oktober 1972

In die tijd was ik lid van de

ToneelVrienden Evere

en af en toe schreef ik voor de leden een column,
getiteld “tvoelbakske”
ik heb er zo eentje per toeval teruggevonden :

tvoelbakske

een (1) zeer bewogen en hartstochtelijk leven kan soms een (1) mens van zijn hobb houden
anderen zijn zo verstrooid dat zij op weg naar een (1) toneelvergadering par abuus op een (1) verkeerd pad geraken en op een (1) andere aktiviteit belanden

(ik vraag me af waar ik ze gelaten heb)

dan zijn er nog diegenen die 68 (+1) stokpaardje hebben waar ze overal even “aktief” willen deelnemen
het resultaat is dat ze bij evenveel verenigingen stokken in de wielen steken
gelukkig kan een (1) jonge dinamise kring daardoor niet tot struikelen worden gebracht
zelfs al moet de moederkring het voorlopig zondertypmsachine stellen

(wanneer beginnen wij met onze “quaker-mains” zoeteke ?)

iets waar wij (of moet het “ik” zijn ?) ons (of moet het dan ook “mij” zijn ?) aan ergeren is het feit dat sommige mensen in zulk een werkzame kring als de onze (niet “de mijne” !) denken zich te mogen roemen het meest werkzame lid van de kring te zijn terwijl een (1) ander (of anderen) de werkzaamheden verricht (of verrichten) waar hij of zij de bloemetjes en pluimpjes voor krijgt
laat ons leren de medaje te geven aan wie ze toekomt

(maar waar zou ik ze toch gelaten hebben ?)

trouwens hebben wij wel één (1) uiterst werkzaam lid ?
wij zijn allemaal goed werkende leden samen !
– op enkele (weinige) uitzonderingen na, natuurlijk –
maar met verkrachte eenden komen wij het verst

nu ben ik hier zoveel ernsiige praat aan het verkopen
maar weet je wat e mij al de hele tijd verveelt ?

ik vraag me af waar ik ze gelaten heb ?

als iemand “maain moesj” vindt
zou hij of zij die a.u.b. naar het redaksieadres willen sturen ?
ik zou hem of haar zeer dankbaar zijn !

dat zou nu eens “fantastis” zijn (zie)

tvoelbakske
1984

 

dit tvoelbakske was bedoeld om de stichters van de ToneelVrienden van Evere, Dries en Anneke BODSON te eren
en ook om een lid van TVE, die een “poetsj” wou ondernemen, te belemmeren van dit te doen

 

 

 

Dries en Anneke waren zo’n twee fantastisch toffe mensen, dat we dat niet konden laten gebeuren

Renaat Grassin = ’t Ketje – is in 1864 straatarm overleden. Het zijn Anneke en Dries die zijn begrafenis hebben bekostigd.