You, YourSelf & RIE
1 Comment

2023 1116 Lekke Band op weg naar JAZZ BRUGGE

Lekke Band op weg naar JAZZ BRUGGE

2023 1116-20

Op donderdag 16 november 2023 vertrok ik omstreeks 15:30 naar Brugge, om daar
het JAZZ BRUGGE festival bij te wonen.
Onderweg, op de E40, voelde en hoorde ik echter plots, omstreeks 16:30,
dat ik achteraan rechts aan de wagen een lekke band had.
Ik moest me op de pechstrook gaan parkeren.
Links van mij vlogen veel vrachtwagens en andere gehaaste voertuigen aan hun maximaal toegelaten snelheid voorbij, wat mijn autootje af en toe ook wel eens stevig deed heen en weer wiebelen door de luchtverplaatsing.

Kalm blijven, dacht ik … blijf kalm …

Na wat heen en weer getelefoneer vanuit de wagen, met onze verzekeraar  en ook rechtsreeks met het Baloise Assistance Team, werd ik op zeer efficiënte wijze uit de nood geholpen: de dame aan de lijn – was dat echt een dame, of een elektronische stem? – vond het dossiernummer terug van onze omnium verzekering en vroeg me om telefonisch bereikbaar en in de buurt van mijn voertuig te blijven; ze beloofde me dat er snel een pechverhelper contact zou opnemen; dat gebeurde – mits nog wat geduld – allemaal, zoals gepland …
Het Baloise Europ Assistance Team, die de zaak ondertussen had overgenomen, meldde me dat ik, volgens mijn verzekering, recht had op één sleeping (indien dat nodig zou blijken).
Pechverhelping AUTO’S COOL Rik LICHTERVELDE kwam nog een uurtje later ter plaatse aan met oranje zwaailichten vooraan en achteraan, want achter de takelwagen volgde nog een camionnette met eveneens zwaailichten. Beide chauffeurs stapten: die van de camionette achteraan stond meteen te zwaaien met een oranje lichtgevende “banaan” om het verkeer tot kalmte en voorzichtigheid aan te manen. Mijn wagen werd op de takelwagen getrokken en ik mocht vooraan naast de chauffeur instappen.
De man vertelde me dat hij eigenlijk om 18:00 bij zijn boekhouder verwacht werd en dat zijn dochter daar al was, maar dat hij mij toch eerst had willen komen depanneren.
Waarop ik hem zeer uitdrukkelijk mijn dankbaarheid betuigde.
Hij vroeg me dan of ik er bezwaar zou tegen hebben om, ofwel in de vrachtwagen te wachten, ofwel in een herberg, waar hij mij zou afzetten om dan naar zijn boekhouder te gaan en mij nadien te komen afhalen en me in Brugge voor de deur van mijn logies te brengen.
Ik vond dat helemaal niet erg, want ik was hem zo dankbaar voor de depannage en het kwam nu toch ook niet meer op een uurtje wachten.
Ik dronk dan een paar koffietjes in dat gezellig cafétje, waar ik tevens genoot van de hevige discussies van enkele licht over hun theewater geraakte klanten. Het ging over hoeveel beter het was om in Spanje met vakantie te gaan of er zelfs te gaan wonen : “drie euro voor een wijntje en dan krijg je er nog tapas bij en na nog een wijntje of twee moet je zelfs niet meer gaan eten, want dan heb je al geen honger meer”. Dit was maar een van de vele discussie punten aan de toog en aan een hoge tafel. Terwijl ik aan een lagere tafeltje deed alsof ik diep verzonken was in lectuur op mijn iPhone.
Omstreeks 21:00 werden de stoelen op tafels gezet, de gordijnen dicht geschoven en andere signalen maakten duidelijk dat het tijd was om het cafétje te sluiten. Ik belde meteen naar Rik van de AUTO’S COOL uit Lichtervelde, dat ik dreigde op een vriendelijke manier op straat gezet te worden.
Hij kwam me dan vijf minuten later halen en bracht me tot voor de deur van Het Huisje waar ik telkens mag logeren als ik voor een paar dagen naar Brugge ga.
Rik van de pechverhelping kroop dan op zijn camion om me mijn bagages te overhandigen.
We spraken af van mekaar ’s anderendaags te bellen om te bespreken hoe het nu verder moest met mijn lekke band.
 Nadat ik mijn koffers in de kamer had gezet ging ik nog een wandeling doen door Bruges by Night om een frisse neus te halen na die stress toestanden onderweg naar Brugge die Scone 
De lichtjes van de stad stemden mij opnieuw vrolijk. Er was tenslotte niets ergs gebeurd …
           
Ik besloot van een ORVAL te gaan drinken in de
en wandelde dan langs de donkere maar verlichte straatjes
van Brugge naar Het Huisje terug …
onderweg genietend van de Brugse WINTERGLOED
De garagist uit Lichtervelde belde me een paar keer gedurende het weekend, want het was blijkbaar niet evident om hetzelfde type band te vinden dat hij op mijn rechterachterwiel zou plaatsen.
Alles kwam dus uiteindelijk goed …
zoals altijd …!!!…
en ik had ook nog het voordeel dat ik gedurende het weekend niet moest sukkelen om in Brugge ergens mijn auto te kunnen parkeren
Bovendien stelde een Lieve folk & jazz-vriendin uit Brugge me voor om me de maandagochtend naar de garage te brengen, zodat ik met pak en zak ter plaatse, vanuit Lichtervelde terug naar huis kon rijden, naar Grimbergen (Vlaams-Brabant 😉). Ze kwam me aan Het Huisje ophalen. We gingen eerst samen ontbijten. Dan bracht ze me met pak en zak naar de garage in Lichtervelde.
En …
er was ook nog een toemaatje :
Rik van Auto’s Cool vond dat hij me een fles rode wijn cadeau moest doen
omdat ik zo vriendelijk was geweest om donderdagavond in dat cafétje op hem te wachten.
Zo …
geef toe …
dat was me nogal eens een avontuur …
en dan heb ik het hier nog niet gehad over het JAZZ BRUGGE festival …
17
You, YourSelf & RIE
0 Comments

“Freddi Smekens in de Bloemekes”

Op zondag 22 oktober 2023
om 15 u 00

“Freddi Smekens in de Bloemekes”

in Het Goudblommeke in Papier
Cellebroersstraat 55 rue des Alexiens
1000 BRUSSELS

wordt het boek “MIJN NAAM IS CELSIUS” voorgesteld.

 

Het is een bloemlezing uit de gedichten en columns van de Brusselse dichter en journalist
Freddy Smekens, uitgegeven bij Fluxenberg
en te danken aan de niet te onderschatten ijver van Johan Wambacq.

Frank De Crits, Jan Struelens, Toon Van Scharen en ikzelf hebben elk een stukje geschreven voor de bloemlezing van Freddi’s biografie. Tussendoor zullen we enkele van onze favoriete gedichten van Freddi voorlezen en korte anecdotes vertellen. De Brusselse folk muzikant Mars Moriau zal daar letterlijk wat vrolijke noten tussen droppen.

Een organisatie van de vzw Geert van Bruaene,
       i.s.m. het Masereelfonds Marollen. 

Vrije bijdrage.
Graag reserveren met een mailtje aan
geertvanbruaene@goudblommekeinpapier.be.

“Mijn naam is Celsius”

Freddi Smekens (1949) publiceerde slechts twee bundels: Merkwaardig verdriet (1977) en (entropie) (1988). Hij hield er een stevige reputatie aan over. Voor Brussel Deze Week/Bruzz schreef hij, naast artikelen en interviews, ook talloze columns, over Brussel en het Brussels dialect en nog zo een en ander.

Deze bloemlezing verzamelt alle gedichten uit de bundels, aangevuld met gedichten die in tijdschriften opdoken en gedichten die uit privé-collecties werden geplukt. Daarnaast bevat zij een snedige selectie van de columns.

De bloemlezing wordt ingeleid door Smekens’ literaire kompanen Frank De Crits, Jan Struelens, Toon Van Scharen en Henri Vandenberghe en door Brusselse metgezellen Josse De Pauw, Dirk De Prins, Marc Didden, Frank Schlömer en Johan Verminnen.

Bloemlezing gedichten en columns
304 p.
ISBN 9789464519174; NUR 306

Wil je dit boek kopen?
Fijn!
Stuur dan maar gauw een mailtje
naar flux@fluxenberg.be
met de titel van het boek
het aantal gewenste exemplaren
je voornaam, naam en volledig adres
Voor die € 24,90, verzendkosten niet inbegrepen
zou ik deze kans toch niet laten voorbijgaan.

Freddi Smekens

Portret van Freddi Smekens

Quote

  • De gedichten van Smekens zijn scherp geslepen messen die diep in het vlees van het bewustzijn kerven om er een onuitwisbaar merkteken na te laten.

    Herwig Leus, Poëziekrant 13/2, maart-april 1989

Goede Vrienden,
ik hoop jullie talrijk te mogen begroeten
in Het Goudblommeke In Papier

en hopelijk hebben ze dan dat douchegordijn voor de stripmuur
“Stam & Pilou” van De Marck & De Wulf opzij geschoven
zodat we het nog eens mogen zien …
want schrijvers, tekenaars en andere kunstenaars houden niet zo van censuur

GEEN CENSUUR !!!

55
You, YourSelf & RIE
0 Comments

De Liefde voor Grimbergen & Genieten van het Leven

De Liefde voor Grimbergen
&
Genieten van het Leven

De Sint-Servaasbasiliek

wordt beschouwd als een van de mooiste en meest harmonieuze barokkerken van België en al zeker van Brabant De kerk maakt deel uit van de Norbertijnerabdij van Grimbergen. In 1999, op het katholieke feest van Maria Onbevlekte Ontvangenis, werd de abdijkerk “gepromoveerd” tot basiliek. In 1660 werd de bouw aangevat volgens de plannen van de Norbertijn Gilberts van Zinnik (1627 – 1665). Het gebouw werd opgetrokken in een triomfantelijke en feestelijke barokstijl. In 1700 waren de werken dermate gevorderd dat de kerk kon worden ingewijd.
De kerk bestaat uit een lang priesterkoor met toren, een transept met halfrond gesloten armen en een slechts twee tellend schip. In 1725 was het geld voor verdere constructie opgebruikt en heeft men een stopgevel geplaatst. De kerk had normaal nog twee traveeën langer moeten worden. Daar waar de kruising temidden van vier traveeën had moeten komen werd de kerk bekroond door een koepeltoren.

Norbertijnen en Hun Liefde voor Muziek :

Het Orgel

Al in 1540 is er sprake van een orgel dat door abt Frans du Blioul in de abdijkerk werd geplaatst, lang voor de bouw van de huidige abdijkerk. Dat orgel heeft de Beeldenstorm echter niet overleefd.
Het huidige orgel achter in de kerk is een instrument uit 1591. Maar men was niet tevreden over de klank van dat orgel … Op 24 september 2004 werd het vernieuwde Forceville-orgel na een jarenlange restauratie terug in dienst genomen door organist Kamiel D’Hooghe (17/11/1929-23/12/2021). In 1967 werd hij de eerste directeur van het Koninklijk Conservatorium Brussel. In 1972 stond hij mee aan de wieg van het Kunsthumaniora Brussel.

Het Gregoriaans Abdijkoor 

werd opgericht in 1968. In het koor zingen naast paters ook leken mee. Het koor werd door leken gesticht in een voor de abdij moeilijke periode, waarin zich weinig nieuwe kandidaten voor de orde meldden. Alhoewel na het tweede Vaticaans Concilie naast het Latijn ook de mogelijkheid werd geboden om de mis in de volkstaal te vieren, bleef men in de abdij van Grimbergen trouw aan de eeuwenoude Gregoriaanse liturgie. De Norbertijnse muziek kreeg over de eeuwen een heel eigen, melodieuze klank. Gedurende jaren werd het koor gedirigeerd door Norbertijn Gereon van Boesschoten (10/01/1937 in Drongen, NL- 05/07/2018 in Grimbergen): hij studeerde liturgie en kerkmuziek in Rome. In de jaren 1980 al brachten ze verschillende platen uit. Sedert 2010 worden de CD’s in eigen beheer terug uitgegeven.

De beiaard

De Norbertijnen zijn de vroegste propagandisten van de beiaardkunst geweest. In Averbode was er in 1504, al een beiaard, in Tongerlo voor 1535, Antwerpen St-Michiel in 1655. Van de eerste beiaard van Grimbergen is slechts bekend dat zijn klokken 6521 pond brons opleverden, toen einde 1715 bij de Antwerpse klokkengieter Willem Witlockx een nieuwe beiaard werd besteld. In de Franse Revolutie werden alle klokken geroofd. Meer dan een eeuw lang bleef het stil in het centrum van Grimbergen. Tot in 1928, toen de gemeente de Sint-Servaeskerk een nieuwe beiaard schonk, naar aanleiding van het 800-jarig bestaan van de abdij. In 1998 kwam er nog een 49ste klok bij.

… en de beiaardiers :

In 1735 wordt Edmond Claessens vermeld als beiaardier. Zijn kleinzoon Pieter Claessens volgde hem op in 1764 en bleef in die functie tot 1777. In 1928 bespeelde Louis Mergaerts, de plaatselijke koster-organist, de klokken. In 1931 werd hij laureaat van de beiaardschool in Mechelen. In 1948 werd hij opgevolgd door kanunnik Jan Feyen (01/01/1920-13/01/1993), die in 1951 zijn einddiploma behaalde aan de beiaardschool in Mechelen.
Rien Aarssen was de beiaardier te Grimbergen van 1991 tot 2011 en heeft in 1997 ook de beiaardactiviteiten in Steenokkerzeel nieuw leven ingeblazen. Hij behaalde zijn diploma aan de Koninklijk Beiaardschool “Jef Denyn” te Mechelen in 1998.

Tijdens het beiaardseizoen, van Pasen tot eind september, kan men elke zondag genieten van beiaardconcerten. Ook bij verschillende kerkelijke en burgerlijke feestdagen zoals Allerheiligen, Nieuwjaar en 21 juli wordt de beiaard bespeeld. In juli en augustus zijn er elke vrijdagavond concerten.

De huidige beiaardier is Twan Bearda (1973), afkomstig uit Nijmegen. Naast ingenieurstudies studeerde hij in 2002 af aan de Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn in Mechelen. Hij deed mee aan verschillende beiaardwedstrijden en won heel wat prijzen. In 2003 behaalde hij de eerste prijs in de Koningin Fabiolawedstrijd voor beiaard.

Rien_Aarssen.jpeg

Rien Aarssen (22/05/1943, Gastel,NL-07/11/2021) herinner ik me als een gedreven, joviaal, sympathiek persoon die zich enorm heeft ingezet voor de beiaard van Grimbergen. Zo had hij eens een Russisch trio Zolotoj Plyos (Alexander Solovov, Elena Sadina, and Sergei Grachev) uitgenodigd die op de beiaard kwamen spelen, maar tevens op een kiosk Russische volksmuziek kwamen brengen in folkloristische kleding.   De gemeente had hem niet eens een lokaal ter beschikking gesteld waar de muzikanten zich konden omkleden.  zij droegen hun folkloristische kleding: ze hebben zich toen bij ons thuis omgekleed.

Genieten van het Leven

in de Onze-Lieve-Vrouwstraat

Zo zagen de weinige huisjes van de Onze-Lieve-Vrouwstraat eruit
toen de straten nog geen nummers hadden, misschien zelfs geen namen …
en zeker geen kasseistenen …!!!…

Wij wonen al sinds 1978 in de Onze-Lieve-Vrouwstraat 15

We genieten er van het Leven

– van de vele vliegtuigen met al die mensen die naar verre vakantie oorden vliegen en over onze tuin vliegen waar we zitten te lezen (met oordopjes en/of oorkappen op) …
– van het gekletter van de vele auto’s die door de Onze-Lieve-Vrouwstraat over de kasseistenen daveren: blijkbaar zijn er toch ook heel veel mensen die geen vakantie in verre buitenlanden hebben genomen …
   
… zo genieten wij, thuis, met oordopjes en/of oorkappen op, van ons welverdiend pensioentje …
met mooi weer in de tuin met een boek
TOCH is Grimbergen een fijne gemeente om in te wonen
en ook om ze als bezoeker te leren kennen …
Er is – uiteraard – de Sint-Servaes Basiliek
die tegenwoordig in het weekend ’s nachts verlicht is
Er is het Prinsenkasteel, het MOT (Museum Oude Technieken), de Charleroyhoeve,
de vier watermolens langs de Maalbeek, zoals,
bij voorbeeld, de Tommenmolen, zoals hier getekend door Peter Jacquemyn
voor de affiche van de MALEMOLENTOCHT,
die ik op 15 augustus 1989 langs de Maalbeek organiseerde
of de Liermolen in de sneeuw op 12 januari 2022
ook op 11 december 2017 had het gesneeuwd

21 juli 2023

En straks krijgen we een beiaardconcert, niet omdat het Nationale feestdag is,
maar omdat onze Beiaardvrienden van Grimbergen iedere vrijdagavond
een beiaardconcert organiseren in juli en augustus
11
You, YourSelf & RIE
0 Comments

FRANS PANS

Frans Pans

Op zoek naar iets helemaal anders, botste ik onlangs op een tekst die heel wat fijne herinneringen deed opborrelen …

Hieronder eerst integraal een tekst van de hand van Herman J. Claeys
over Frans Pans
daarna volgen persoonlijke herinneringen

in memoriam: Frans Pans 

Zaterdag 30 juli 2005 is de Brusselse kunstenaar Frans Pans overleden.
De donderdag daarop was er een uitvaartplechtigheid in het Crematorium te Vilvoorde, in aanwezigheid van ettelijke tientallen kunstenaars en schrijvers.

Vanaf begin de jaren zestig ontpopte Frans Pans in Brusselse progressieve kringen zich als een zeer sociaal bewogen mens en kunstenaar. Dat is hij, in weerwil van zijn latere slepende ziekte, tot zijn dood gebleven: een compromisloze humanist met een pacifistisch-antiautoritaire en antikapitalistische boodschap. Zijn lijfspreuk was, net als die van zijn geestesgenoot Léo Ferré, ‘ni dieu ni maître”, de slogan van de Franse revolutionair Auguste Blanqui uit 1880.

Frans Pans was als graficus en fotograaf een getalenteerd autodidact. Hij maakte zeefdrukken en tekeningen voor affiches van de vredesbeweging en de (o.m. feministische) ontvoogdingsstrijd, als documentair fotograaf vereeuwigde hij stakingsacties, provo-happenings in Amsterdam, Brussel en Antwerpen, vredesdemonstraties, fabrieksbezettingen en protestbetogingen, en als sociaal-fotograaf had hij oog voor uitsluiting en uitbuiting. Hij nam deel aan de groots opgezette artistieke projecten van Mass Moving en van Mass & Individual Moving. Daarnaast schiep hij in de jaren zestig en zeventig artistieke portretten ten behoeve van de literaire 5de Meridiaanreeks van uitgeverij Manteau, en maakte samen met de dichter Willie Verhegghe zeefdrukken voor de kunstmap “Spanje 1936-1976”. In 1968 was hij mede-oprichter en bezieler van het undergroundcafé De Dolle Mol, toen nog aan de Kaasmarkt te Brussel. Later stichtte hij nog tweemaal een artistiek café in de Marollenwijk (Het Vermiljoen en Den Tricoloren Keunink).

In 2002 was er in het gemeentehuis van Bredene een overzichtstentoonstelling van zijn fotografie, verzorgd door het Amsab ofte het Instituut voor Sociale Geschiedenis te Gent., waar zijn omvangrijk foto-archief toegankelijk is.

shared by : Herman J. Claeys
(Brugge, 23/05/1935 – Antwerpen, 29/12/2009) 
was een Vlaams schrijver en provo-activist uit de jaren zestig.

 

Frans Pans werd geboren te Mechelen op 22 november 1934
en overleed te Brussel op 30 juli 2005.

In 1958 woonde Frans Pans in Brussel waar hij werkte voor het Brussels Kamertoneel (BKT).
Hij ontpopte zich in de Brusselse progressieve kringen tot een zeer sociaal bewogen kunstenaar.
Zijn lijfspreuk was “Ni dieu ni maître”.

 

Affiches

Frans Pans ontwierp verschillende affiches (tekeningen en zeefdrukken) voor linkse en sociale bewegingen, zoals de Vredesbeweging en de Femiministische Ontvoogdingsstrijd.
De affiches van de rakettenbetogingen in Brussel waren van zijn hand.
Het grafisch werk van Frans Pans werd omschreven als zeer direct en hard.
UW STAD IS VERKOCHT maakte hij voor BRAL
(stadsbeweging die ijvert voor een duurzaam Brussel)

Fotografie

In de vroege Jaren ’60 van de 20ste eeuw maakte Frans Pans foto’s van de undergroundcultuur, de anarchisten en de toenmalige provobeweging. Ook vereeuwigde hij stakingsacties, provohappenings in Amsterdam, Brussel en Antwerpen, vredesdemonstraties, fabrieksbezettingen en protestbewegingen. Sommige van zijn foto’s, waar naakt in te zien was, werden destijds door de goegemeente als aanstootgevend ervaren.

Frans Pans lag aan de basis van de subjectieve fotografie in België. Zijn foto’s hingen op verschillende tentoonstellingen, naast grootheden zoals Julien Coulommier, Gilbert de Keyser, Antoon Dries en Paul Strand. Ook het blad Humo en The Photography Yearbook uit 1965 namen foto’s van hem op. Zijn stijl uitte zich in sterke zwart-witcontrasten, grove korrel en had geen respect voor de toen gangbare technische normen.

Acties

Frans Pans nam deel aan artistieke projecten zoals “Mass Moving”, schiep portretten ten behoeve van de literaire vijfde Meridiaanreeks van uitgeverij Manteau en creëerde zeefdrukken in samenwerking met de dichter Willie Verhegghe voor de kunstmap “Spanje 1936-1976”. Frans Pans nam ook regelmatig deel aan de activiteiten van de fotografische kring “Iris” in Antwerpen.

In 1968 opende Frans Pans het undergroundcafé “De Dolle Mol” aan de Kaasmarkt in Brussel.
Zijn latere artistieke café’s waren “Het Vermiljoen” (Rollebeekstraat) en “Den Tricoloren Keunink”.

VIVE LA REPUBLIQUE
Het origineel van deze foto is een zwart-wit cover van een dichtbundel. Het toont een aantal mensen op de straat met één naakte vrouw, met een spandoek “Vive la République” voor de stichting Pacheco te Brussel in 1966. Van links naar rechts: Willy Cornette, Frank De Crits, Bert Verminnen, Jean-Marie Buchet, DéDéé, Herman J. Claeys, Lacaille en Luc Muller.
Het boekje werd vrij snel verboden nadat het was uitgegeven …
bijgaande met dank aan Hendrik Van Hellem

 

Ons laatste contact was PALLIATIEF

Op BROSELLA Folk & Jazz 2005 (9 & 10 juli) – ik zal het nooit vergeten – stonden plots twee Vrienden, die ook bevriend waren met Frans, aan de Brosella Office cabine, om met te zeggen :
“RIE, Frans PANS ligt op palliatieve zorg in het AZ Jan Portaels te Vilvoorde en hij wil u absoluut nog zien vooraleer hij sterft!” Ik herinner me dat dit aankwam als een koude douche midden in een warme zomer en tussen het plezier van schone muziek …

Ik ging dan zo spoedig mogelijk naar de kliniek kopmm Frans te bezoeken. Onderweg vroeg me af “Wat moet ik hem zeggen? Hoe moet ik hem begroeten?” In ieder geval niet met “Hoe gaat het met u, Frans?”
Toen ik zijn kamer binnenstapte zei ik gewoon:“Frans, ge wou mij zien. Hier ben ik.”

Hij vertelde me dat hij, dankzij de hulp van TOPAZ, een postume fototentoonstelling voorbereidde. Hij kon zelf geen fototoestel meer vasthouden, maar daar werd ginder, dankzij de medewerking van een vrijwilliger, een oplossing voor gevonden. Hij drong er sterk op aan dat ik zeker naar de opening van die tentoonstelling zou gaan, die na zijn dood zou georganiseerd worden in een klein zaaltje in Evere.
Dat moest ik hem beloven …!!!…

Hij vertelde me ook dat zijn dochter Russisch had geleerd om de teksten van zijn communistische kameraden in de oorspronkelijke versie te kunnen lezen.

Daarna zei hij: “Ge moogt gaan. Ik ben moe”

Dat was mijn laatste contact met Frans PANS, persoonlijk …
maar ik heb hem wel nog gezien in die postume fototentoonstelling,
want daar waren een aantal merkwaardige “zelfportretten” bij.

16
You, YourSelf & RIE
0 Comments

PACT <=> HUMANITAS <=> LA BENEVOLENCIJA

PACT
<=>
HUMANITAS
<=>
LA BENEVOLENCIA

<=><=><=><=><=>

Op maandag 20 maart 2023 had ik genoegen om de lancering van PACT bij te wonen in Flagey.
PACT wil in het huidige gepolariseerde klimaat antwoorden geven door middel van vrij onderzoek en wetenschappelijk denken.


De Vrije Universiteit Brussel en curator Alicja Gescinska gaven er het langverwachte startschot voor de Caroline Pauwels Academy of Critical Thinking. PACT-curator, filosofe en opiniemaker Alicja Gescinska gaf in de legendarische Studio 4 van Flagey een lezing over haar nieuwste werk Humanitas, dat medio maart verschijnt. Twee kritische stemmen – Jonathan Holslag en Kathleen Van Den Daele – reageerden op de lezing van Gescinska. Studenten en het publiek in de bomvolle zaal mengden zich volop in het debat.


Wijlen rector Caroline Pauwels was de bedenker van PACT in 2018, toen het nog niet haar naam droeg. Kritisch denken was een permanente opdracht voor VUB-rector Caroline Pauwels (1964-2022). Kritisch denken gaat immers niet zonder slag of stoot, is nooit vanzelfsprekend en gaat altijd gepaard met nuance. En vooral met dialoog. Caroline Pauwels heeft zich enorm ingezet om die dialoog met de samenleving naar een hoger niveau te tillen. Het is die interactie met studenten, met wetenschappers en met de bredere samenleving die de Caroline Pauwels Academie voor Kritisch Denken wil voortzetten.

VUB-rector Jan Danckaert was dankbaar dat de Caroline Pauwels Academy of Critical Thinking met zoveel enthousiasme van start ging. “Met PACT willen we het DNA van onze universiteit zo ver mogelijk verspreiden, we willen kritisch denken als methode breed uitdragen door avonden als deze te organiseren waar kritisch denken een podium krijgt.”


Het curatorschap van PACT is in handen van Alicja Gescinska, filosofe met Poolse roots. Tijdens de lancering van PACT introduceerde zij haar nieuwste boek Humanitas – Een vergeten ideaal. Alicja Gescinska pleit voor een herwaardering van humanitas, van universele menselijke verbondenheid en verantwoordelijkheid, als antwoord op de malaise van onze tijd.

“Humanitas betekent ‘een mededogend mens zijn’: de levenshouding die gekenmerkt wordt door een bewustzijn van de eigen kracht en de daaruit voortvloeiende morele verantwoordelijkheid jegens anderen, en die zich vertaalt in een houding van bescheidenheid, hulpvaardigheid, edelmoedigheid en vriendelijkheid. Humanitas betekent welwillend en betrokken zijn in je houding tegenover je medemens.”


De lezing van Alicja Gescinska werd gevolgd door een repliek van VUB-hoogleraar Internationale Betrekkingen Jonathan Holslag. Hij benadrukte het belang om de nieuwe generatie studenten op te leiden tot kritisch denkende wereldburgers. Kathleen Van Den Daele gaf een tweede repliek. Zij is algemeen coördinator van LEVL, een onafhankelijke participatieorganisatie en opvolger van het Minderhedenforum. LEVL streeft naar een inclusieve samenleving, vrij van racisme en discriminatie. “De strijd tegen discriminatie en racisme is een strijd van ons allemaal.”

HUMANITAS

 
Bij de lectuur van Alicja’s essay moest ik spontaan denken aan 

LA BENEVOLENCIJA

Luc Van NOTEN en ikzelf trokken, “in naam en in opdracht” van de para-communale VZW “Jeugd in Brussel” van 7 tot 11 februari 1997 naar SARAJEVO om er, samen met die organisatie en het UPJB (Union des Progressistes Juifs de Belgique), een “Culturele Uitwisseling” tussen Brussel en Sarajevo op poten te zetten in de Stad BRUSSEL.
We zouden allerlei activiteiten organiseren rond een tentoonstelling van foto’s van

Edward Serotta.

 
Het buitengewone verhaal van een handvol Bosnische Joden en hun heldhaftige pogingen om hun vrienden en buren in Sarajevo te beschermen en te redden: Moslims, Serviërs en Kroaten.

Sarajevo

Op vrijdag 7 februari 1997 vertrokken we naar Sarajevo via Zürich en op dinsdag 11 vlogen we terug vanuit Sarajevo via Zagreb en Frankfurt. We beleefden er zeer leerzame dagen. Spijtig genoeg was ons verblijf er te kort om echt dieper in te gaan in onze contacten met de mensen van het plat gebombardeerde Sarajevo.

Maar we kregen er toen wel een resem

Lessen in Humanitas !!!

Ik hoop later eens een afzonderlijke blog te kunnen wijden aan ons verblijf in Sarajevo na die oorlog in Bosnië.
Maar ook aan de “perikelen” die we meemaakten toen we die activiteiten rond Sarajevo wensten te organiseren … omdat er ons allerlei “typisch Belgische obstakels” in de weg werden gelegd.

 

7
You, YourSelf & RIE
1 Comment

#itsme

#itsme ?

#itsyou ?

“how are you ?”

#MeToo ?

Ik ben geboren in 1947
heb leren typen met een oude typemachine
heb nooit les gekregen over informatica
heb heel veel te danken aan mijn petekind :
hij helpt me om “mee te zijn met mijn tijd”
die absoluut geen rekening meer houdt met De Mensen
die niet van de “online generatie” zijn
maar die Mensen mogen/moeten evenzeer (veel te veel) belastingen betalen
en dat is een hele brok van hun pensioen(tje) …!!!…
Een computer had ik al lang …
maar onlangs moest ik ook nog zo’n ID-kaartlezer kopen
om op de hoogte te zijn van mijn administratieve documenten
die een of ander Ministerie mij wil doen lezen
en ze met de post versturen doen ze niet meer
(ik denk dat ze Bpost ook zelf niet meer betrouwen)
Maar ik geraak niet in Mijn itsme …
Is dit een “straf”?
omdat ik een bankrekening heb bij “de verkeerde bank” …???…
Hoe of waarom heb ik die Straf dan verdiend?
Ik die al 76 jaar àltijd met àlles “in orde” ben geweest.
Alles moet nu online :
– afspraak met de bank
– afspraak met de dokter
– resultaten van bloedonderzoek
– en de dokters”briefjes”
– documenten bij de apotheek
– … … …
Alles moet met de computer, de tablet, de smartphone, …
en met QR-codes of andere digitale scanner systemen …
Toestanden …!!!…
GEVOLGEN …
Mensen worden bang om nog tegen elkaar te spreken !
We worden meer en meer “ontmenselijkt”.
Daardoor zijn veel “transacties” agressief geworden
want “Mensen” ontmoeten geen “Mensen” meer …
alleen als het echt niet anders kan.
Een van mijn vrienden, die nog een oude gsm heeft,
zei onlangs nog : “Si ils continuent comme ça, je vais mourir de soif”
Er is wel één Groot Voordeel :
#MeToo zal online wel minder voorkomen
dan in de kantoren van de administraties
en in kerken en abdijen
Maar voor de rest …
werd àlles alleen maar moeilijker gemaakt.
Mijn Gedacht
3
BROSELLA/poetRIE/You, YourSelf & RIE
0 Comments

2023 0103 – – – ternauwernood … voor TOOTS

ternauwernood

de laatste noot

2023 0103

over het jaar 2022


© Michel Binstok

honderdjarige harmonicavriend
Lieve TOOTS

2022 was jouw jaar

de laatste noten
van dat feestelijk jaar
klonken kleurrijk en klaar

weinigen geloofden
dat het nog goed zou komen

want er had wat meer en beter
over gecommuniceerd moeten
mogen kunnen worden

maar toch werd dat honderdjarige feest
van onze goeie ouwe harmonicavriend
een succes

al was het maar voor mij persoonlijk :
dat ik in de tentoonstelling in het KBR
bezoekers mocht begeleiden in het dialect
dat wij samen gebruikten telkens we mekaar zagen
of elke keer we mekaar aan de telefoon hadden
bracht me telkens weer terug naar een of ander
schoon moment dat ik met jou mocht meemaken
van in 1986 …
toen je aanvaardde om “Peiter te zaain”
van het festival BROSELLA Folk & Jazz
tot je ons allemaal hebt verlaten …
op 22 augustus 2016

we zullen je nu opnieuw met rust laten
Goede Vriend, Gentle Baron, TOOTS THIELEMANS


© Jempi Samyn
7 oktober 2008
Koninklijk Conservatorium Brussel

0
BROSELLA/You, YourSelf & RIE
0 Comments

2019 0822 – – – What A Wonderful … Friendship – – – 2022 0617

What A Wonderful

… Friendship

       

2019 0822 GOUDBLOMMEKE in PAPIER
Vier jaar na het overlijden van TOOTS THIELEMANS”, bracht What A Wonderful Toots, een optreden in la FLEUR en PAPIER DORÉ
Het was een prachtig concert en tevens een aangename kennismaking met Brigitte Maloens en Lucienne Tack, de dames van het Management van WAWT.

2022 0617 BASILIEK KOEKELBERG
Op 29 april 2022 zou TOOTS Thielemans 100 jaar geworden zijn indien hij ons niet
op 22 augustus 2016 had verlaten. Het hele jaar door werd, TOOTS100TRIBUTE evenementen georganiseerd.
Ook SceneOff eerde Onze Gentle Baron van de Marollen : met “Ket Tallis” in ’t Goudblommeke, Bibliotheek Jette, Atomium, Vlaamse Raad …, met een fototentoonstelling in het Centre Culturel Bruegel in de rue des Renards dichtbij de rue Haute, met FANFAKIDS parcours “In de Stappen van Toots” … en …
op 17 juni 2022, met een dubbelconcert in de Basiliek van Koekelberg :
THE YOUNG TOOTS COLLECTIVE & WHAT A WONDERFUL TOOTS.

 

 

Van Vriendschap naar Vechtscheiding

2019 – 2022

Van in het Goudblommeke in Papier tot in de Basilica …
Het waren drie fijne jaren, waarin we heel wat aangename momenten samen hebben beleefd. Ik bracht je in contact met heel wat mensen uit de muziekwereld in het algemeen en de jazzwereld in het bijzonder. Ik speelde je, elke keer je erom vroeg, contactgegevens door, in de hoop dat  What A Wonderful Toots daardoor meer optredens zou kunnen versieren. Met plezier ! En gratis voor niks !!!

Vanzelfsprekendheid heeft die Vriendschap kapot gemaakt.
Je vond het vanzelfsprekend dat jouw vrienden op de guestlist stonden voor dat dubbelconcert: mijn vrienden en kennissen hadden vanzelfsprekend wel allemaal hun ticket gekocht. Het gaat ocharme over 20€ per persoon ! Zijn jouw vrienden dan zo’n sukkelaars, dat ze die uitgave niet aankunnen ?
Je vond het vanzelfsprekend dat jouw vrijwillige bijdrage aan het succes van dat dubbelconcert achteraf vergoed moesten worden … Ikzelf heb, als 100% vrijwilliger, àlle stappen gedaan om aan de nodige fondsen te geraken om dat dubbelconcert te kunnen organiseren en ook àlle andere activiteiten te organiseren om subsidiedossier te kunnen verantwoorden, …

Jammer maar helaas, …
Vanzelfsprekendheid was onze Vriendschap de baas.

En wij, die TOOTS zouden eren op een manier die hem waardig was …

uit Vriendschap en Erkentelijkheid …
en “niet voor de poen, zoals die anderen” …
ik hoor het je nog zeggen.

Jammer …

 

 

Vriendschap kan ook anders !!!

Eerlijk en Oprecht
en met Respect voor elkaars persoonlijkheid

 TooTs & RIEke © Jempi Samyn
07 oktober 2008
Koninklijk Conservatorium Brussel

Het was tenslotte voor Onze Vriend Toots, the Gentle Baron van de Marollen,
dat we dit allemaal deden

1986

ergens in dat jaar … ontmoetten we elkaar voor het eerst: in die fermette in de Potaerde te Grimbergen. Mijn eerste contact met Meneer Toots Thielemans vergeet ik nooit: “Zeg mo Toetske”.
Die warme ontvangst! Huguette bracht ons een drankje en een hapje, terwijl jij op je mondharmonica  “een airke vè de koeikes van de voisin” speelde en we overlegden met welke muzikanten je voor het eerst op BROSELLA Folk & Jazz (1987) zou optreden. Je gaf me onmiddellijk dat gevoel alsof we al vele jaren Vrienden waren, èchte Vrienden. Ik was onder de indruk: “zie mij hier nu zitten bij zo ne Grote Meneer” dacht ik toen.

1987

              
Toots Thielemans: harmonica; Philip Catherine: guitar;
Bruno Castellucci: drums; Michel Herr: piano; Michel Hatzigeorgiou: bass.

1991

1996


Toots Thielemans: harmonica; Bert Van den Brink: piano; André Ceccarelli: drums

2001


Toots Thielemans: harmonica; Kenny Werner: piano
Maandag 16 juli 2001 werd bekend gemaakt wie van Koning Albert II een adellijke titel mocht dragen: Salvator Adamo en Will Tura werden tot Ridder geslagen; Toots Thielemans werd Baron.
Hij belde mij diezelfde maandag nog: “RIEke ge zèt toch ni kwoed op màà?” Toen ik hem vroeg waarom ik kwaad zou moeten zijn, zei hij: “Omda’k baron gewerre zèn en da’k et àà gistere ni gezeid èm”. Waar hij nog aan toevoegde: “ik speil doevui ni beiter zèlle, mo Ugetjen ès content, joeng”.

2006

Toots Thielemans: harmonica; Ewout Pierreux: piano; Manolo Cabras: double bass;
Steven Cassiers: drums
Op de persconferentie van BROSELLA Folk& Jazz 2006 zorgde “Onze Kameroed Toots” voor een zeer aangename verrassing: Dirk Godts (zijn toenmalige manager) en Toots kwamen op 24 mei 2006 onverwachts in het Groentheater toe, waar BROSELLA destijds de persconferenties organiseerde.


© Geert Currinckx
Georges Tonla-Briquet maakt van de gelegenheid gebruik om aan Toots een paar vragen te stellen.

Op het festival zelf …
Dirk Godts zorgt dat alles pico bello in orde is voor het optreden van Toots
   
   
foto’s © Michel Binstok (27/06/1938-01/08/2018)

Toots kreeg toen ook een Bronzen Zinneke van Guy Vanhengel, toenmalig Minister van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

2011

Toots Thielemans: harmonica; Karel Boehlee: piano, keyboards; Marcel Schimscheimer: electric bass; Hans Van Oosterhout: drums
            
© Johan Van Eycken      © Patrick Meeus            © Jean-Luc Goffinet      © Annie Boedt
                                                    © Jean-Luc Goffinet

2022 0822

Op 2022 0821, had ik nog eens het genoegen om een rondleiding te doen in ’t Brussels met een groep die de tentoonstelling “Toots 100. The Sound of a Belgian Legend” in de Koninklijke Bibliotheek/Bibliothèque royale (KBR) kwam bezoeken.
‘k èm neig op àà gepaast, gistere,Tootske …
want op 2022 0822 is’t al zes jaar geleden, dat je ons voor altijd verlaten hebt.

Je laatste opreden op BROSELLA Folk & Jazz, was op 10 juli 2011.
Na je optreden en de bis-nummers, hebben we samen op het podium “Vivan Bomma” gezongen en het publiek in het volle Groentheater zong mee uit volle borst …
2006 BFJ Toots – vivanboma

I will never forget you !
With your smile and a tear !!

Bij elke gidsbeurt in de KBR tentoonstelling “Toots 100. The Sound of a Belgian Legend” sta ik even stil bij de spreuk die je koos toen je de titel van Baron had ontvangen :

“Be Yourself. No More. No Less”

 

39
SCHATTEN OP ZOLDER/You, YourSelf & RIE
0 Comments

Maar het was geen slang!

Een jaar of zestien moet ik geweest zijn …
In een vakantiekolonie in Oostduinkerke was ik als hulpmonitor aangeworven om kinderen te begeleiden en met hen te gaan zwemmen in de zee, te gaan spelen op het strand en in de duinen.
Tegen vier uur bracht men ons grote blikken dozen, zo van die koekendozen, maar dan zonder merk op de doos: dat waren onze boterhammen met choco … en zand.
Het is van toen dat ik altijd zeg: “Eén dag aan zee is gelijk aan een week zand in je bed.”

Het eten was er voortreffelijk in die vakantiekolonie: zowel ’s morgens, ’s middags als ’s avonds.
Bij het ontbijt was er dikwijls een halfgekookt eitje: we sneden onze boterhammen in “soldaatjes” om in het eitje te betten; lekker was dat.
Het middagmaal bestond altijd uit een stukje vlees (zowel kip als runds- of varkensvlees), groenten en flauw gekookte aardappelen. Op vrijdag: vis.
’s Avonds kregen we brood met confituur. Al waren we al wel begin jaren ’60, de vierkante sneetjes wit brood deden soms denken aan dat van de Expo-’58.

Alle kinderen waren blij. Dat dachten wij.
Behalve toen we er eentje moesten gaan zoeken die was gaan lopen: aan onze aandacht “ontsnapt”. Alle monitoren en hulp-monitoren werden onmiddellijk gealarmeerd, zelfs het keuken- en onderhoudspersoneel werd erbij gehaald en er werd een zoektocht georganiseerd. We vonden “ons mannetje” terug in Koksijde. Hij dacht zich nog net te verschuilen tussen geparkeerde wagens, maar we hadden hem gezien. Hij had heimwee naar huis.
Een fijn gesprek met een verpleegster, die hier meer de functie van psychologe moest uitoefenen, gaf hem weer de moed om zijn vakantie verder door te brengen met alle andere kinderen.

Overnachten deden we in een vakantietehuis in het centrum van Oostduinkerke. Zo’n “kamp” lijkt wel op een schoolgebouw, maar het was er wel knus en gezellig gemaakt door het decor dat de kinderen zelf hadden gemaakt op regenachtige dagen.
Sommige bedden piepten wel, maar de matrassen waren zacht. De lakens ook. De dekens van het soort irritante wol, die jeukte, waren het enige minpunt. Het was er, normaal gezien, goed slapen.

Toch werd ik op een nacht plots wakker. Ik droomde dat er een slang in mijn pyjama was gekropen.

Maar het was geen slang!

Het was de pastoor die in mijn pyjamabroek op zoek was naar dat kleine speelgoed tussen mijn benen. Als zoiets gebeurt krimpen de meeste kinderen en jongeren van angst, te bang om te bewegen, durven niet voor zichzelf opkomen … in die tijd toch zeker niet … want toen “deden pastoors en bisschoppen” zoiets toch niet!
In mijn geval was dat “pech” voor meneer pastoor. Ik was nogal assertief opgevoed en het resultaat was dat meneer pastor een lap om zijn oor kreeg …
De volgende dagen heb ik hem niet meer gezien.

 

Ik heb er pas later bij stil gestaan: dat het jongetje dat was gaan lopen had misschien ook wel gedroomd dat er een slang in zijn pyjama was gekropen …
Maar het was geen slang!
Wie weet …
Misschien heeft hij het aan die verpleegster verteld.
Misschien heeft zij die pastoor aangeraden om “ergens anders voor slang te gaan spelen”.

 

0
You, YourSelf & RIE
0 Comments

“Dokter Stoelendans” Zahra JAVDANI, Oogarts

Wat een avontuur

Begin juli 2020 …

De tijd verstrijkt …

De zon stijgt …

Ons zicht zakt zichtbaar …

We dachten dat het tijd was om bj de optieker sterkere brilglazen te gaan bestellen.
Maar we gingen deze keer eerst om advies bij een oogarts in het A.Z. Portaels te Vilvoorde.
Vandaar dat we een afspraak wensten te maken met de oogarts waar we al eens langs geweest waren:
dokter Christophe De Keyser. De laatste keer was dat wel al een dik jaar geleden, in januari 2019.

Maar op het secretariaat van het ziekenhuis vertelden ze ons dat we heéel lang zouden moeten wachten om met hem een afspraak te krijgen.
“Dan maar eens een andere oftalmoloog proberen zeker …???…” dachten we.

Zo belandden we – helemaal per ongeluk * – op 27 juli 2020 – in het A.Z. Jan Portaels bij dokter Zahra Javdani.
De afspraak was voorzien om 17u00, maar het was 18u05 vooraleer het onze beurt was en het was al 20u00 toen we opnieuw buiten waren. (* “c’est le cas de le dire”)

Met een nieuwe afspraak, maar deze keer, in de privépraktijk van dokter Javdani, in de Leuvensestraat te Vilvoorde.

Sinds ons bezoek daar, op 20 oktober 2020, kreeg ze van ons de bijnaam

“Dokter Stoelendans”

Het was daar inderdaad een totaal chaotische toestand: iedereen had zijn mondmasker aan, want corona, weet je wel … maar alle patiënten moesten ook van het ene toestal naar het andere, om beide ogen op alle mogelijke manieren te onderzoeken. van het ene toestel naar het andere betekent ook: van de ene stoel naar de andere … Ondanks de “voorzichtigheid”/”ongerustheid”/”angst” om toch niemand met corona te besmetten, moest je dus telkens een andere stoel “vast pakken”, die net voordien door iemand anders “vastgepakt” was.
Ik ben niet van “het bange soort”, maar ik hou wel van een bepaalde logica, van een consequent gedrag

De afspraken volgden elkaar op: 22 januari 2021
22 februari 2021
23 februari 2021
8 maart 2021
Bij Mie wordt op 16 maart 2021, op haar verjaardag !!! van 09u00 tot 18u00 op regelmatige tijdstippen de druk in haar ogen gemeten … Om 18u00 hebben ze daar samen gedanst …

Operatie linkeroog
4 maart 2021 wordt mijn linkeroog geopereerd aan cataract
5 maart: controle
9 maart: tweede controle

Operatie rechteroog
15 maart: pre-operatieve tests
18 maart: operatie
19 maart: controle
23 maart: tweede controle

Ik kan nu voor een groot deel zonder bril : ver kijken, met de auto rijden …
maar om te lezen moet ik toch nog een hulpmiddel gebruiken :
Ik koos ervoor om mijn nieuwe varilux “glazen” in mijn “oude” bril te laten zetten, zodat ik niet telkens moest manoeuvreren met “bril aan, bril af, bril aan, bril af, enz. …”
Ook met die mondmaskermiserie van tegenwoordig is het een enorm voordeel dat ik de mensen zonder bril ook herken, want ik moet altijd kiezen: mèt mondmasker is het kijken in de mist …

Op 20 april moeten mijn ogen nog eens getest worden …
Waarom ? Alleen Zahra kan het weten
Op 20 juli kwam er weer een test …

Nu zou ik drie jaar verder kunnen zonder tests of controles :
“qui vivra verra” …

284