henri vandenberghe
nu
ook
otaï
langzaam
lijdt
aan noëlla opgedragen
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
give up trying to write,
and, instead, try not to write. Go out into the world; become a pirate, a king in borneo, a laborer in soviet russia; give yourself an existence in which the satisfaction of elementary physical needs will occupy almost all your energies …
i believe that after some years of such an existence, the ex-intellectual will find that in spite of his efforts he can no longer refrain from writing, and when this time comes his writing will not seem to him futile.
BERTRAND RUSSELL
“the conquest
of happiness”
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
300373/1
de krijtwolken in mijn hand
groeien open tot droge drummen
de dag ontbreekt
terwijl dit feit
mij reeds ontstelt
ik voel tegelijk in mij
het trekken van een paard
het aaien van een poes
en het geknars van rotte tanden
terwijl jij
onbewust van deze verwarring
rustig je haar kamt
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
300373/2
jij hebt me weer
de zon doen zien
en hees
heb ik
mijn vergeten liederen
– plots herinnerd –
moe gezongen
jij hebt me weer
de glimlach geschilderd
waarmee ik elke dag opnieuw
de vogels hoorde fluiten
vroeg nog in de morgen
hoe broos is dit geluk
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
020473
de rijkdom van gebaren
in geen enkel boek bevat
de streling van je talrijke ogen
oneindig groot
ontelbaar
het dansen van je lichaam
als de sprong der paarden
in een zoete zee
je stem weerklinkend
parallel met je handen
en in je harde kunstgreep
geraakt zelfs de sterkste worstelaar zoek
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
030473/1
tot diep in de bedding van mijn rivier
ben je eensklaps gedoken
als je me toelacht
voel ik een rilling
tot aan alle uithoeken
van mijn oevers
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
030473.2
je bent de sneeuwwitte hand
die gespannen als de boog
in mijn hals knijpt
hard maar teder
je bent
de brede blijde glimlacht
die mij
doet groeien bloeien bijten
hard maar teder
jij bent mijn wieken
mijn nieuwe haverklap
mijn voortdurend wakkerblijven
mijn hard maar teder taboe
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
040473
in het eindeloos aanraken van je
gelaat vind ik reeds een waar genot
maar moest ik nu
voortdurend
je ogen kunnen strelen
dat zou ‘t einde zijn
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
050473
je bloed kwam over mij gewaaid
en het was warm in mij
je naam klonk zuiver helder
en het trilde in mij
ik heb me dan gevoed
met je ogen
met je glimlach
uit je broze hand
ik heb mijn dorst gelaafd
aan al je omhelzingen
ik kan alleen nog
huilen op de hoge daken van de stad
ik ben de voldane wolf
die het woud mijn tevredenheid meldt
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
060473
in je steenmarterogen
stortte ik zacht
mijn wijsvinger
en je werd gewoon dol
doorheen je gebladerte
las ik
nog
we zouden samen
een mooie meiboom kunnen planten
met jouw adem
in mijn adem gevlochten
trotseerden wij de wilde baren
van de nacht
nu
ben je nog mooier dan voorheen
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
100473/1
elke kreun beantwoord krijgen
elke ademhaling gelijk opgaande
naar het helse tempo van razende
dieren
elke blik elke wenk weerkaatst
terwijl je glimlach openscheurt
en de putjes in je kaken
draaikolken worden
en ik word opgeslorpt
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
100473/2
de pleisters op mijn hart
vergroeien met het vlees
weldra
kan je niets meer merken
van voorbije verwondingen
maar
dan is ook alles weer zo broos
zo kwetsbaar
dat bij de kleinste prik
het bloed
in grote gulpen buitenstroomt
en
het hele boeltje brandt dan open
genezen wordt steeds moeilijker
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
100473/3
er is
het woud
waarin ik dans
er is
de boom
waarop jij groeit
er is
het water
dat mij verzwelgt
en
de sleutel
van dat woud
ben jij
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
130473
je bent de vuurtoren
waarnaar ik gretig steven
je bent de haard
waarin mijn hars verbrandt
in jouw zand
kook ik mijn eieren
bouw ik mijn kastelen
graaf ik mijn kanalen
graaf dieper dieper
tot het water opborrelt
uit de zuivere bron
ik begraaf mezelf
in jouw zand
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
one has to speak at some
length about oneself.
why ?
because everything begins,
as it ends
at the egoistic heart.
GEORGE BARKER
“the dead seagull”
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
130473/01
your words
are singing
mainly
nightingales
your sighs
are temples
to the heart
but you are
an outbursting
animal
back from
as far
as i can remember
and i like
to play the game
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
130473/02
your eyes
are shivering widows
windows to my mind
their deepness
grows into my memory
and fails to make me forget
their glance
is a mirror to my soul
my deeper being
you are my other self
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
und wenn ich ganz zerfiele :
ich wäre eine handvoll
gemarterten stauben ;
jedes meiner atome könnte
nur ruhe finden bei ihr.
GOERG BÜCHNER
“dantons tod”
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
140473
de vorm waarin mijn
hart gegoten is
de bron waarin ik
wild waad
de koord waarop ik
zeer onevenwichtig
dans
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
250473/01
de trage avond in verhandeling
werd heel erg lang
toen sloop de dood
in je slapen
maar mijn onbetamelijk egoïsme
heeft me zo ver gebracht
dat ik geen rekening hield
met je vermoeide ogen
vergeef me
mijn onstuimige liefde
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
250473/02
ik heb de dagen reeds vergeten
telramen aa mij voorbijgegaan
terwijl ik naar je adem wacht
naar je bange blik
naar je sintelende stem
naar je hunkerende hartslag
in het vage kijk ik
door de tralies van een stoel
mijn cel
maar ook deze dromerij
kan me niet ontspannen
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
280473
de duurzame tijd duurt uren te lang
traag turen de seconden stil
je hoort geen adem
je ziet de mensen niet om je heen
je droomt . . . dagdromen
je ziet slechts één verre schim
zij
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
290473/01
de pauze
tussen twee bedrijven
de pauze
waarop ik zolang had gewacht
met trillend verlangen
mijn lippen
helemaal koud
mijn handen
reeds uren
reikend
naar je hals
tot tussen mijn benen
voelde ik een tinteling
een pauze is meestal veel te lang
maar deze leek een wervelwind
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
i looked into my heart to write
GEORGE BARKER
“the true confession
of george barker”
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
290473/01
je bent de ankerkreet
die mij doorboort
terwijl ik in de haven waar
je bent de schrille bootsfluit
die mij verscheurt
als ik het dek verlaat
je bent de legendarische
zeemeermin sirene
die onvoorwaardelijk
aantrekt
bij het minste gezang
van je floerse stem
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
290473/02
ik zou je willen lezen
als het boek op mijn nachttafel
elke avond
een klein teugje liefde
voor het slapengaan
een zoete zee van zwoele dromen
zou me te wachten staan
dan
zou ik je willen schrijven
als het boek van mijn dromen
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
020573
ik denk aan jou
en voel het mes
dat je wangen
doorkerft
ik voel
de zeven wonden
in mijn zwakke vlees
met bevende hand
streel ik mijn wangen
die de jouwe zijn
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
050573
het ijs
breekt broos
mijn bange
wangen uit
en angst
vangt mij
in haar
dichte netten
want ergens
ben ik
gevangen
in de webben
van de
liefdesspin
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
110573
terwijl
tussen mijn dijen
ik je hart voel
sneller slaan
kruipen
in mij
de wilde dieren
naar alle
uithoeken
maar vinden
geen opening meer
want
je hebt me
ingesloten
gekneld
tussen je muren
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
170573/01
niet meer
die schrijnende eenzaamheid
in mijn hand
niet meer
die open wonde
in mijn wang
niet meer
dat dreigende mes
in mijn klamme vuist
niet meer
de grijnzende lach
om mijn mond
alleen
het gefluister van nieuwe gevaren
en
het hevige gesnurk van een nieuwe droom
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
170573/02
wanneer de onmacht mijn ledematen omvangt
en mijn opeengeknarste tanden
gespannen spieren vormen
voel ik in mij
als het scheuren van een lange lap stof
het openrijten van een jong paard
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
190573
er is
de trage tedere melodie
in je vingertoppen
er is
de zachte zang
van je zwoele stem
er is
dan traag daarna
de vragende aanraking
van je schaterende schaamhaar
en dan
in mij
een barstend brekend kapotknallen
van een ontembare macht
tot dan plots
weer de stilte nederdaalt
in het beproefde dal
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
220573/010673
ik ben de eilander
de demonstrant
die traag de statige steden betreedt
terwijl de woelige wentelmenigte
dom door de drukke straten doolt
ik ben de hadesjager
de gelukkige-vinger-zoeker
de onzekere verzekerde
ik ben de roekeloze lentewringer
die door de bloesem heenkijkt
naar het neerstrijken
van te vroege vlinders
ik ben de muur
waartegen ook ikzelve bots
tot ik traag tot het besef kom
dat ook daar weer niets te zien is
ook ben ik de smachtende
de uitspattende
die hevig plots
je in de omhelzing vergruist
en op de puinen huilt
ik ben de strander
de ziedende zee omhelzend
ik ben de flierende pan-fluiter
melancholisch golvend water
de kranige verliezer ben ik
de nooit versagende
nooit verslagen
de rampzalige koekoek
keurig uitgedost
kots ik in andermans nest
tot vervelens toe
ben ik de vloeren kater
gekastreerd tot in mijn teentoppen
drieëndertigtoeren-tellend
draai ik daverend
om mijn gebroken
as
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
240573/01
krampachtig
breek ik
uit de stilte
van mijn ei
ik zing dan
mijn geboortezang
knipogend
vanop de hoogste dennetak
en val dan diep
weer in mijn winterslaap
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
240573/02
de tamboerijnen
in je lichaam
liggen nooit stil
je beweeglijke bekken
omhelst mijn ogen
en in mij
dansen
samen met jou
de wilde dieren
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
time will devide us, and the sea
wring its wild hands
all day between :
the autumn bring a change of scene.
but always and for ever he
at nitght will sleep and keepby me.
GEORGE BARKER
“eros in dogma”
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
150673
de ankers
die ik heb uitgegooid
zitten veel te diep nog
in het murwe zand
en toch
is onvermurwbaar
nog aanwezig in mij
het verleden samengeklit
tot een onverteerbare bal
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
singing a song that what is best
loves and loves and forgets the rest
GEORGE BARKER
“the true
confession of
george barker”
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
080773
met klamme bevende handen
in een wilde droom
weke vaganten
naar jou toe
dichter en dichter
tot het beven daveren wordt
en dan plots
stuwt over alle dammen
en traag stelpt mijn verlangen
samen met het vertragen
van mijn adem
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
ther’s a curse on us,
it’s not our fault.
WILLIAM FAULKNER
“the sound and te fury”
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
it’s a tale told by an idiot
full of sound and fury
signifying nothing
WILLIAM SHAKESPEARE
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
040873
terwijl in jou
mijn aders openspatten
gloeiende kolken en gensters
terwijl in mij
je warme adem snijdt
staaldraad sterke trillingen
terwijl
met ons
de zinkende zee
in omhelzing
met de aarde
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
120873
je bent
de rechtste kaars
die ik ooit zag branden
en je brandde
en je brandde
en ik had het warm
in het licht van je vlam
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
The End
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...
