nu online :
– afspraak met de bank
– afspraak met de dokter
– resultaten van bloedonderzoek
– en de dokters”briefjes”
– documenten bij de apotheek
– … … …
Alles moet met de computer, de tablet, de smartphone, …
en met QR-codes of andere digitale scanner systemen …
Toestanden …!!!…
GEVOLGEN …
Mensen worden bang om nog tegen elkaar te spreken !
We worden meer en meer “ontmenselijkt”.
Daardoor zijn veel “transacties” agressief geworden
want “Mensen” ontmoeten geen “Mensen” meer …
alleen als het echt niet anders kan.
Een van mijn vrienden, die nog een oude gsm heeft,
zei onlangs nog : “Si ils continuent comme ça, je vais mourir de soif”
Er is wel één Groot Voordeel :
#MeToo zal online wel minder voorkomen
dan in de kantoren van de administraties
en in kerken en abdijen
Maar voor de rest …
werd àlles alleen maar moeilijker gemaakt.
Mijn Gedacht
3
POLLEN & SOKKEN
1 Comment

Vic ANCIAUX (1931-2023)

Victor (Vic) J.Fr. ANCIAUX

(Boechout, 24 december 1931 – Jette, 24 februari 2023)
was een Belgisch Vlaams-nationalistisch politicus voor de Volksunie.
… zo begint het op Wikipedia

en dan volgt zijn indrukwekkend politiek parcours :

Functies
1965 – 1995 Volksvertegenwoordiger
1971 – 1980 Lid Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap
1975 – 1977 Fractievoorzitter Kamer van volksvertegenwoordigers
1977 – 1979 Staatssecretaris voor Vlaamse Cultuuren Brusselse zaken
1979 Fractievoorzitter Kamer van volksvertegenwoordigers
1979 – 1986 Partijvoorzitter Volksunie
1980 – 1995 Lid Vlaamse Raad[1]
1989 Lid Raad van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest
1989 Lid Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie
1989 – 1995 Brussels staatssecretaris voor
Buitenlandse Zaken[2]
1995 – 1997 Brussels staatssecretaris voor
Wetenschappelijk onderzoek en
Energie[3]

Mijn meer persoonlijke herinneringen aan Vic
geven een beeld van een fijne, respectvolle Mens

Op 1 augustus 1975 werd ik aangeworven aan de Jeugddienst van de Stad Brussel …

Op 12 oktober 1988 werd ik, zonder overleg, op basis van een beslissing van het College van Burgemeester en Schepenen van de Stad Brussel dd 7 oktober 1988, “overgeplaatst” van de Jeugddienst naar de Dienst Schone Kunsten en Cultuur

(de volledige tekst bevindt zich in het koningsblauw onderaan)

Daar de verantwoordelijke van de Dienst Cultuur zogezegd niet op de hoogte was van die beslissing, had ze er niet beter op gevonden dan mij gedurende veertien dagen “van wacht” te zetten bij een tentoonstelling in het stadhuis, omdat Yvette, bijgenaamd “Madame Chapeau”, die deze zware taak gewoonlijk op zich nam, toen juist met verlof was. Die taak bestond er onder andere in om aan de (weinige) bezoekers duidelijk te maken dat zij, en/of hun kinderen, met hun vingers van de schilderijen moesten af blijven. Ik kreeg ook zo’n rood plastieken apparaatje met een wit knopje ter beschikking waarmee ik het aantal bezoekers moest tellen en per dag doorgeven aan de dienst.

Op een van die dagen dat ik daar weer rustig op mijn stoel zat te wachten en te kijken of er iemand de tentoonstelling bezocht, kwam Meneer Vic Anciaux, toenmalig gemeenteraadslid van de Stad Brussel, eens kijken wat er werd tentoon gesteld. Vic kwam onmiddellijk naar me toe: “Wel RIEke, hoe komt het dat jij hier zit?”. Na tien jaar BROSELLA Folk georganiseerd te hebben, vanuit mijn functie als animator van de Jeugddienst, was ik niet enkel die ambtenaar met stamnummer 12.226, maar ook “RIEke van Brosella” geworden … voor sommigen althans.
Vic wist zich maar moeilijk een houding te geven toen ik zei “Oh, Meneer Anciaux, ze hebben mij vergeten te zeggen of ik het knopje twee keer moest indrukken voor een gemeenteraadslid die de tentoonstelling komt bezoeken.” Hij werd er stil van. Zijn verbazing over het gebrek aan respect dat men jegens mij had getoond was te groot. Nadat ik ook nog toevoegde “Ik ben gaan werken om mijn ouders te helpen om mijn studies te betalen en mijn moeder ging kuisen bij de dokter rechtover bij ons thuis. Zo zie je maar wat de Stad Brussel doet met een Nederlandstalige Universitair” stapte hij resoluut richting gemeenteraadszaal want hij vond geen woorden om te reageren op mijn cynische opmerkingen. Maar zijn blik verraadde dat hij last had met die onrechtvaardigheid waar hij zelf niet veel kon aan doen …

Al waren we het niet altijd eens …
of … misschien juist daarom …
ik koester die respectvolle relatie …
die vriendschappelijke bejegeningen …
met Meneer Vic Anciaux

Vooral over taalkwesties en over spirituele onderwerpen (ècht niet bedoeld als woordspeling op de Spirit van na de Volksunie /;-) waren we duidelijk een andere visie toegedaan …

Zo herinner ik mij een gesprek bij de caricollenkraam van Dikke Martine, aan het Sint-Katelijneplein.
Ik woonde toen in “Nolsegem”, zoals wij Schaarbeek noemden toen Roger Nols er burgemeester was en “le guichet pour les Flamands, c’est au fond du couloir”. Vic heeft destijds heel wat acties gevoerd tegen die burgemeester.
We hadden het bij die caricollenkraam over het feit dat ik vond dat de Volksunie nogal wat Vlaamse Brusselaars bang had gemaakt met hun mooie woorden. Nadat je “voor honderd frank wulken” had besteld, of om een “broodje tartaar” vroeg in de buurt van “De Kristallen Bol”, zoals “De Markten” toen nog heette, kreeg je altijd wel een reactie als “Qu’est-ce qu’il dit?” Nadien kozen heel wat Vlaamse Brusselaars voor het Frans, toen ze een voertaal moesten kiezen op hun identiteitskaart.
Vic luisterde. Aandachtig. En meestal zonder onmiddellijke tegenspraak …
Maar ik weet zeker dat heel wat dergelijke gesprekken met mensen die het met hem niet eens waren, altijd zijn persoonlijke visie over die typisch Belgische/Brusselse taalkwesties hebben gevoed en bijgestuurd. Al was hij zelf altijd zeer hoffelijk, waarschijnlijk is hij nooit gelukkig geweest over de “taalhoffelijkheid”, een van die naïeve “regeltjes” in pogingen om naar oplossingen te zoeken van iets dat mijns inziens nooit opgelost zal kunnen worden: het zit in de DNA van België, Vic …

“Het is erg hé, maar we kunnen er niets aan doen” … of toch …???…
Rust jij nu maar, Vic …!!!…
Jij hebt (meer dan) je deel gedaan …

DankUwelllMersie!!!
Vic
voor wie je was
en wat je hebt bijgebracht
aan de maatschappij in het algemeen
en aan Brussel in het bijzonder.

En …
Dikke Beize van
RIEke van MIEke

_______       _______       _______       _______       _______       _______       _______

Ville de Bruxelles
Décision du Collège du 07-10-1988:

  1. “d’autoriser le transfert du Brosella Folk-Jazz dans le cadre des animations d’été qui ressortissent de l’Echevin des Beaux-Arts”
  2. “de charger les Services de l’Echevin des Beaux-Arts de l’organisation du Brosella”
  3. “de détacher du Service de la Jeunesse pour une période indéterminée, le fonctionnaire chargé de l’organisation du Brosella”
  4. “de le mettre à la disposition de l’Echevin des Beaux-Arts en vue de l’organisation du Brosella et d’autres animations ou activités relevant de l’Echevinat des Beaux-Arts”
  5. “d’autoriser le transfert des sommes annuelles nécessaires pour le paiement du traitement du fonctionnaire de l’article n° 7611/111/01/558 ‘Service de la Jeunesse – Traitements et Salaires’ sur l’article approprié du Service des Beaux-Arts et Affaires Culturelles”
  6. “d’autoriser le transfert des sommes qui seront proposés pour le Brosella 1989 et après approbation du budget, des articles du Service Jeunesse sur les articles appropriés du Service des Beaux-Arts et des Affaires Culturelles”
  7. “d’autoriser le Service des Beaux-Arts et des Affaires Culturelles à assurer la gestion du pavillon sanitaire du Parc d’Osseghem qui pourrait, comme ce fut déjà le cas en 1988 être utilisé pour d’autres manifestations du Festival d’Eté de Bruxelles”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

11