POLLEN & SOKKEN

Geef toe, je zou al voor minder in Antwerpen gaan wonen.
Daar hebben ze zo’n respect voor vrijwilligerswerk, dat ze er zelfs graag bij de politie zouden willen inlijven. Niet in de hospitalen, Niet in de Cultuurcentra. Neen, bij de locale politie! Om te helpen “orde” op zaken te stellen.

Toen ik in 1976 aan de Stad Brussel begon te werken als allereerste Animator voor de Jeugd, werd me gevraagd om “iets” te doen tegen die vandalen, die de zitbankjes uit de grond trokken in de parken. Daar waar “de ouderen van dagen” kwamen zitten om stukjes brood aan de eenden te voederen. Die snotapen hadden geen respect voor de oudjes! Onze Schepen voor Onderwijs en Jeugd had liever een andere oplossing gezien dan de Schepen van de Groene Ruimten. Die zag al gepensioneerde politie-agenten in de parken rondlopen om die “kleine krapullekes” aan hun oren te trekken. Hun matrak en hun fluit mochten de flikken met rust nog houden. Hun wapen moesten ze wel indienen: ze waren te oud om daar nog mee te spelen. Daarbij, ze hadden  al te veel “de bibber” om nog op het doel te kunnen mikken. Stel dat ze er naast zouden schieten. Stel dat ze een moeder met een kind zouden treffen in de plaats van die vervelende puber die weer kattekwaad aan het uitsteken was.

Wel, goede Vrienden Vrijwilligers, er ligt een nieuwe loopbaan op u te wachten in Antwerpen. De burgervader van deze Vlaamse havenstad heeft het licht gezien. Hij vindt dat burgers bepaalse taken van agenten zouden kunnen overnemen. Eureka! De “vrijwilligerspolitie” is op komst. Beste “bitterballen” van ’t Stàd, ’t is ’t moment om wraak te nemen op dat gespuis dat je buurt onveilig of toch minstens minder gezellig maakt. Schrijf je in bij de “stedelijke burgerwacht” onder de auspiciën van de Burgemeester. Als historicus zou hij toch moeten weten dat in zijn “vrijwilligerspolitie” wel degelijk het gevaar schuilt dat er in Zijn Stad nogal wat mensen wonen die maar al te graag over wat macht zouden willen beschikken om “oog om oog en tand om tand” de prioriteit te geven boven de “ordehandhaving”. (Toch ook een lelijk woord, vind ik.)

Als doorwinterde “vrijwilliger” in het Belgische cultuurlandschap vind ik dit toch weer een ernstige devaluatie van het begrip “vrijwilliger”. Het zal alleen nog moeilijker worden om vrijwilligers te vinden, daar waar ze wèl nodig zijn.

Open brief aan  Eerste Minister Charles Michel

naar aanleiding van het Brussel bezoek van

VS-defensieminister James Mattis

 Vice-President Mike Pence

en Mister President Donald Trump

Monsieur le Premier Ministre

Het stoot me tegen de borst dat wij, “the inhabitants of the faled state” en vooral de inwoners van die “hellhole”, Brussel genaamd, hoofdstad van een ziek en versnipperd landje (vol intercommunales en andere mandaten) en van een ziek Europa (vol eigengereide leden) moeten opdraaien voor de kosten van de ontvangst van deze heren van stand (of, beter gezegd, van afstand en van gebrek aan gezond verstand). In deze tijden van schaarste*, mogen wij wel banken redden en opdraaien voor de veiligheid kopstukken van supermachten zoals de “Fucking United States of Bloody America”. Tegelijk mogen wij inleveren op alles waar we generaties voor gewerkt en gevochten hebben terwijl we tegelijkertijd steeds duurdere facturen moeten betalen voor onze eigen energie- en gezondheidsvoorzieningen.

*Schaarste? Toch wat personeel betreft van hospitalen, rusthuizen, psychiatrische centra, scholen, cultuurcentra en andere diensten en instellingen die iets (zouden moeten kunnen) betekenen voor de bevolking van Uw land, mijnheer de Premier.

Ondertussen geraken Uw hardwerkende burgers, Brusselaars en pendelaars, niet op hun werk, want de straten worden afgebakend. Politie en leger mogen, ondanks alle harde besparingen, overuren kloppen, want zij moeten paraat staan om die ene gek neer te knallen die het in zijn hoofd zou halen om hier, net nu, in onze geliefde hoofdstad, een Amerikaan te komen bedreigen. Toch nog niet alle Indianen uitgeroeid, dus. Scherpschutters op de daken, gewapende legervrachtwagens en jeeps op de hoeken van de straten. Die besparen in ieder geval op verplaatsingskosten, want ze staan zich al maanden te vervelen in de straten van Brussel, dat al lang meer gelijkt op een bezette stad, in afwachting dat ze eindelijk een terrorist door het hoofd zullen kunnen schieten.

Met vriendschappelijke compassie, met U, met de Belgische regering, met ons allemaal …

Henri Vandenberghe

Een titel kiezen in de pers is een vak apart !

“Bracke beschadigd”, bij voorbeeld, is niet zo’n goed idee, want “heeft Bracke iets of iemand beschadigd?”(1) of “is of werd Bracke beschadigd?”(2)

(1) Als het eerste het geval zou zijn – maar wij kunnen/mogen er natuurlijk van uitgaan dat de Voorzitter van het Federaal Parlement zoiets nooit zou doen – dan hebben wij een fundamenteel probleem: “Waarom dulden die andere leden van het parlement dat zo iemand nog verder de vergadering moet leiden?”; “Waarom heeft zijn spiegelbeeld hem nog niet recht in het aangezicht gezegd, dat hij beter zijn ontslag zou geven?” Hij beweert tenslotte toch dat hij  “nog altijd in de spiegel kan kijken”. Misschien ziet hij daar wel iemand anders dan de meeste bewoners van dat land dat hij mee naar de vaantjes wil helpen.

(2) Als het tweede echter het geval is, dan moet hij toch onmiddellijk in actie treden en klacht indienen voor smaad en eerroof? Ten minste toch zolang dat “vermaledijde” en “zwaar geteisterde” België nog een rechtsstaat is … al doen sommigen – ik zeg niet dat hij daar bij hoort, ik zou niet durven – nog zo hun best om ook dat te ondermijnen.

Wij moeten Bracke in ieder geval zeer dankbaar zijn! Omdat dat gedoe met mandaten en zitpenningen – dat ik (tussen haakjes) al jaren “zwijggeld” noem – eens aandachtig bekeken wordt.

Spijtig genoeg zal het zeker alweer bij “bekijken” blijven. Het viel me trouwens op dat “ze” het alleen hadden over mandaten in intercommunales, tot er iemand – per ongeluk? – alleszins “onverwachts” – de naam “Telenet” niet vallen. Mij valt het op dat er nog geen woord is gezegd over de “zitpenningen” (“zwijggeld” dus) binnen de banken en de verzekeringen (zelfs als die al lang Frans, Italiaans, Duits, Amerikaans of Brits zijn: oesje … en wat met de Brexit?) en binnen de grote media instellingen, instituten, multinationals, …

Er is één ding waar we gerust mogen in zijn: we zullen het nooit allemaal weten. “Transparantie” is een lege slogan! Nooit anders geweest!! Het enige dat telt is … “stem voor mij”!!!

Siegfried Bracke, de ex-goedbetaalde VRT-joernalist, nu ook ex-dikbetaalde TELENET-adviseur, zegt in een interview met De Morgen (onder de titel “De biecht van Bracke”: “Ik had Telenet zelfs gratis advies gegeven”. Ik stel me daar dan onmiddellijk de  vraag bij: “Waarom heb je dat dan niet gedaan?”

Stel dat alle “politieke mandatarissen” al die “kleine” bijverdiensten in intercommunales, banken, verzekeringen, openbaar vervoer maatschappijen en andere cumuls eens allemaal gratis zouden doen …

Een ode aan Vrijwilligerswerk, dat in heel België – jaja, dames en heren van de Nationale Vereniging van Antwerpen en de parkeerzone eromheen – veelvuldig aanwezig is in hospitalen, rusthuizen, jeugdhuizen, jeugdbewegingen, sportclubs, die niet eens over de nodige middelen beschikken om “stressless” te overleven.

Stel je voor, dames en heren, dat die “politieke mandatarissen” al hun “werk” en dus al hun zitjes zonder penningen zouden doen, het zou nogal eens een slok op de borrel kunnen betekenen op onze facturen van gas, elektriciteit, communicatie, openbaar vervoer, …

Maar ja, Siegfried Bracke “zegt” alleen maar dat hij dat “werk” = “advies geven” – bij Telenet “zelfs gratis” zou doen.  Echter, “tussen droom en daad
staan wetten in de weg en praktische bezwaren”, zoals Willem Elsschot zo ongeveer honderd jaar geleden schreef in zijn gedicht over “Het Huwelijk”.

Kameraad Siegfried Bracke (hij was inderdaad van 1987 tot 2001 lid van de SP) zegt in dat interview met De Morgen ook: “Ik kan nog altijd in de spiegel kijken”. Dat de kleur van zijn spiegelglas van rood naar geel is gegaan hindert hem ook geenszins. Terwijl Hij in zijn spiegel kijkt kan hij nog altijd zonder blozen tegen zichzelf zeggen: “Op U komt het aan!” (Hoofdletters als “Dichterlijke Vrijheid”, dat is eens iets anders)

Ik heb gezegd, Vrij en Eerlijk, zolang dat nog kan !!!

RIE