Het Dagboek van mijn Moeder – 1952
Het Dagboek van mijn Moeder – 1952
Mijn moeder noteerde blijkbaar soms feiten en bedenkingen in haar agenda,
een soort van dagboek in telegramstijl.
Het is niet zeker of het zich effectief allemaal in 1952 afspeelde,
maar het kleine agenda was wel van dat jaar.
Het agenda was een klein boekje dat ze als nieuwjaarsgeschenk had gekregen van de
GANTERIE MODERNE
MARCEL CAUVIN
ATH
1952
Het begint klaarblijkelijk in het hospitaal:
11 maart
- Plek aan been slaapt
- Steken links in de buik
- Vragen voor vrijdag avond
- Tong?
- Verlies
- corsets
12 maart
- ik verlang naar huis
- ik ben ongelukkig omdat ik niet kan zien wat onze Henri heeft
13 maart
schrijven naar ma Tienen en Ieper
Annick, Martha, Jacqueline, Josée, tante Elza, Lieven, …
13 april en volgende
voor mijn operatie
droevig leven, leefde steeds in onmin met man
ik dacht, als ik geopereerd ben zal dat beteren
Hij wil geen kinderen en ik wel en daardoor
en ook vele andere kleinigheden deden mij verdriet
alhoewel ik al heel veel heb moeten verdragen
toch houd ik van mijn man
soms doorlees ik de brieven van toen wij nog gescheiden leefden
en dan wellen tranen op en ik kan mij maar niet indenken
hoe het mogelijk is dan zoo verstokt te worden.
Hier stak er een klein briefje
zeker nog van tijdens de oorlog …
want daarop stond in potlood geschreven :
aan mijn allerliefste
van
haar lieveling
in gevangenschap
Jacques
Ik denk soms ofwel zijn het vrienden of is er een andere vrouw ?
Het is moeilijk om een oplossing te vinden.
Ik denk steeds na en probeer al het mogelijke
maar steeds zonder resultaat.
Hij kan soms binnen komen van zijn werk, dat ik soms niet weet hoe ik hem moet aanspreken.
Hij kan ook wel eens heel vriendelijk zijn
maar, ik weet niet, hoe mij uit te drukken.
Hij is soms onverstaanbaar.
Ik ben ongelukkig en toe nochtans mijn plicht als huishoudster, vrouw en moeder en ik voel mij soms zoo ver van mijn man af.
6 mei
ik heb hulp gevraagd aan God en ben terug met hem vereenigd en heb vertrouwen in de toekomst
1 juni
Ma en pa zijn hier geweest en hebben mijn zoon meegenomen om mij wat rust te geven.
Ik voel mij verflauwen.
Ik weet dat het is van verdriet en enkel met het gedacht een goed huishouden te vormen en te leven om ons kind een minder nerveus maar gelukkig en kalm leven te laten lijden.
Niets helpt.
Soms komt er nog eens een schoone dag.
Maar dan weer gevolgt van andere droevige.
Ik doe alles mis, vergeet alles en steeds denk ik na of er toch geen middel is.
Steeds hoop ik dat God mij helpen zal en ons kind en man en mij voor eeuwig gelukkig samen brengt.
9 juni
Vandaag voel ik mij precies wat dichter bij mijn man.
10 juni
Alle dagen passeren verschillend
een dag heb ik hoop
een andere vervliegt weer alles in rook
Ik voel mij zoo ongelukkig, ik zou zoo graag een kalme omgeving voor mijn kind scheppen, maar onmogelijk met zoo’n man.
12 juni
Weer denk ik hem op leugens betrapt te hebben.
Hij weet steeds een uitvlucht.
Waarom ? al die geheimzinnigheid tussen man en vrouw.
Ik voel me weer zoo ziek
13 juni
Ben bij dokter geweest
Van 66 kgr na operatie tot 58 verminderd; mijn zenuwen totaal op.
Steeds gejaagd.
Moet kalmte en rust hebben.
Pillen om mij te kalmeren.
14 juni
Steeds weer komen wij elkaar nader, tot weer eens, hij koel en brutaal me verstoot zonder het te zeggen maar ik voel het
Ik moet steeds beledigingen uitstaan vóór vreemden en familie.
15 juni
kalm voorbij
Hij spreekt van opofferingen waar ik van hem absoluut geen opofferingen zie
16 juni
ben gaan zien in welke school onze jongen zal gaan
nu daarvoor weer discutie is
17 juni
Nog naar scholen geweest en inlichtingen gevraagd.
Steeds kan Jacques niets besluiten.
Hij zegt steeds “trek u niets aan, laat mij doen en als gij gij alles doet wat ik wil zal alles goed gaan.”
Ik weet niet wat daarop antwoorden want ik doe niets dat hij niet wil of weet alhoewel hij steeds geheimzinnig is tegenover zijn vrouw.
19 juni
Ik ben ongelukkig en vermager steeds
er gebeurt iets met mijn man dat niet juist is
ik ben bijna zeker
20 juni
kost wat kost zal ik mijn huishouden redden voor mijn kind
21 tot en met 29 juni
Tienen
Zondag 29 :
veld wandelen met Jacques en Henri
Henri in den hemel
30 juni
Brussel terug met Henri
1 juli
ik en Henri in stad langs St.-Josse naar Place Dailly, iets drinken : youghourt
2 en 3 juli
werk thuis
4 juli
V.T. (???)
9 juli
Jacques Florenne
10 juli
Florenne terug
11 juli
minister Cortège
12 juli
verbetering
13 juli
samen
16 juli
steeds hetzelfde leven
zonder zon eentonig droevig zonder verstandhoudging bijna onmogelijk
31 juli
vacantie zonder verbetering
1 augustus
slechte spijsvertering
2 augustus
hunker naar een prettige dag
3 augustus
nooit iets prettigs en liefs
5 augustus
zelfs het kind komt onder dien invloed
en versteekt soms zijn lieftalligheid
12 augustus
steeds hetzelfde vals leven
30 augustus
schuld van mijn operatie en dekens die ik nodig heb voor den winter
ik heb een oude mantel van om doen draaien voor de winter
kan geen nieuwe kopen
heb zelfs niets warms voor mij in den winter
maar Jacques reclameert steeds een costuum
alhoewel hij er drie heeft
en steeds in militair is in de week
Dus beter en meer gekleed dan de vrouw
13 september
heb een remedie voor mijn ontstekingen in den buik en voel mij wat beter
15 september
eerste dag school
Ik ben wat droevig gestemd want soms denk ik dat Henri ook zo’n moeilijk karakter zal hebben
16 september
steeds hetzelfde leven
zeer eigenzinnige Jacques
Ik tracht het mij niet meer zoo aan te trekken
want ik moet gezond blijven voor mijn kind
17 september
ik weet zeker dat hij nog omgaat met dat volk die mij zoo zwaar beledigt heeft en waarvoor hij mij steeds niet eens heeft verdedigt
19 september
Ik doe mijn huishouden zoals het moet en voel mijn gezondheid wat beteren
20 september
weer heb ik mijn man gezien met die Maurice maar ik ben het moe en begin mij meer niets meer van mijn man aan te trekken
21 september
Doe mijn plicht als huisvrouw en moeder ook als vrouw maar niet meer om te strijden voor mijn liefde want die dooft heelemaal uit zonder de minste aanmoediging van mijn man
22 september
ben zeer ongelukkig
voel mijn krachten weer begeven door veel toevallige redenen die ik verneem zonder er naar te vragen
want ik trachtte mij niet s meer aan te trekken
maar ons kind heeft zelfs geen 5fr kunnen krijgen voor zijn goed bulletijn
alhoewel Jacques veel geld opstrijkt waar van hij denkt dat ik het niet weet
en hij durft dan antwoorden aan zijn kind dat hi arm is en tegen mij dat hij niet genoeg drinkgeld heeft
1 oktober
steeds weer hetzelfde leven
hij heeft mij gezegd dat hij geld geleend heeft aan de weduwnaar, 200 fr
2 oktober
Hij heeft eens iets afgegeven van het geld dat hij verdient heeft om van huis weg te gaan.
Ik moet steeds schuld van mijn operatie en hij wil zich niets te kort doen om dat terug te betalen
4 oktober
Ik heb hem 200 fr moeten teruggeven van het bijverdiende geld
Plus 900 fr om kosten te dekken van eten in Philipville.
Ik weet niet juist meer op welke datum
maar het is in dees maand
juist voor zijn vertrek
6 oktober
De dat dat hij vertrokken is
12 oktober (zondag)
meegeweest naar voetbal Daring
weer ruzie alhoewel ik en Henri de hele tijd toch alleen rond wandelen en zonder hem vertrokken en toch samen
18 oktober
Ik denk weer eens dat het betert
19 oktober
Jacques weer een scene en daarna toch thuis gebleven en naar match internationale geluisterd
29 oktober
hij zegt dat hij niets trekt en heeft 900 fr op voorhand gehad
Ik moet nochtans nog schuld van mijn operatie
en Jacques eet graag goed en is niet rap tevreden
30 oktober
Ik kan er bijna niet meer komen met zoo’n dik traitement, omdat ik altijd zijn grillen tracht te voldoen. Lieve God doet hem eerlijk worden want ik houd het niet uit.
31 oktober
Steeds weer denk ik op leugens te betrappen. Hij zou nu langs Brussel rond gaan om naar Tienen te komen en zal eens rond 8 uur daar zijn. Ik ben bijna zeker dat het weer leugens zijn.
1 november
Lieve God help mij de waarheid vinden, vandaag op zo’n heilige dag, weer ruzie omdat ik bij hem ging in Den Hert om samen naar huis te gaan en daarvoor weer een heele dag ruzie.
2 november
Ik zal trachten de waarheid te weten want mama en papa zien iedere keer dat het tussen ons nog niet gaat alhoewel ik reeds alle middelen geprobeerd heb.
5 november
weer zoo’n scheinheilige brief ontvangen en heel schoon voor wie Jacques niet kent maar die hem kent ziet tussen de lijnen waar hij op af wil
6 november
steeds luisteren en doen wat ik zeg
zoo zegt hij maar hij doet mij in de doeken maar ik kan mij zoo maar niet laten doen als ik alles goed bekijk
7 november
werk zenuwachtig om hem morgen te ontvangen want de waarheid weet ik en ik kan dus zoo maar niet zwijgen
8 november
hij was in hoek café Place Dailly
heb hem gaan halen en nog eens gevraagt of iedereen zoo laat thuis was, hij zei waar ja en toen in’t naar huis gaan heb ik hem gezegd dat hij vrijdag op de Place Dailly geweest was. Hij wilde weten van wie ik het wist en toen bekende hij dat hij voor niet naar Safraanberg te moeten gaan naar de kazerne geweest is.
Waarom dan daarvoor zoo liegen ? en voor iedereen
10 november
heeft ons gevraagt mee te gaan aan de tram en is vertrokken met de 60
heeft belooft van te veranderen nadat ik weer ziek en gebroken ben van smart en ben nu weer benieuwd wat er zal volgen van die belofte
12 november
ik melde niets meer sinds lang maar heb steeds vermoeden tegen die vrouw van Maurice
16 november
steeds gebeurt er iets om mij te kwetsen
Het is 1953
Wij hebben ons vermaakt en ik weet soms niet of het waar is ja of neen
14 februari
groot verdriet
Moeder verloren
alles verloren
man belooft weer braaf te zijn
hij bespaart mij een beetje maar ik voel dat hij komedie speelt
Lieve Vrouw help mij de waarheid vinden
Ik heb haar gevolgt, ze ging achter de kazerne, ik had weer een voorgevoel
en haren uitgetrokken en gestampt
heb haar man verwittigd
Ik bid God voor vrede in mijn huis en omdat ze niet meer zal proberen mijn man rond te halen
Ik wil hem nog alles vergeven
een laatste maal
maar dan niet meer
want hij is wel zoo schuldig als zij vermits hij een kind heeft
Onze jongen die zoo braaf en slim is waar hij fier mag op zijn
’t Is voor hem dat ikherbegin en ook omdat ik mijn man nog lief heb en hem nog één enkele kans wil geven
En toen was de kleine agenda stil …
2