Onze-Lieve-Vrouw Van Grimbergen

De Onze-Lieve-Vrouwstraat in Grimbergen werd al ongeveer twintig jaar tot ZONE 30 verklaard.
Toen we de burgemeester die daarvoor had gezorgd gingen bedanken en hem tegelijk vragen of hij dan ook het nodige kon doen om de 30 te handhaven, antwoordde hij:
“Da’s wel tràààg hé” …

De foto hierbij (© RIE) is veel recenter. Dat kan je zien aan de gestolen spiegel bovenaan de verkleurde oude verkeersborden, met daaronder het bord met “BUURT INFORMATIE NETWERK – SAMEN ZORGEN WE VOOR VEILIGHEID” … en aan de kasseien, de klinkers op de lage drempel (om de vrachtwagens niet te beschadigen werd het inderdaad een “bult om je een bult mee te lachen”), verder weer kasseien en, net voor het gemeenteplein, nog een stukje van het asfalt (zie hieronder) van toen …

Onze-Lieve-Vrouwstraat 15

Hier wonen wij nu al van in november 1978. We huurden het huis toen voor 4.000 BEF per maand. De eigenaar, meneer Houthuys, tuinier van het koninklijk paleis te Laken, kwam de centen halen om ze onmiddellijk naar, het rusthuis te brengen waar zijn moeder toen leefde. “Dat is net genoeg om haar kousen op te trekken: vijftig frank naar omhoog, vijftig frank naar omlaag”, zei hij.

   

Op 17 mei 1979 traden we in het huwelijk in het gemeentehuis van Grimbergen.
We kochten het huis op 18 mei 1981 en begonnen meteen aan verbouwingswerken, want het stond eigenlijk op invallen. Na een tienjarenplan dat twintig jaar geduurd heeft, werd dit het mooiste huisje van de Onze-Lieve-Vrouwstraat … die nu eigenlijk meer gelijkt op een Steenweg: het is een enorm drukke straat geworden. Sinds recente “mobiliteitsplannen” moet omzeggens iedereen door het smalste straatje van het gemeentecentrum om naar de bank of de school of de kerk of het gemeentehuis te gaan.

De laatste jaren trachten we het gemeentebestuur attent te maken op de geluidsoverlast die veroorzaakt wordt door dat vele verkeer op die kasseistenen.

zie De Morgen
21 mei 2021

Meestal krijgen we geen gehoor. Soms worden we zoet gehouden met “We zijn het aan’t bestuderen” of ook “We zijn ermee bezig”.

Blauwe, Groene, Oranje schepenen en burgemeesters hebben zich over het probleem “ontfermd” … zonder enig resultaat. Ze blijven er wel nog steeds over nadenken hoe ze het eventueel zouden kunnen oplossen /;-) Al onze persoonlijke suggesties bleven dode letter.

Soms wordt ook het argument “historisch karakter van het centrum” uit de gemeentelijke collegeschuiven boven gehaald, om het voortbestaan van de kasseien te verantwoorden. De meeste leden van het gemeentebestuur zijn te jong om te weten dat de Onze-Lieve-Vrouwstraat vroeger geasfalteerd was. Sommigen, die dat wèl weten, doen alsof ze aan geheugenverlies lijden.

 

 

Het Laatste Nieuws
van 28 augustus 2007.

Ja …
toen was er al een ZONE30 zonder enige handhaving …
Nog nooit heeft er zelfs maar 1 flitspaal in de
Onze-Lieve-Vrouwstraat gestaan.
“De straat is te smal daarvoor” was eens het antwoord van de commissaris.

 

“Historisch karakter”

Dat “historisch karakter” blijkt dan niet belangrijk te zijn als het gaat om
de Belgische vlag op de kerktoren of de vervanging van de straatlantaarns
want die zijn ondertussen verdwenen …

De basiliek van Grimbergen

Van acht uur tot twintig uur luiden de klokken het uur: eerst horen we een lied, zoals “Für Elise” van Beethoven of “Ave Maria” van Gounod, of andere, soms modernere songs. Op het half uur krijgen we één enkele tik op een klok te horen om ons te melden hoe laat het is.

Elke ochtend om zeven uur worden wij uitgenodigd voor het getijdengebed of “goddelijke officie”
Om kwart voor negen luiden de klokken om de Norbertijnen ter gebedsstonde uit te nodigen, want om negen uur is het tijd voor “het terts officie”. De terts is een van de kleine getijden. Het staat voor het derde uur, dat vroeger varieerde omdat de uren ’s winters korter waren dan ’s zomers. Tegenwoordig wordt de terts meestal gebeden rond negen uur ’s morgens.

Persoonlijk heb ik daar allemaal niet veel mee te maken, want “geloven” is zo mijn ding niet. Maar ik respecteer ieders keuze. We moeten van onze Vrijheden genieten …!!!… zolang dat nog kan.

BEIAARDCONCERTEN

Ik ken mensen die verhuisden omdat ze dat “lawaai” niet konden verdragen … maar die missen nu ook de mooie zomerse beiaardconcerten. Die muziek is echt de moeite waard! Het programma is te vinden op de website van de Beiaardvrienden van Grimbergen: https://beiaardvriendengrimbergen.be.
Vanuit onze tuin kunnen wij voluit van die concerten genieten. Zowel die van de vaste beiaardier Twan Bearda als van jonge en minder jonge talentvolle gastbeiaardiers.
Ik herinner me nog de persoonlijke inspanningen van Rien Aarssen, die destijds, zonder enige steun van de gemeente, de beiaard van Grimbergen een nieuw leven heeft geschonken. Tegenwoordig mogen de Beiaardvrienden wèl op wat steun van het gemeentebestuur rekenen. Gelukkig …!!!…
Want het “historisch karakter” van zo’n beiaard is overduidelijk.

Zij die wat verder uit het centrum, maar toch nog in GRIMBERGEN, afhankelijk van in welke richting dat ze de dorpskern hebben vermeden, zijn gaan wonen kunnen, kunnen dan misschien minder genieten van de vele vliegtuigen die over onze gemeente hun bochten nemen om naar verre of minder verre bestemmingen te vliegen: de hele dag … maar ook ’s nachts …!!!… maar ze missen dus ook het “historisch karakter” van de mooie muziek uit de kerktoren.

Ooit zag ons huisje er zo uit :

Van “historisch karakter” gesproken …

 

Deze foto kregen we van onze buurman.

Hij was 80 toen hij ons die schonk en 10 toen hij aan die voordeur stond.

Toen was er zelfs nog geen asfalt op de straat.

Later wel …

En nog later …

Kasseistenen …

Op deze oude foto lijkt het nog meer op een veldweg.

Als dat geen
“historisch karakter” is …???…

Stel je voor dat alle vergunningen alleen nog afgeleverd worden voor bouwplannen met “een strooien dak” …/;-)…

 

Henri (RIEke) VANDENBERGHE
12 januari 2024