Vriendschappen

Ze bestaan in soorten … … …                                                 Part 1

Èchte Vriend(schapp)en
Hoe ze ontstonden
en nu slechts mooie herinneringen zijn
omdat die Vrienden zijn heen gegaan
naar nergens …

 

Marc BENS
(14/12/1945–11/05/2012)

We liepen samen “regentaat” aan de RijksNormaalSchool Sint-Pieters-Woluwe: jij in de afdeling Frans-Geschiedenis; ik had voor Nederlands-Engels (en Duits) gekozen.

Het regentaat bestaat al lang niet meer, maar het Koninklijk Atheneum, dat ook diende als “oefenschool” voor de toekomstige regenten, is nu een van de Brusselse “experimenten” van het GO! (Gemeenschapsonderwijs): het is het Meertalig Atheneum Woluwe.

 

Het waren twee prachtige en actieve schooljaren met tevens allerlei buitenschoolse activiteiten. We gingen met de hele klas naar toneelstukken kijken in de KVS … en liepen daar soms weg tijdens de pauze. We organiseerden ook zelf allerlei leuke dingen, zoals poëzieavonden, cabaret opvoeringen en dergelijke meer.
Zo stichtten we ook het trio The Woluwe Singers, maar daar was jij enkel een trouwe toeschouwer van: Norbert Schottey, Raf Peeters en ikzelf (van links naar rechts op bijgaande foto) zongen negrospirituals, zoals het Cassiman trio of The Carter Family.

Na je legerdienst

Na die twee jaar, tijdens je legerdienst, schreef je naar alle klasgenoten van de RNS, maar ik was blijkbaar de enige die antwoordde … en zo begon een hechte Vriendschap voor het Leven.

Poëzie

We hadden allebei een vlotte pen, schreven graag artikels, essay’s, korte stukjes en vooral ook poëzie.

We schreven gedichten naar mekaar, maar niet zomaar … Het was ons niet alleen om de Woorden te doen. Ook de Vorm was belangrijk: het was ook een uitdaging om allerlei ondergronden te gebruiken, van bierkaartjes over zilverpapier, om onze “poëzietjes” op te typen met de toen nog gebruikelijke typemachine … in mijn geval was dat een zachtgrijsgroene, draagbare mechanische schrijfmachine van het merk Hermes, met een draagkoffer met een handvat aan.

Een andere keer reden we met je rode Citroën tweepaardje naar een poëzieavond  in Hoeilaart of was het Overijse, met Johan Verminnen achterin. Die had een soort doodskist op zijn schoot: zijn broer Bert had hem namelijk een gitaarkist gebouwd, want Johan had toen het geld (nog) niet om er zelf een te kopen. Die avond was georganiseerd door Leon Lamal. Wij gingen er onze eigen gedichten voordragen. Johan zong er tussendoor enkele van zijn liedjes …

We werkten samen aan het poëzie tijdschrift HAND, al was je er niet bij toen het eerste exemplaar bij mij thuis gestencild werd op donderdag 21 maart 1968 (te dicht bij je verjaardag?). Stichters waren Michel Bartosik, Dirk J.A.Lissens, Hendrik Mertens, Freddy Smekens, Henri Vandenberghe en Gust Van Hove. Alice De Graaf nam het secretariaat voor haar rekening. Het eerste gesigneerde exemplaar heb ik altijd zorgvuldig bijgehouden. Er werden er wel gedichten van jou in de volgende exemplaren opgenomen. En we gingen ook samen optreden op verscheidene poëzieavonden …

Zo publiceerde HAND in het nr3 van januari ’69 het volgende gedicht van Marc Bens :

sourire brillant de larmes
pour que demain soit aujourd’hui
il faut que hier soit infini
sans vengeance et sans armes

un ami n’est pas fait pour sourire
il est fait pour essuyer le temps
et le temps passé ensemble
fera sourire ta vie

pour Antinée seule
____________________________

Marc Vrij-Williger Bens

Zowel op het BROSELLA Folk & Jazz festival als op HAREN: EEN OGEN-BLIK! het verjaardagsfestivalletje van TSLEUTELGAT, Jeugd- en Cultuurcentrum te Haren, Brussel, kwam je graag af en toe al eens een handje helpen.

Een glas faro (in een plastieken beker)
met of zonder knipoog ?
“Zonder” was gewoon, puur faro van ’t vat …
“Met knipoog”?
Dan was er ook een scheut whiskey bij.  

“Petit filou, va !”

Marc

Je was veel meer voor mij dan gewoon “een Vriend”.
Jij was voor mij, als enig kind, een Broer die ik zelf gekozen had
zowel als jij mij toen ook had gekozen, na onze RijksNormaalschool studies.

 

Maar je hebt ons zo plots en zo abrupt verlaten :
je echtgenote, stiefdochter, stiefzoon, hun kinderen, je vrienden, …
om heen te gaan … naar nergens … en zonder ons !!!

Soms vraag ik me af
of ik je in je laatste jaren niet diep ontgoocheld heb
of mijn vriendschap toch te discreet en te oppervlakkig geworden was ???
Toch hou ik je ergens in een veilig plekje, diep in mijn hart.