Op donderdag 16 november 2023 vertrok ik omstreeks 15:30 naar Brugge, om daar
het JAZZ BRUGGE festival bij te wonen.

Onderweg, op de E40, voelde en hoorde ik echter plots, omstreeks 16:30,
dat ik achteraan rechts aan de wagen een lekke band had.
Ik moest me op de pechstrook gaan parkeren.

Links van mij vlogen veel vrachtwagens en andere gehaaste voertuigen aan hun maximaal toegelaten snelheid voorbij, wat mijn autootje af en toe ook wel eens stevig deed heen en weer wiebelen door de luchtverplaatsing.

Na wat heen en weer getelefoneer vanuit de wagen, met onze verzekeraar  en ook rechtsreeks met het Baloise Assistance Team, werd ik op zeer efficiënte wijze uit de nood geholpen: de dame aan de lijn – was dat echt een dame, of een elektronische stem? – vond het dossiernummer terug van onze omnium verzekering en vroeg me om telefonisch bereikbaar en in de buurt van mijn voertuig te blijven; ze beloofde me dat er snel een pechverhelper contact zou opnemen; dat gebeurde – mits nog wat geduld – allemaal, zoals gepland …

Het Baloise Europ Assistance Team, die de zaak ondertussen had overgenomen, meldde me dat ik, volgens mijn verzekering, recht had op één sleeping (indien dat nodig zou blijken).

Pechverhelping AUTO’S COOL Rik LICHTERVELDE kwam nog een uurtje later ter plaatse aan met oranje zwaailichten vooraan en achteraan, want achter de takelwagen volgde nog een camionnette met eveneens zwaailichten. Beide chauffeurs stapten: die van de camionette achteraan stond meteen te zwaaien met een oranje lichtgevende “banaan” om het verkeer tot kalmte en voorzichtigheid aan te manen. Mijn wagen werd op de takelwagen getrokken en ik mocht vooraan naast de chauffeur instappen.

De man vertelde me dat hij eigenlijk om 18:00 bij zijn boekhouder verwacht werd en dat zijn dochter daar al was, maar dat hij mij toch eerst had willen komen depanneren.
Waarop ik hem zeer uitdrukkelijk mijn dankbaarheid betuigde.
Hij vroeg me dan of ik er bezwaar zou tegen hebben om, ofwel in de vrachtwagen te wachten, ofwel in een herberg, waar hij mij zou afzetten om dan naar zijn boekhouder te gaan en mij nadien te komen afhalen en me in Brugge voor de deur van mijn logies te brengen.
Ik vond dat helemaal niet erg, want ik was hem zo dankbaar voor de depannage en het kwam nu toch ook niet meer op een uurtje wachten.

Ik dronk dan een paar koffietjes in dat gezellig cafétje, waar ik tevens genoot van de hevige discussies van enkele licht over hun theewater geraakte klanten. Het ging over hoeveel beter het was om in Spanje met vakantie te gaan of er zelfs te gaan wonen : “drie euro voor een wijntje en dan krijg je er nog tapas bij en na nog een wijntje of twee moet je zelfs niet meer gaan eten, want dan heb je al geen honger meer”. Dit was maar een van de vele discussie punten aan de toog en aan een hoge tafel. Terwijl ik aan een lagere tafeltje deed alsof ik diep verzonken was in lectuur op mijn iPhone.

Omstreeks 21:00 werden de stoelen op tafels gezet, de gordijnen dicht geschoven en andere signalen maakten duidelijk dat het tijd was om het cafétje te sluiten. Ik belde meteen naar Rik van de AUTO’S COOL uit Lichtervelde, dat ik dreigde op een vriendelijke manier op straat gezet te worden.

Hij kwam me dan vijf minuten later halen en bracht me tot voor de deur van Het Huisje waar ik telkens mag logeren als ik voor een paar dagen naar Brugge ga.

Rik van de pechverhelping kroop dan op zijn camion om me mijn bagages te overhandigen.

We spraken af van mekaar ’s anderendaags te bellen om te bespreken hoe het nu verder moest met mijn lekke band.

 Nadat ik mijn koffers in de kamer had gezet ging ik nog een wandeling doen door Bruges by Night om een frisse neus te halen na die stress toestanden onderweg naar Brugge die Scone 

De lichtjes van de stad stemden mij opnieuw vrolijk. Er was tenslotte niets ergs gebeurd …

           

Ik besloot van een ORVAL te gaan drinken in de

en wandelde dan langs de donkere maar verlichte straatjes

van Brugge naar Het Huisje terug …

onderweg genietend van de Brugse WINTERGLOED

De garagist uit Lichtervelde belde me een paar keer gedurende het weekend, want het was blijkbaar niet evident om hetzelfde type band te vinden dat hij op mijn rechterachterwiel zou plaatsen.

Bovendien stelde een Lieve folk & jazz-vriendin uit Brugge me voor om me de maandagochtend naar de garage te brengen, zodat ik met pak en zak ter plaatse, vanuit Lichtervelde terug naar huis kon rijden, naar Grimbergen (Vlaams-Brabant 😉). Ze kwam me aan Het Huisje ophalen. We gingen eerst samen ontbijten. Dan bracht ze me met pak en zak naar de garage in Lichtervelde.

En …

er was ook nog een toemaatje :

Rik van Auto’s Cool vond dat hij me een fles rode wijn cadeau moest doen

omdat ik zo vriendelijk was geweest om donderdagavond in dat cafétje op hem te wachten.

Zo …

geef toe …

dat was me nogal eens een avontuur …

en dan heb ik het hier nog niet gehad over het JAZZ BRUGGE festival …