Gedichten, Poèmes, Poems written by Henri VANDENBERGHE
Category Archive | 62 Articles
de stenen in mij
groeien en bloeien
tot zeldzame dadels
en de vleermuizen
sterven in mijn kille nacht
alleen blijft hier en daar
een oude schuur nog open staan
en begroet de thuiskomst
van de eenzame
weer
zullen wij samen
op zwier gaan
in nieuwe korenvelden
zal je met nieuwe meisjes paren
en
de oude handen
zullen open staan
en
wachten op je thuiskomst
terwijl de dagen
langzaam
zich verteren
en je naam
met wind in de zeilen
andere oceanen bevaart
draag ik nu alleen
op mijn tere schouders
het zware
vroeger samen getorste
bang je te krenken
je te kreuken
kruipen mensen om je heen
een glimlach-groet
op hun gelaat
en
zoals de lantaarn schijnt
verlichten zij de straat
beter zijn nochtans
zij de je te krenken
je te kreuken
weten
want
zij komen op je af
hun glimlach-groet
is waar en echt
maar
zoals de lantaarn
gebroken in de nacht
worden zij vergeten
plaag de geesten
graag gedaan
misschien de morgen
mee mag gaan
te laat de dauw
gevallen en
schemerig schijnt schaars
het zonlicht
achter hoge
flatgebouwen
0je zit
gewoon op een bank
te mijmeren
iemand
komt langs die bank
en vraagt of je vuur hebt
“maar ’t is verdomme
die goeie ouwe charel”
we zijn nog dikwijls
samen uit geweest
maar
dat is nu lang geleden
hij herkent je niet
bedankt voor het vuurtje
en gaat
tot de merels roepen
zitten we samen
in de dolle mol
en kaarten
onze glazen leeg
en de dag open
en
heel vroeg dan
in de morgen
gaan we
elk zijn kant uit
op een podium
de clown uithangen
en
tot vanavond
vriend
ik kijk in mijn hand
om te schrijven
en daag demonen uit
hun greep
wurgt wijze gedachten
en stelt alle fabels
op een rij
wat nu nog overblijft
kan ook het zwijgen niet verklaren
luister
de adem
de adem draagt
vermoeid
de dagelijkse pijnen
de adem
waarop alles
waarop alles te lezen staat
maar
wat nunog overblijft
is met blindheid geslagen
en niemand
niet één vriend
is te vinden
die de waarheid
luidop lezen kan
niet één vriend
want
wat kun nog overblijft
kan alleen nog
met klei en leem
een nieuwe leegte scchapen
Kan alleen nog
in de aarde
bevend
de lijnen trekken
van een nieuw groot
orgelpunt
soms
kan je kijken naar een dak
en zien
dat alles wit is
en dan zie je zelfs
geen muren meer
alleen daken
omdat alles wit is
en dan staar je
voor je uit in de leegte
en ziet niet meer
doordat alles wit is
0troebel water
waarin je lang kijkt
blijkt klaarder
en na een tijd
zie je
een hele school karpers
onder elkaar
doorzwemmen
daar onvoorziene schokken
zich kunnen voordoen
worden staande reizigers
verzocht
zich aan de tralies
vast te houden
