poetRIE
0 Comments

1971 0617 – – – bang je te krenken

bang je te krenken

1971 0617

bang je te krenken
je te kreuken
kruipen mensen om je heen
een glimlach-groet
op hun gelaat

en

zoals de lantaarn schijnt
verlichten zij de straat

beter zijn nochtans
zij de je te krenken
je te kreuken
weten

want

zij komen op je af
hun glimlach-groet
is waar en echt

maar

zoals de lantaarn
gebroken in de nacht
worden zij vergeten

0
poetRIE
0 Comments

1971 0925 – – – gewoon op een bank

gewoon op een bank

1971 0925

je zit
gewoon op een bank
te mijmeren

iemand
komt langs die bank
en vraagt of je vuur hebt

“maar ’t is verdomme
die goeie ouwe charel”

we zijn nog dikwijls
samen uit geweest
maar
dat is nu lang geleden

hij herkent je niet
bedankt voor het vuurtje
en gaat

0
poetRIE
0 Comments

1971 0924 – – – tot de merels roepen

tot de merels roepen

1971 0924

tot de merels roepen
zitten we samen
in de dolle mol
en kaarten
onze glazen leeg
en de dag open

en
heel vroeg dan
in de morgen
gaan we
elk zijn kant uit

op een podium
de clown uithangen

en
tot vanavond
vriend

0
poetRIE
0 Comments

1971 0724 – – – orgelpunt

orgelpunt

1971 0724

ik kijk in mijn hand
om te schrijven
en daag demonen uit

hun greep
wurgt wijze gedachten
en stelt alle fabels
op een rij

wat nu nog overblijft
kan ook het zwijgen niet verklaren

luister
de adem
de adem draagt
vermoeid
de dagelijkse pijnen
de adem
waarop alles
waarop alles te lezen staat

maar
wat nunog overblijft
is met blindheid geslagen

en niemand
niet één vriend
is te vinden
die de waarheid
luidop lezen kan

niet één vriend

want
wat kun nog overblijft
kan alleen nog
met klei en leem
een nieuwe leegte scchapen
Kan alleen nog
in de aarde
bevend
de lijnen trekken
van een nieuw groot
orgelpunt

0
poetRIE
0 Comments

1971 0304 – – – alles wit

alles wit

1971 0304

soms
kan je kijken naar een dak
en zien
dat alles wit is

en dan zie je zelfs
geen muren meer
alleen daken

omdat alles wit is

en dan staar je
voor je uit in de leegte
en ziet niet meer

doordat alles wit is

0
poetRIE
0 Comments

1969 ??? – – – Salvador Dali & Metamorphosis of Narcissus @ Tate Modern Gallery

siklus

Salvador Dali
&
Metamorphosis of Narcissus

 

1.

ik heb je zien groeien uit het ei

gebroed door de koele baren van het meer

terwijl de woorden van je lippen geplukt mij geselden

en je vingers meeldraden donzig mij streelden

in de schaduw van je stenen hand

 

2.

je bent opgestaan

en nederig het hoofd geboren

heb je me begroet

het meer was duizend spiegels

wachtend op de blinde nacht

 

3.

ik heb je naakt zien dansen

tussen honderden

de meest betoverende dans

vol vuur van overtuiging

en toch met ingehouden bloed

en in de groeven van je hart

een speurend oog

 

4.

nu sta je alleen op het schaakbord

en telt de zwarte tegels

je bent de enige overlevende

de laatste zon weerspiegeld

in het laatste meer

Henri Vandenberghe
ergens in 1969 ???
at the Tate Modern Gallery

5