Bij BePost
krijgen ze subsidies voor het aanwerven van “laag-geschoolden” zoals ze die noemen. Soms zijn dat zelfs analfabeten: ze kunnen niet (goed) lezen noch schrijven. Dat kan soms nare gevolgen hebben voor de “mensen” die de brieven niet ontvangen die hun geadresseerd waren … maar elders beland zijn.

Er zijn natuurlijk meer De Greef-en en Vandenberghes en Peetersen en Janssensen …

Onlangs viel er een “herinnering” in onze brievenbus, van een parkeerboete waarvan ik mij niet herinner dat ik die eerste maning zou ontvangen hebben. Er werd ook in gedreigd dat de volgende herinnering misschien een aangetekende convocatie voor de rechtbank zou zijn, met nog een nalatigheidsboete bovenop de parkeerboete.
De “nalatigheid” van BePost … daar wordt niets aan gedaan.

Ik ben zelf ook al brieven die verkeerdelijk bij ons terecht kwamen in de juiste brievenbussen gaan steken. Maar er zijn zeker en vast ook mensen die de verkeerd aangekomen post gewoon bij de stapel papier gooien, die in een hoekje ligt te wachten tot ze die komen ophalen.

Ooit zal alles beter functioneren …
Ooit …

Wat PostNL betreft :
De leveranciers van PostNL hebben dan weer een ander probleem:
zij kennen blijkbaar de voorrangsregels van het verkeer in België niet. Let maar op als er één op een rondpunt “afgevlogen” komt … zij stoppen niet, want “Maak plaats, maak plaats, maak plaats, ze hebben ongelooflijke haast”.
“Beware of the white van” is een gekende uitdrukking die zeker past op PostNL.

Maar ja …

in België kan en mag àlles …

Comment ( 1 )

  1. misjelm
    Al drie millennia geleden werden boodschappen overgebracht met postduiven. De winnaars van de Olympische Spelen werden op die manier aangekondigd. Dankzij de uitvinding van het lichte papier werden boodschapperduiven nog veel praktischer. Vooral in de moslimwereld herleefde de duivenpost. De geleerden Al-Biruni (in Chorasmië) en Abu al-Wafa’ (in Bagdad) coördineerden zo hun waarnemingen van de maansverduistering in de nacht van 24 op 25 mei 997. Dit liet hen toe te berekenen dat de geografische lengte tussen hun locaties niet meer dan 15° bedroeg, zodat het onbekende deel van de wereld plots een stuk groter uitviel dan tot dan toe aangenomen. Tegen 1167 had sultan Nur ad-Din een geregelde duivenpostdienst ingesteld tussen Bagdad en Syrië. De Spaanse reiziger Pero Tafur zag in 1436 postduiven bij Damietta, aan de Nijlmonding, en dacht ten onrechte dat ze heen en weer vlogen. Sultan Tipu had de Jamia Masjid moskee in Srirangapatna als centrum van zijn duivenpost. Het systeem verspreidde zich naar Europa. Met wat geluk binnenkort zelfs tot in Grimbergen.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.