Gedichten, Poèmes, Poems written by Henri VANDENBERGHE
Category Archive | 57 Articles
tot de merels roepen
zitten we samen
in de dolle mol
en kaarten
onze glazen leeg
en de dag open
en
heel vroeg dan
in de morgen
gaan we
elke zijn kant uit
op een podium
de clown uithangen
en
tot vanavond
vriend
ik kijk in mijn hand
om te schrijven
en daag demonen uit
hun greep
wurgt wijze gedachten
en stelt alle fabels
op een rij
wat nu nog overblijft
kan ook het zwijgen niet verklaren
luister
de adem
de adem draagt
vermoeid
de dagelijkse pijnen
de adem
waarop alles
waarop alles te lezen staat
maar
wat nunog overblijft
is met blindheid geslagen
en niemand
niet één vriend
is te vinden
die de waarheid
luidop lezen kan
niet één vriend
want
wat kun nog overblijft
kan alleen nog
met klei en leem
een nieuwe leegte scchapen
Kan alleen nog
in de aarde
bevend
de lijnen trekken
van een nieuw groot
orgelpunt
soms
kan je kijken naar een dak
en zien
dat alles wit is
en dan zie je zelfs
geen muren meer
alleen daken
omdat alles wit is
en dan staar je
voor je uit in de leegte
en ziet niet meer
doordat alles wit is
0troebel water
waarin je lang kijkt
blijkt klaarder
en na een tijd
zie je
een hele school karpers
onder elkaar
doorzwemmen
daar onvoorziene schokken
zich kunnen voordoen
worden staande reizigers
verzocht
zich aan de tralies
vast te houden
draagbaar
is het licht
van de zon
zuiver
zoet en
zacht
krampachtig
de golven
van de zee
en de trekkingen
van dit dier
deze demon
dubbelganger
0
1.
ik heb je zien groeien uit het ei
gebroed door de koele baren van het meer
terwijl de woorden van je lippen geplukt mij geselden
en je vingers meeldraden donzig mij streelden
in de schaduw van je stenen hand
2.
je bent opgestaan
en nederig het hoofd geboren
heb je me begroet
het meer was duizend spiegels
wachtend op de blinde nacht
3.
ik heb je naakt zien dansen
tussen honderden
de meest betoverende dans
vol vuur van overtuiging
en toch met ingehouden bloed
en in de groeven van je hart
een speurend oog
4.
nu sta je alleen op het schaakbord
en telt de zwarte tegels
je bent de enige overlevende
de laatste zon weerspiegeld
in het laatste meer
Henri Vandenberghe
ergens in 1969 ???
at the Tate Modern Gallery
5
Mijn luiheid
Speelt mij parten
Geheugenverlies
Speelt solo slim
Geheugenverlies
Wordt dezer dagen
Steeds bangelijker
Blijf toch wakker
Wijze burger
Meelopers worden
In slaap gewiegd
Geheugenverlies
Het monster blijft
Zich vermenigvuldigen
Gaat
En vermenigvuldigt U
Zegden ze
Ze noemden het
Naastenliefde
Ze voerden oorlog
Voor de Vrede
Hun boodschap was nooit
En nog steeds niet :
Ga
Helpen
Redden
Beschermen
Getuigen
Wordt wakker
Geheugen
Verlies geen tijd meer
*
geïnspireerd
door het interview met
de 90-jarige Koenraad Tinel
in De Standaard Weekend
30, 31 maart, 1 april 2024
Luister
de wind kraakt
in je hoorapparaat
steeds paraat
voor goed en kwaad
en overdaad
Maar …
het is al laat !
Luister
je staat
kordaat
in de smalle straat
kletterende kasseien
lawaai te verwensen
geluidshinder
verhinderde stilte
terwijl je kwaad
razend
snelle wagens
gade slaat
Luister
naar het gefluister
in het duister
Stil
1
