“Getuigenis Filip Peeters over seksueel misbruik

op school is slechts tipje van ijsberg”

(De Morgen van 27/11/2018)

Op het einde van het artikel staat er:
Van nieuwe gevallen van seksueel misbruik door geestelijken heeft men ook binnen het katholiek onderwijs geen weet, zegt topman van Katholiek Onderwijs Vlaanderen Lieven Boeve. “Er zijn ook nog nauwelijks geestelijken die lesgeven. Als we nu klachten krijgen, zijn de verdachten andere leerkrachten en dan verwijzen we onmiddellijk door naar het gerecht.”

Ik neem nota van “de uitspraak” van de “topman van Katholiek Onderwijs Vlaanderen”. Mag ik daar dan uit concluderen dat “we niet doorverwijzen” naar het gerecht als het wèl om “geestelijken” gaat? En dat het “potje gedekt” blijft als er weer een of andere priester of pater zijn poten niet kan thuishouden?
Het is nu bij voorbeeld toch ook wel al lang heel stil rond de “Pedofiele bisschop Vangheluwe”. Die “heeft (nog steeds) recht op een pensioen van 2.800 euro” Netto ! Zie artikel “Misbruik in de Kerk” in De Morgen van 25/04/2015. “Netto” staat er ook nog bij.
Ja zeker, netto. Waarschijnlijk moeten we daar nu ook de indexopslag bijtellen. Niets aan de hand?
Ah nee, aangezien hij geen “andere leerkracht” is. Hij is maar een bisschop. En voor die “mensen” (“monsters”!!!) geldt “vergiffenis” boven “rechtvaardigheid”, “menselijkheid”, …

Artikel 10 van de Belgische Grondwet bepaalt:
“Er is in de Staat geen onderscheid van standen. De Belgen zijn gelijk voor de wet; zij alleen zijn tot de burgerlijke en militaire bedieningen benoembaar, behoudens de uitzonderingen die voor bijzondere gevallen door een wet kunnen worden gesteld. De gelijkheid van vrouwen en mannen is gewaarborgd.”
Maar dat Recht en Rechtvaardigheid in dit land niet voor iedereen gelijk zijn, zolang De Kerk “haar handje” boven haar “clan” houdt, dat weten “die Belgen” ondertussen ook wel.
Er zijn vast en zeker nog heel veel slachtoffers die daarom ook nog steeds zwijgen en in stilte trachten te vergeten wat er hen werd aangedaan. “Trachten”!
Zolang “Allle Belgen niet gelijk zijn voor de wet”, zal men ook nooit te weten komen hoeveel percenten er aan die “statistieken van misbruikte kinderen en jongeren” nog moeten toegevoegd worden en hoeveel adolescenten verder volwassen moeten worden met zo’n traumatische ervaring in hun rugzak.

Henri VANDENBERGHE

Van Ambetantenaren en Populitiekers

 een ode aan clichés

Hoe komt het dat ik alles verkeerd doe, aangezien ik toch nooit iets doe ?

Ik herinner mij nog die bierkaartjes van de Witte Hoegaarden, waarop uitspraken stonden. Er was er eentje dat ik destijds in mijn kamer aan de muur had geprikt. “Hoe komt het dat ik alles verkeerd doe, aangezien ik nooit iets doe ?” of iets dergelijks;

Besparen op de ambtenaren verkleint de parking van ancien-cabinettards.

Waar gaan de niet herkozen ministers en schepenen hun medewerkers “parkeren” als er minder ambtenaren moeten zijn ?

Maanden zonder regering en toch werden de lonen en pensioenen uitbetaald.

De regeringsformatie van 2014 (nadat het “kiesvee” op 13 juni haar stem had uitgebracht) was de langstdurende formatie in de geschiedenis van België en duurde 541 dagen. Er was dus meer dan een jaar geen regering ! Toch werden lonen, pensioenen en vervangingsinkomens vlot uitbetaald ! Ook die vlijtige parlementariërs kregen hun “duur verdiende” centen op hun rekening terwijl ze er niet in slaagden van een regering samen te stellen !
En dit … dankzij die door velen onder hen zo gehate ambtenaren !!!

2017 => 2018

2017 is voorbij …
het was een jaar waarin de mensen in het algemeen en de vrouwen in het bijzonder meer opkwamen voor zichzelf
                  #MeToo
was inderdaad niet zomaar een uitbarsting van ongenoegen, zelfs van woede
al die op een of andere manier misbruikte vrouwen waren/zijn niet alleen kwaad om wat er hen werd aangedaan
maar – misschien vooral – ook omwille van de onverschilligheid van diegenen die het zagen gebeuren
maar toekeken en zwegen.
Het was een jaar waarin “de vrouwen het recht om te spreken hebben opgeëist”!
Maar iedereen moet het recht hebben om te spreken!!
En moet daar ook de kans toe krijgen!!!

2018 wordt dan hopelijk een jaar
waarin “alle mensen die van goeden wille zijn” meer respect zullen kunnen opbrengen
voor elkaar, voor “alle schepselen” in het algemeen en voor “de vrouw” in het bijzonder.
Ver weg van “het zwakke geslacht” waarmee we werden opgevoed!
Want er is nog veel werk aan onze wereld/winkel om tot de “gelijkwaardigheid” van elk individu te komen:
gendervriendelijk, taalvriendelijk, “chtoonvriendelijk”, gewoon Vriendelijk met en voor iedereen …
het blijft een waardig streven!

Die #MeToo bracht bij mij nog een herinnering terug van toen ik eens getuige was van handtastelijkheden
van een oudere mannelijke collega (een stuk hoger in de “hiërarchie”) tegenover een jongere vrouwelijke collega
“he didn’t grab her by the pussy (zoals Trump zou zeggen), but by the breast” terwijl er heel wat “mannen” zaten op te kijken.
Het meisje durfde niet te bewegen. Ze zat erbij alsof ze “van de hand Gods geslagen was”, stil en stijf van angst.
Hij dacht dat hij “stoer” was. De andere “mannen” lachten. Tot ik luidop riep: “tiens tes patates chez toi!”.
De “mannen” lachten nu groen. Zij werd “een vriendin voor het leven”.

The Only Thing Necessary for the Triumph of Evil is that Good Men Do Nothing
Er wordt nogal wat gediscussieerd over de auteur van onderstaande uitdrukking:
John F. Kennedy? Edmund Burke? R. Murray Hyslop? Charles F. Aked? John Stuart Mill?

maar het is al jaren één van mijn favoriete quotes …
en in 2017 werd nog meer duidelijk waarom!

2018 wordt dan hopelijk een jaar
waarin dit bewustzijn ook veel andere mensen zal doen nadenken over de negatieve gevolgen van onverschilligheid.
In mijn lijst van “Goede Voornemens” staan alvast
“weg met onverschilligheid”, “weg met vanzelfsprekendheid”, “weg met schijnheiligheid”
Ik wil mijn kleine bijdrage blijven leveren voor een “Rechtvaardige, Integere en Eerlijke” samenleving!!!

Geef toe, je zou al voor minder in Antwerpen gaan wonen.
Daar hebben ze zo’n respect voor vrijwilligerswerk, dat ze er zelfs graag bij de politie zouden willen inlijven. Niet in de hospitalen, Niet in de Cultuurcentra. Neen, bij de locale politie! Om te helpen “orde” op zaken te stellen.

Toen ik in 1976 aan de Stad Brussel begon te werken als allereerste Animator voor de Jeugd, werd me gevraagd om “iets” te doen tegen die vandalen, die de zitbankjes uit de grond trokken in de parken. Daar waar “de ouderen van dagen” kwamen zitten om stukjes brood aan de eenden te voederen. Die snotapen hadden geen respect voor de oudjes! Onze Schepen voor Onderwijs en Jeugd had liever een andere oplossing gezien dan de Schepen van de Groene Ruimten. Die zag al gepensioneerde politie-agenten in de parken rondlopen om die “kleine krapullekes” aan hun oren te trekken. Hun matrak en hun fluit mochten de flikken met rust nog houden. Hun wapen moesten ze wel indienen: ze waren te oud om daar nog mee te spelen. Daarbij, ze hadden  al te veel “de bibber” om nog op het doel te kunnen mikken. Stel dat ze er naast zouden schieten. Stel dat ze een moeder met een kind zouden treffen in de plaats van die vervelende puber die weer kattekwaad aan het uitsteken was.

Wel, goede Vrienden Vrijwilligers, er ligt een nieuwe loopbaan op u te wachten in Antwerpen. De burgervader van deze Vlaamse havenstad heeft het licht gezien. Hij vindt dat burgers bepaalse taken van agenten zouden kunnen overnemen. Eureka! De “vrijwilligerspolitie” is op komst. Beste “bitterballen” van ’t Stàd, ’t is ’t moment om wraak te nemen op dat gespuis dat je buurt onveilig of toch minstens minder gezellig maakt. Schrijf je in bij de “stedelijke burgerwacht” onder de auspiciën van de Burgemeester. Als historicus zou hij toch moeten weten dat in zijn “vrijwilligerspolitie” wel degelijk het gevaar schuilt dat er in Zijn Stad nogal wat mensen wonen die maar al te graag over wat macht zouden willen beschikken om “oog om oog en tand om tand” de prioriteit te geven boven de “ordehandhaving”. (Toch ook een lelijk woord, vind ik.)

Als doorwinterde “vrijwilliger” in het Belgische cultuurlandschap vind ik dit toch weer een ernstige devaluatie van het begrip “vrijwilliger”. Het zal alleen nog moeilijker worden om vrijwilligers te vinden, daar waar ze wèl nodig zijn.

DE MORGEN van vandaag:

BUURTVADERS ZULLEN BRANDJES BLUSSEN.

Dag Bianca,

Als allereerste animator van de Service de la Jeunesse van de Ville de Bruxelles (>1976) en “oudgediende/pionier” in het buurtwerk van de Stad Brussel, oud-medewerker bij Jeugd & Stad, medestichter van asbl Jeunesse à Bruxelles/Jeugd te Brussel vzw (nu Jeugd in brussel vzw) las ik dat artikel met buitengewone aandacht. In de eerste plaats omdat wij ( = het Huis voor het Kind van de Stad Brussel en het Jeugdhuis Montana op het Willemsplein en de politie van het commissariaat Bockstael) in 1998 dit ook al een schitterend idee vonden. We gingen toen, samen met “vaders” uit de wijk Bockstael-Willems, met de bus van de Jeugddienst op bezoek naar de “buurtvaders” in Amsterdam. Als ik me niet vergis, was dit een initiatief van de Politie Bockstael (corrigeer mij, Ann, als mijn geheugen mij bedriegt). Het was een boeiende en leerzame uitstap. Net als jij nu kwamen we met positieve energie beladen terug met de bus naar Laken. Onderweg werd ons enthousiasme wel bekoeld, door het feit dat “de vaders” en “de moeders” van Laken aan de vertegenwoordigers van de Stad Brussel de volgende vraag stelden: “On se demande comment la Ville de Bruxelles va organiser ça pour nous”. De tijd was duidelijk nog niet rijp in Brussel. In Amsterdam kwam het initiatief van “de vaders”. In Brussel vroegen “de vaders” toen zich dus af hoe de Stad dat voor hen zou organiseren.

Laat ons hopen dat de tijd nu wèl rijp is om ook in Brussel “buurtvaders” te zijn opstaan.

Ik maak van de gelegenheid gebruik om nog een ander punt aan te kaarten dat ook even ter sprake kwam in het artikel: “de politie”.

Toen “de politie” in Brussel nog bestond en de Rijkswacht in België, hadden de buurtwerkers en de lokale politie ook meer contact met elkaar. Die “gefusioneerde politie”, die er nadien kwam en waar sommigen zo “fier” op zijn, heeft veel opbouwwerk vooral in de prullenmand gewerkt. De discussie over een eengemaakte politie voor het Brussels Hoofdstedelijk Gewest wordt politiek altijd besproken in de context van “macht” en “baroniën”, maar nooit vanuit “de buurten”. Er moet mijns inziens vooral gezorgd worden dat er opnieuw “contact” is tussen buurtwerkers en polite, dat ze elkaar opnieuw “kennen” en “erkennen”. Dat werkte destijds zeer goed op het grondgebied van Brussel Stad. Er waren toen wèl jongerenrellen in Vorst, Sint-Gillis, Anderlecht, Molenbeek, … NIET op het grondgebied Brussel Stad. Onze buurtwerkers konden de politie tijdig de nodige informatie bezorgen zodat ze op tijd “paraat” waren. De straathoekwerkers en de animators deden hun werk met de jongeren en de politie kon haar werk doen om de orde en de veiligheid in de buurten te handhaven. Dàt werd onder andere kapot gemaakt door die “beruchte fusie van de politie”.

Ik ben uiteraard zèlf verantwoordelijk voor mijn standpunt in deze materie.

Met vriendschappelijke groeten,

Henri Vandenberghe

Open brief aan  Eerste Minister Charles Michel

naar aanleiding van het Brussel bezoek van

VS-defensieminister James Mattis

 Vice-President Mike Pence

en Mister President Donald Trump

Monsieur le Premier Ministre

Het stoot me tegen de borst dat wij, “the inhabitants of the faled state” en vooral de inwoners van die “hellhole”, Brussel genaamd, hoofdstad van een ziek en versnipperd landje (vol intercommunales en andere mandaten) en van een ziek Europa (vol eigengereide leden) moeten opdraaien voor de kosten van de ontvangst van deze heren van stand (of, beter gezegd, van afstand en van gebrek aan gezond verstand). In deze tijden van schaarste*, mogen wij wel banken redden en opdraaien voor de veiligheid kopstukken van supermachten zoals de “Fucking United States of Bloody America”. Tegelijk mogen wij inleveren op alles waar we generaties voor gewerkt en gevochten hebben terwijl we tegelijkertijd steeds duurdere facturen moeten betalen voor onze eigen energie- en gezondheidsvoorzieningen.

*Schaarste? Toch wat personeel betreft van hospitalen, rusthuizen, psychiatrische centra, scholen, cultuurcentra en andere diensten en instellingen die iets (zouden moeten kunnen) betekenen voor de bevolking van Uw land, mijnheer de Premier.

Ondertussen geraken Uw hardwerkende burgers, Brusselaars en pendelaars, niet op hun werk, want de straten worden afgebakend. Politie en leger mogen, ondanks alle harde besparingen, overuren kloppen, want zij moeten paraat staan om die ene gek neer te knallen die het in zijn hoofd zou halen om hier, net nu, in onze geliefde hoofdstad, een Amerikaan te komen bedreigen. Toch nog niet alle Indianen uitgeroeid, dus. Scherpschutters op de daken, gewapende legervrachtwagens en jeeps op de hoeken van de straten. Die besparen in ieder geval op verplaatsingskosten, want ze staan zich al maanden te vervelen in de straten van Brussel, dat al lang meer gelijkt op een bezette stad, in afwachting dat ze eindelijk een terrorist door het hoofd zullen kunnen schieten.

Met vriendschappelijke compassie, met U, met de Belgische regering, met ons allemaal …

Henri Vandenberghe

Een titel kiezen in de pers is een vak apart !

“Bracke beschadigd”, bij voorbeeld, is niet zo’n goed idee, want “heeft Bracke iets of iemand beschadigd?”(1) of “is of werd Bracke beschadigd?”(2)

(1) Als het eerste het geval zou zijn – maar wij kunnen/mogen er natuurlijk van uitgaan dat de Voorzitter van het Federaal Parlement zoiets nooit zou doen – dan hebben wij een fundamenteel probleem: “Waarom dulden die andere leden van het parlement dat zo iemand nog verder de vergadering moet leiden?”; “Waarom heeft zijn spiegelbeeld hem nog niet recht in het aangezicht gezegd, dat hij beter zijn ontslag zou geven?” Hij beweert tenslotte toch dat hij  “nog altijd in de spiegel kan kijken”. Misschien ziet hij daar wel iemand anders dan de meeste bewoners van dat land dat hij mee naar de vaantjes wil helpen.

(2) Als het tweede echter het geval is, dan moet hij toch onmiddellijk in actie treden en klacht indienen voor smaad en eerroof? Ten minste toch zolang dat “vermaledijde” en “zwaar geteisterde” België nog een rechtsstaat is … al doen sommigen – ik zeg niet dat hij daar bij hoort, ik zou niet durven – nog zo hun best om ook dat te ondermijnen.

Wij moeten Bracke in ieder geval zeer dankbaar zijn! Omdat dat gedoe met mandaten en zitpenningen – dat ik (tussen haakjes) al jaren “zwijggeld” noem – eens aandachtig bekeken wordt.

Spijtig genoeg zal het zeker alweer bij “bekijken” blijven. Het viel me trouwens op dat “ze” het alleen hadden over mandaten in intercommunales, tot er iemand – per ongeluk? – alleszins “onverwachts” – de naam “Telenet” niet vallen. Mij valt het op dat er nog geen woord is gezegd over de “zitpenningen” (“zwijggeld” dus) binnen de banken en de verzekeringen (zelfs als die al lang Frans, Italiaans, Duits, Amerikaans of Brits zijn: oesje … en wat met de Brexit?) en binnen de grote media instellingen, instituten, multinationals, …

Er is één ding waar we gerust mogen in zijn: we zullen het nooit allemaal weten. “Transparantie” is een lege slogan! Nooit anders geweest!! Het enige dat telt is … “stem voor mij”!!!

Siegfried Bracke, de ex-goedbetaalde VRT-joernalist, nu ook ex-dikbetaalde TELENET-adviseur, zegt in een interview met De Morgen (onder de titel “De biecht van Bracke”: “Ik had Telenet zelfs gratis advies gegeven”. Ik stel me daar dan onmiddellijk de  vraag bij: “Waarom heb je dat dan niet gedaan?”

Stel dat alle “politieke mandatarissen” al die “kleine” bijverdiensten in intercommunales, banken, verzekeringen, openbaar vervoer maatschappijen en andere cumuls eens allemaal gratis zouden doen …

Een ode aan Vrijwilligerswerk, dat in heel België – jaja, dames en heren van de Nationale Vereniging van Antwerpen en de parkeerzone eromheen – veelvuldig aanwezig is in hospitalen, rusthuizen, jeugdhuizen, jeugdbewegingen, sportclubs, die niet eens over de nodige middelen beschikken om “stressless” te overleven.

Stel je voor, dames en heren, dat die “politieke mandatarissen” al hun “werk” en dus al hun zitjes zonder penningen zouden doen, het zou nogal eens een slok op de borrel kunnen betekenen op onze facturen van gas, elektriciteit, communicatie, openbaar vervoer, …

Maar ja, Siegfried Bracke “zegt” alleen maar dat hij dat “werk” = “advies geven” – bij Telenet “zelfs gratis” zou doen.  Echter, “tussen droom en daad
staan wetten in de weg en praktische bezwaren”, zoals Willem Elsschot zo ongeveer honderd jaar geleden schreef in zijn gedicht over “Het Huwelijk”.

Kameraad Siegfried Bracke (hij was inderdaad van 1987 tot 2001 lid van de SP) zegt in dat interview met De Morgen ook: “Ik kan nog altijd in de spiegel kijken”. Dat de kleur van zijn spiegelglas van rood naar geel is gegaan hindert hem ook geenszins. Terwijl Hij in zijn spiegel kijkt kan hij nog altijd zonder blozen tegen zichzelf zeggen: “Op U komt het aan!” (Hoofdletters als “Dichterlijke Vrijheid”, dat is eens iets anders)

Ik heb gezegd, Vrij en Eerlijk, zolang dat nog kan !!!

RIE