poetRIE

verscheen
op 21 maart 1968
in het tijdschrift
HAND

some premature things are 
in this world 
written by the deaf-mute 
and their words are naked 
under angry-looking trees 

some overworked birds 
full of sensitive desire 
whistle while they hear 
nothing senseful
in this world 
of wide-open-looking wings 

some distrusted dogs 
barking disappointed 
in this world 
dark and dying 
out of which their music 
sounds like the deaths 
in their dewful tombs 
right in the middle 
of the big wide-open-looking church

verscheen
op 21 maart 1968
in het tijdschrift
HAND

op je blote voeten 
schrijf je 
oude kinderverhalen 

in je oren 
klinkt 
het gehamer 
uit een oude smidse 

tegen je neus 
druk je 
de onvermijdelijk doffe spiegel aan 

op je handen 
leest men 
arbeid 
geen tijd 

in je ogen 
gloeit 
de eeuwenoude haat 

maar 
in je steen 
van je hart 
staat gekerfd 

heb me lief !

verscheen
op 21 maart 1968
in het tijdschrift
HAND

ik hou van een bloem die spreekt 
en met de avond slechts verbleekt 
en dan 

wanneer het donker wordt 
– geen kunstlicht evenaart de zon – 
wanneer daar alles voor het grijpen ligt 
waar eens het leven mee begon 
dan is er niets 
dat mooier is 
dan een lichte bloem
die spreekt 
aan de horizon

verscheen
op 21 maart 1968
in het tijdschrift
HAND

elke dag die je openbreekt
tussen je tanden wegfluistert
vertrappelt in de sneeuw
vervliegt als een vogel

elke morgen
rood op je wangen blinkt
als de haan kraait

voor de derde maal
ben je nu geboren
toch
je sterft opnieuw

elke nieuwe morgen
vallen vogels uit het nest
leren vliegen
in de ogen van de zon

elke late avond
wacht de nacht
de maan weent bittere tranen

je sterft opnieuw

verscheen
op 21 maart 1968
in het tijdschrift
HAND

als gewapend beton
lig ik 
de staven te tellen 
van de dagen 
die voorbijgaan

zij tellen niet

als een getrainde waakhond
spits ik de oren 
en hoor
hun regelmatige stap

zij horen niet

als een tamme uil
op zijn slaaptak
verschrikt uit zijn dromen
gaap ik in het rond
maar zie niets
terwijl alles voorbijgaat

zij ook

verscheen
op 21 maart 1968
in het tijdschrift
HAND

( 1° stem : zoals de weerberichten )
(                 op de radio                        )
( 2° stem : diepe grafstem                 )
( 3° stem : een gladde tong               )

1° stem      het had geregend

2° stem      vier doden en een schreiend kind

3° stem      de lampen brandden nog
                    het was nochtans groen
                    en rood voor de andere
                    maar nu zijn er

2° stem      vier doden en een schreiend kind

3° stem      de auto reed met alkohol
                    en vreugde en maskers
                    de radio speelde nog
                    en meldde :

2° stem      vier doden en een schreiend kind

1° stem      het had geregend

3° stem      het was nochtans groen (?) …
                    het regent nog buiten
                    tranen op de ruiten
                    binnen :

2° stem      vier doden en een schreiend kind

19660910
parru le
10 septembre 1966
aux éditions
“Permanences Poétiques”
(revu le29 juin 2019)

Un pantalon pour deux.
Un nez rouge
Comme une carotte.
Un sourire élargi
Jusqu’aux oreilles.
Une paire de chaussures
Qui clapottent par terre.
Il fait rire.

Voilà Auguste,
L’ami des enfants
Le coeur du cirque
L’homme à tout faire
Mais pendant qu’il rit
Il pleure

Il pleure de devoir rire pour son pain
Alors qu’il aimerait tant rire
Pour quelque chose de sot !

Zwijgen ?
… over Schoonheid ?

Laat ons dan …
samen zwijgen
over deze wankele wereld
waar waarden waardeloos werden

Laat ons dan ook …
uit respect voor onszelf
de muze hartstochtelijk liefhebben
om haar benijdenswaardige Schoonheid

Laat ons dan vooral …
weerbarstig als haar haar in de morgen
haar kussen en strelen en troosten
en met Kracht voor haar zorgen

Laat ons dan wellicht …
een beetje wrang maar zonder wrok
en toch wel met heel veel Wijsheid
werken aan een betere morgen

… over Schoonheid
zwijgen ?
… nooit !!!

Op Gedichtendag (31 januari) 2019 – ging ik naar de Standaard Boekhandel in Grimbergen
om er nog eens een dichtbundel aan te schaffen.
Het was te lang geleden dat ik mijn collectie Poëzieboeken nog eens had aangevuld !

Wat een ontgoocheling !!
Mijn zoektocht naar Poëzie was vlug voorbij.
Ik hoopte verrast te worden door een hele reeks jonge dichters
(zoals Tom Lannoye in “De Afspraak” had gesuggereerd).
Maar er stonden bitter weinig dichters uitgestald
in het piepkleine “poëzie” hoekje van de boekhandel.

Blijkbaar hebben de klanten van de Standaard Boekhandel Grimbergen
het vooral voor kookboeken en houden ze niet zo van poëzie.

Dat is nu juist het doel van die jaarlijkse Poëzieweek
die op 19 september 2012 voor het eerst werd georganiseerd
door de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek.
Sindsdien werken allerlei organisaties eraan mee :
Poëzieclub, Poetry International, Iedereen Leest, Stichting Lezen Nederland, Wintertuin en Poëziecentrum.
Maar de Standaard Boekhandel blijkbaar niet.

Ik kocht dan nog maar eens een gedichtenbundel van een “gevestigde waarde”:
Stefan Hertmans “Onder de koperen hemel” (niet zijn beste, vind ik)
en kreeg daarbij nog enkele postkaartjes van de Poëzieweek cadeau.

Maar waarom ik Tom Lanoye’s nieuwste dichtbundel “Vrij – wij?”
niet heb gekregen … ??? … dat is mij een raadsel.
https://www.poezieweek.com/boekwinkel/