I remember …
that beautiful concert of …
Three Guitars …
Het album werd in de US bij Chesky Records uitgebracht in juli 2003 en was pas in 2004 in Europa te verkrijgen.
In juli 2005 zaten ze al op het podium van BROSELLA Folk & Jazz voor een uniek concert in België: een première !!!
Larry Coryell – Badi Assad – John Abercrombie
inderdaad … Larry Corryell (02/04/1943 – 19/02/2017), Badi Assad (23/12/1966 – …) & John Abercrombie (16/12/1944 – 22/08/2017)
… … … (dus John overleed één jaar na Onze Nationale Toots !!!)
De foto bij de affiche hierboven geeft heel goed de karakters weer van deze fantastische artiesten …
links: Larry Coryell met een fijne glimlachende blik,
in het midden: Badi Assad met een uitbundige lach,
rechts: John Abercrombie, de stille, die precies niet gelooft wat hij hoort.
3 grote talenten, artiesten, muzikanten en ook 3 buitengewoon aangename mensen om mee te werken.
Merci FA !!!
(FA = Françoise-Emmanuelle Denis
… zie verder)
car c’est grâce à toi
que le publique de Brosella
a été enchanté de vivre cette belle expérience musicale.
photos taken at the soundcheck @ BROSELLA on Sunday 10 July 2005 …
preparing their unique concert in BELGIUM …
Tijdens het optreden liet Larry Coryell plots zijn twee kompanen alleen verder spelen: hij ging zelf even van het podium om vooraan te gaan luisteren “hoe het klonk”. Hij ging dan onmiddellijk weer het podium op en zei onderweg: “Henri, wonderful sound, nice audience” en nog geen minuut later waren de Three Guitars weer met drie.
Voor wie “iets” meer wil weten over de 3 artiesten afzonderlijk :
Badi Assad
Badi Assad is een Braziliaanse singer-songwriter en gitarist. Ze speelt voornamelijk jazz en folk. Ze werd geboren op 23 december 1966 in de staat São Paulo, maar ze groeide op in Rio de Janeiro totdat ze twaalf werd. Ze komt uit een muzikale familie: haar vader, Jorge Assad, is van Libanese afkomst en speelt mandoline en haar twee oudere broers, Sérgio en Odair, spelen allebei gitarist en treden samen op onder de naam Dou Assad. Op veertienjarige leeftijd begon Badi Assad gitaar te spelen. Ze studeerde klassieke gitaar aan de University Conservatory in Rio de Janeiro en ze won de “Concurso Jovens Instrumentistas do Rio de Janeiro” (Young Instrumentalists Competition of Rio de Janeiro) in 1984. In 1986 begon ze haar professionele carrière met het “Guitar Orchestra of Rio de Janeiro”. In 1987 werd ze op het “International Villa Lobos Festival” uitgeroepen tot beste gitarist van Brazilië. In datzelfde jaar speelde ze in Europa, Israël en Brazilië onder de naam “Duo Romantique” met de Brusselse gitarist Françoise-Emmanuelle Denis, die tevens productrice en artistiek directeur is van het Brusselse GHA Records (zie verder). Het is aan haar te danken dat we dit exclusief optreden op BROSELLA Folk & Jazz 2005 hebben kunnen waar maken. Badi Assad zingt zowel in het Engels als in het Portugees. In 1995 werd ze door het blad Guitar Player verkozen tot “Best Acoustic Fingerstyle Guitarist”. De lezers van dat blad verkozen haar album “Rhythms” tot “Best Classical Album of the Year”. Ze staat bekend om haar eigenzinnige en bijzondere vertolkingen van nummers van componisten als Geroge Harrison, Egberto Gismonti en Ralph Towner. Zo covert ze op het album “Chameleon” (1998) “While My Guitar Gently Weeps” van The Beatles. Op datzelfde album speelt ze echter voor het eerst ook eigen nummers. Tussen 1998 en 2001 stopte ze noodgedwongen met optreden naar aanleiding van een neurologische aandoening, die het haar vrijwel onmogelijk maakte om gitaar te spelen. Nadat ze helemaal genezen was nam ze in 2003 samen met Jeff Young een album op, getiteld “Nowhere“.
Naast Larry Coryell en John Abercrombie speelde ze ook al met Pat Metheny.
GHA Records, le label de la guitare depuis 1988 !
Consciente d’avoir partagé des moments de musique privilégiés
d’une inestimable qualité avec des guitaristes exceptionnels,
j’ai le sentiment d’avoir contribué à écrire
une page importante de l’histoire de la guitare.
Je suis reconnaissante à tous ces artistes
d’avoir été leur partenaire dans l’aventure particulière
que représente un enregistrement musical.
Ces guitaristes m’ont confié le soin d’immortaliser
leur talentet leur répertoire,
faisant du label GHA le dépositaire
du fruit de leur mission de musicien.
Cela me donne plus que jamais la volonté
d’en être l’ambassadrice auprès des générations
actuelles et futures.
John Abercrombie
John Abercrombie was een Amerikaanse gitarist (elektrische en akoestische gitaren en mandoline) geboren te New York op 16 december 1944 en overleden op 22 augustus 2017. Hij speelde zowel jazz (postbop, progressieve jazz), folk en rock. Hij groeide op in greenwich, Connecticut en begon op zijn veertiende gitaar te spelen. Hij studeerde gitaar en harmonieleer aan Berklee College of Music te Boston. Zijn carrière begon hij in 1967 als gitarist in de band van blues organist Johnny ‘Hammond’ Smith. In 1969 speelde hij in de groep Dreams samen met Michael en Randy Brecker en werd tevens een veelgevraagde sessie-muzikant. Hij speelde mee op plaatopnames van onder meer Gil Evans en Gato Barbieri en maakte regelmatig deel uit van de groep van Chico Hamilton.
Als gitarist van de groep Spectrum van drummer Billy Cobham begon hij bekender te worden. In 1974 kwam zijn eerste plaat uit bij ECM: “Timeless”, met Jan Hammer (keyboard) en Jack DeJohnette (drums). Er zouden er nog vele volgen. In 1975 kwam zijn trio Gateway (met bassist Dave Holland en DeJohnette) met de plaat “Gateway“. Met dit trio nam Abercrombie vier platen op. In 1979 richtte hij een eigen kwartet op, dat drie platen zou maken. Hij speelde vaak met DeJohnette samen (onder meer in diens groepen Directions en New Directions), evenals met gitarist Ralph Towner. Eind jaren tachtig en begin jaren negentig speelde hij in het kwintet van trompettist Kenny Wheeler.
John Abercrombie werd ook bekend met zijn trio’s met Marc Johnson en Peter erskine en met organist Dan Wall en Adam Nussbaum. In de band Baseline speelde hij met de Nederlandse contrabassist Hein van de Geyn en drummer Joe LaBarbera. Zijn laatste kwartet bestond naast hemzelf uit Mark feldman, Marc Johnson en Joey Baron.
Larry Coryell
Larry Coryell is geboren in Galveston op 2 april 1943 en overleed in New York op 19 februari 2017. Hij was een van de vele grote meesters op jazz gitaar. Hij nam meer dan 70 albums op in de afgelopen 35 jaar als bandleider en componist. Hij probeerde tal van instrumenten voordat hij overstapte op de gitaar. Zijn voornaamste invloeden werden Chet Atkins, Chuck Berry en Wes Montgomery. In 1965 speelde hij in het kwintet van jazzdrummer Chico Hamilton op het album The Dealer. In 1966 had hij zijn eigen band, Free Spirits. Zij speelden een mengeling van psychedelische rock en jazz. Eind jaren 60 en begin jaren 70 werd Coryell een van de meest gevraagde gitaristen in rock, jazz en andere muziekgenres. In die periode speelde hij mee met diverse rocksessies met onder anderen Jack Bruce, Jimmy Webb, The 5th Dimension, Charles Mingus, Billy Cobham, Chick Corea en John McLaghlin. De albums die hij in die tijd produceerde werden een mengeling van rock, jazz, Oosterse toonladders en een vrije vorm van improvisatie van klassieke riffs. In 1974 formeerde Larry Coryell The Eleventh Hoouse, de populairste fusionband uit die tijd. De band bestond uit onder anderen zijn goede vriend, de trompettist Randy Brecker.
In 1977 kwam er het album “Twin House” (bij Elektra) in duo met onze nationale Philip Catherine. In 1978 bracht Atlantic Records een tweede duo plaat van hen uit: “Splendid”.
Op 19 februari 2017 overleed hij onverwacht in zijn slaap.
I will never forget
what Larry Coryell said :
“Henri, it’s the first time since many many years, that I’ve come to a festival where you’re not going from one cage to another: taxi, plane, taxi, hotel room, taxi, backstage cabin, stage, … and then the same way backwards. Here, I felt free !!! I even went for a pee at the public toilets and the guy who was peeing next to me congratulated me for a wonderful concert …“