Mijn Goede Vriend Marc Bens had alle exemplaren van TLIEDBOEK, groot en klein, die ik zorgvuldig bij gehouden had, mooi ingebonden. Ik heb zelfs nog enkele exemplaren van de eerste jaren van het muziektijdschrift in mijn bezit.  TLIEDBOEK, “kritisch informatief tijdschrift voor volks- en luisterlied“, was ontstaan aan  de Gentse universiteit in ’t jaar 1967 en werd daar ook in oorspronkelijk A5 formaat uitgegeven bij GAKKO in Gent tot in 1972.

De eerste hoofdredakteur en verantwoordelijke uitgever in 1972 was Etienne Verhoeyen, bijgestaan door de volgende redaktieleden: Emiel Appelmans, Emiel Swillens, Gert & Geert Fabré, Jan Mathys, Johan Thielemans, Miek & Roel Van Bambost, Robert de Vries, Roland van Campenhout, Tony & Kamiel Van Herp. De “WERKGROEP” groeide al snel aan, met nieuwe redaktieleden zoals Magda Michielsens, Mary Maes, André De Bruyn, Marc van Cauwenbergh, Jari Demeulemeester, … en meer.

Toen ik les gaf aan het Koninklijk Atheneum Asse, van 1971 tot 19773 vroeg mijn collega Miel Appelmans of ik geen zin had om mee te werken als redacteur van zijn TLIEDBOEK: hij was er toen hoofdredacteur van geworden.

Het was een fijne hobby, om muzikanten te interviewen en te schrijven voor een blad als TLIEDBOEK, maar toen ik er pas echt veel plezier aan begon te beleven besloten die gasten van Gent om ermee te stoppen.
Ze brachten toen, in juni 1973, het speciale “alles-is-volbracht” nummer 27, waarmee afscheid werd genomen van die zeldzame?talrijke? trouwe lezers van TLIEDBOEK.

En dan was er nog een tweede, totaal mislukte, want wansmakelijke, … reddingspoging:

het schandelijke TLIEDBOEK-SCHAVANT avontuur, van december 1974 tot oktober 1975.

Toen we door hadden dat een zekere Guido van Oostenrijck TLIEDBOEK in nood eigenlijk had misbruikt om zijn eigen SCHAVANT tijdschrift te redden, dat in december 1974 een 5de nummer had uitgegeven met als titel “spektakelinformatief”. Vanaf het nummer 6 van de eerste jaargang van dit “nieuw maandblad” droeg het ons beider namen, TLIEDBOEK-SCHAVANT.

Maar enkele nummers later merkten we dat hij sommige teksten censureerde!!! Hij was de laatste die deze in handen had vooraleer er naar de drukker werd gegaan. Na dat nummer 10 van de eerste jaargang, waarin serieus geknipt werd in de tekst van Liesbet Walckiers over de evolutie “van links naar rechts” in Portugal in 1974, werkten de TLIEDBOEK-redacteurs niet meer mee.
Toch bleef de heer Guido van Oostenrijck “zijn maandblad” verder TLIEDBOEK-SCHAVANT noemen. Vanaf het zomernummer 1975 was plots ook Jef Elbers redacteur van dat maandblad … tot er in januari 1976 nog een laatste exemplaar uitkwam dat nog alleen de naam SCHAVANT droeg … met Jef Elbers op de voorpagina.

Tegelijkertijd werd rond TLIEDBOEK weer een nieuwe reddingspoging gedaan en die slaagde dan pas echt dankzij

– het Jeugd- en Cultuurcentrum van de Stad Brussel, TSLEUTELGAT, dat instond voor “drukfaciliteiten”

– GAL, die vanaf het nummer 34 (juni-juli-augustus 1975) GRATIS voor niks TLIEDBOEK lay-outte

vanaf het nummer 38 deed hij dat samen met Willy Marckx en vanaf het nummer 40 werkte ook een zeker Lieven Tavernier mee aan de opmaak

– en een zekere Lieven TAVERNIER stond tot het bittere einde in voor de opmaak

Vanaf TLIEDBOEK 50 werd ik, mede onder druk van zijn toenmalig lief, Lieve van Mileghem, door Miel Appelmans op een slimme, sluwe manier opzij geschoven. TSLEUTELGAT mocht/moest wel nog een tijdje doen alsof het nog steeds het administratief toevluchtsoord was voor TLIEDBOEK, maar ikzelf werd niet goed genoeg bevonden om nog hoofdredacteur te zijn.

Mijn laatste bijdrage als redacteur was in TLIEDBOEK 51: het interview met Kris de Bruyne. Achteraf werd ik wel nog als redacteur vermeld alhoewel ik geen enkele tekst meer scheef voor dàt TLIEDBOEK.
Ze konden het nog trekken tot het nummer 55 van juli-augustus 1978.

In die laatste nummers van TLIEDBOEK kwam ook plotseling een nieuwe naam te voorschijn: Fred Brouwers.
Dit was eigenlijk al een subtiele overgang naar een volgende fase. De heer Brouwers kreeg dan van Miel Appelmans heel het hebben en houwen van TLIEDBOEK in de schoot geworpen om de MUZIEKKRANT
van en met de vzw Centrum Voor Muziek op te richten.

Het nummer 0 van dat driemaandelijks tijdschrift werd mij in oktober 1978 aan de deur overhandigd door de heer Swa Depelchin, met de vraag of ik ook niet wou meewerken aan dit nieuwe tijdschrift. De man, die ik kende door sportactiviteiten, omdat ik toen in Grimbergen net als hij ook bij GRIVOK volleybal speelde, had echt geen idee met welke opdracht ze hem hadden opgezadeld, want hij wist helemaal niets van de voorgeschiedenis van de MUZIEKKRANT.

De eerste zin van het EDITORIAAL luidde als volgt:

getekend De redactie” … De redactieploeg zat ook collega’s van de heer Brouwers.

Dat driemaandelijks muziektijdschrift waar iedereen op zat te wachten

heeft het dus amper drie jaar uitgehouden. De MUZIEKKRANT nr. 9 uit 1981 was naar mijn weten het laatste dat het Centrum voor Muziek heeft uitgegeven.
Die vzw CVM was in die korte tijd ook al verhuisd van Grimbergen naar Leuven.

geschreven na het optreden van Lieven TAVERNIER met KADRIL 
ter gelegenheid van 50 jaar TSLEUTELGAT-TOOGENBLIK