Op zaterdag 5 september 2020, heb ik mezelf getracteerd op prachtige muziek, met een “Dagje Django en Zo”
om 15:00 zat ik bij BOZAR OPEN AIR MUSIC
op de vooraf gereserveerde stoel A1
op het Dakterras Errera, Koningsstraat 10, 1000 Brussel

“FIDDLER ON the BOZAR ROOF”
waren Renaud Crols & Friends

Renaud Crols

Renaud Crols (°1983) behaalde zijn eerste prijs viool aan het Koninklijk Conservatorium te Luik. Aanvankelijk speelde hij vooral klassieke kamermuziek, maar zijn avontuurlijke ziel bracht hem mettertijd ook richting jazz, meer specifiek de manouche-stijl. Intussen is hij van alle markten thuis: van Indisch tot Afrikaans, van Bach tot Balkan. Je ziet hem vaak zij aan zij met Tcha Limberger en Les Violons de Bruxelles, met Karim Baggili, maar hij trok ook op met wereldbekende Roemeense groep Taraf de Haïdouks.

Zelfstandige muzikanten zoals Renaud Crols hebben het in deze coronatijden hard te verduren. Maar ze blijven niet bij de pakken zitten.
Hij was zelf één van de eersten die de kat aan de bel bond en publiek alarm sloeg. Hij lanceerde een crowdfunding-campagne via sociale media en zette zich mee in om de precaire situatie van collega freelance muzikanten onder de aandacht te brengen. 

Op BOZAR Open Air presenteerde hij met zijn eigen band muziek uit alle windstreken op het terras van BOZAR met zicht op de stad.

De presentator kondigde dit concert aan als “le premier concert après
‘le silence’ depuis le mois de mars”. dat geldt misschien wel voor BOZAR, maar ik heb samen met mijn Vrienden Guy en Ben, die ook op het dak van BOZAR zaten, toch in augustus al enkele concerten mogen meemaken.

Het kwartet begon met “Pleurons tout bas” (vrij vertaald), een Braziliaanse choro en brachten als tweede nummer een compositie van Django Reinhardt: “R26”. De twee Renauds zijn allebei grote fans van Richard Galliano en speelden dan ook met veel zwier zijn “Waltz for Nicky”. Later speelde de groep ook nog een compositie van Renaud Dardenne, die hij de titel gaf van “Gallianologie”. Ze brachten ook nog een nummer van Benjamin Clement: “La Pleine de Jeu” en toch nog één nummer vanDjango Reinhardt: “Ultra Fox”.

Renaud Dardenne

… is een belangrijke figuur van de Belgische zigeunerjazzscene.
Van bij het ontstaan van de groep maakt hij deel uit van het kwintet
“Les Violons de Bruxelles”, waarin ze de bezetting van de Hot Club de France ondersteoven hebben gegooid. Drie gitaren een viool en een contrabas werd bij hen één gitaar, drie violen en een contrabas:
Tcha Limberger, Renaud Crols, Alexandre Tripodi, Renaud Dardenne en Sam Gerstmans.
Hij treedt ook op in het “New Quartet” van Fapy Lafertin
en met Liana Gourdjia in een meer klassiek repertoire.
Onlangs zag ik hem aan het werk met Nathan Daems‘ “Village Quartet”.
Ook met zijn eigen Trio, met Benjamin Clement en Boris Schmidt, is hij ons niet onbekend: in de Djangofolllies 2020 Challenge, georganiseerd door BROSELLA, was hij de spilfiguur. Hij studeerde af aan het KCB (Koninklijk Conservatorium Brussel) in jazzgitaar en pedagogie. Met veel passie geeft hij les bij Muziekpublique en regelmatig in zomercursussen, zoals in Neufchateau, of de bekende “Django In June” in Massachusetts.
Zijn spel is resoluut akoestisch: alles in finesse en oprechtheid. Naast zijn passie voor traditionele muziek, jazz en de muziek van Django Reinhardt in het bijzonder, is hij ook een veelzijdig musicus die zich in vele werelden thuis voelt: rebetiko (Vinylio), chorinho, Venezolaanse muziek (met Osvaldo Hernandez) …
Hij componeert ook voor zijn verschillende groepen en voor het theater.

Benjamin Clement

… leerde zichzelf op 14-jarige leeftijd gitaar spelen, op aansturen van zijn vader. In het begin speelde hij rockmuziek en blues. Het is pas later dat hij interesse kreeg voor jazz en voor de gipsy swing van Django Reinhardt. Nog later ontdekte hij de zigeunermuziek en werd er verliefd op. Hij volgt les bij Bulgaarse en Roemeense musici en leert Tcha Limberger kennen die zijn interesse voor de Balkanmuziek deelt. Ze spelen samen in de Transsylvaanse groep Szibva. Terwijl hij zich de Balkanmuziek eigen maakt, o.a. bij de band Zongora, blijft hij optreden met jazz/rockprojecten zoals Rackham.

Boris Schmidt

De Luxemburgse contrabassist Boris Schmidt (°1983) volgde verschillende workshops bij onder meer Jacques Pirotton en André Klenes en trok nadien naar het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, waar hij in de leer ging bij Hein Van de Geyn en Eric Ineke. Met deze bagage bouwde hij stilaan zijn reputatie uit. Zijn actieradius is hoofdzakelijk geconcentreerd in de Benelux maar met het ensemble L’Arpeggiata toert hij wel de hele wereld rond. Onder de artiesten met wie hij verder al samenwerkte en opnamen maakte, vinden we Philip Catherine, Ialma en Fabrizio Graceffa.

Christophe Astolfi

Omdat Christophe Astolfi, na lange tijd, vanuit Parijs nog eens in Brussel kwam spelen, nodigde hij me vriendelijk uit om naar zijn concert te komen met Christian Escoudé (gitaar) en Ben Ramos (contrabas) in de fijne, autenthieke Brusselse Jazz Club :

The Music Village

Dat maakte mijn
“Dagje Django & Zo” kompleet …

Christophe Astolfi

… werd geboren in 1977 in Hussigny-Godbrange in Lotharingen. Hij studeerde gitaar op 12-jarige leeftijd. Zijn professionele carrière begint in accordeonorkesten en verschillende groepen van rock tot jazz op 17-jarige leeftijd. Hij raakt vertrouwd met de muziek van Django Reinhardt, dankzij Italiaanse en zigeunergitaristen uit zijn regio, met name Tchavolo en Dorado Schmitt.
In 1998 vestigde hij zich in Brussel waar hij zich vervolmaakte in de “Django” traditie in België. Hij was nog maar pas aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel ingeschreven om er gitaarlessen te volgen en vooral de gispy swing onder de knie te kijgen, of Brosella nodigde Chrisophe Astolfi al uit voor een concert in de Djangofolllies, met het duo Rakou Chaka. We waren toen januari 2000.
Hij woonde 10 jaar in Brussel en speelde ongeveer overal in België met Philip Catherine, Toots Thielemans, Koen Decauter, Tcha Limberger en nog vel andere muzikanten “van bij ons”. Hij nam ook muziek op voor reclame en voor theaterproducties.
In 2008 verhuist hij naar Parijs en neemt deel aan de plaatselijke muziekscene met David Reinhardt, Samy Daussat, Rodolphe Raffalli en Hugo Lippi.
In 2010 – de 100ste verjaardag van Django Reinhardt – nam hij deel aan “Djangodrom”, het project van regisseur Tony Gatlif met Bireli Lagrène, Didier Lockwood, Stochelo Rosenberg.
In 2013 lanceerde hij zijn album “Des Valses”, opgenomen in trio en volledig gewijd aan swingwalsen en zigeunerwalsen. De schijf wordt al snel een must in de wereld van de zigeunergitaar en Christophe is een van de belangrijkste vertegenwoordigers van dit veld.
Tussen 2015 en 2016 nam hij twee platen op met Boulou en Elios Ferré en in november 2016 verscheen in Éditions Coup de Pouce de eerste gitaarmethode gewijd aan de zigeunerwals die ooit werd uitgevoerd. Zijn werk wordt zeer goed ontvangen. Christophe wordt regelmatig uitgenodigd om zijn werk te presenteren door middel van concerten en masterclasses in Frankrijk, Europa en de Verenigde Staten.
In januari 2018 werd Christophe dankzij de steun van Marcel Campion en Sylvie Lacombe directeur van de zigeunerjazzschool van La Chope des Puces, de mythische tempel van de zigeunergitaar in Parijs. Sindsdien worden er elke zaterdag workshops gegeven.
Op 6 december 2018 kwam mijn nieuwe album uit. Deze plaat opgenomen met Florent Gac op Hammond orgel, Samuel Hubert op contrabas en Stéphane Chandelier op drums is een project gewijd aan de onuitgegeven composities van de gitarist en componist Pierre “Baro” Ferré.
Op dit moment ben ik, parallel aan mijn concerten met mijn orkesten en Christian Escoudé’s Gypsy Trio, bezig met twee nieuwe albums die in 2020 zullen worden opgenomen.

Christian Escoudé

… werd geboren in 1947 in Angoulême, in een zigeuneromgeving. Zijn familie verhuisde naar Charente toen Duitse troepen Frankrijk binnenvielen in juni 1940. Zijn vader, een zigeuner en gitarist, gaf zijn passie voor Django Reinhardt en gitaarspel door. Hij koos voor een carrière als muzikant, in dit Frankrijk dat ontstond uit de Tweede Wereldoorlog, waar ook plezier aan moest worden beleefd. Hij begeleidt verschillende zangers en muzikanten. In december 1975 ontving hij de Django Reinhardt-prijs van de Académie du Jazz. Daarna nam hij deel aan talrijke festivals, waaronder het Festival de Samois, georganiseerd als eerbetoon aan Django Reinhardt en diverse samenwerkingen met Franse en Amerikaanse jazzmuzikanten. In 1980 ging hij op tournee in de Verenigde Staten, Brazilië en Japan, met John McLaughlin. In 1980 ging hij op tournee in de Verenigde Staten, Brazilië en Japan, met John McLaughlin. Vervolgens trad hij toe tot het grote orkest van Martial Solal, daarna trad hij op in andere formaties. Christian Escoudé trad als duo op in 1983, met Didier Lockwood, waaraan vervolgens Philip Catherine werd toegevoegd. In 1985 vormde hij samen met Boulou Ferré en Babik Reinhardt het Zigeunertrio. Vervolgens zette hij zijn carrière voort in andere formaties en in het gezelschap van hedendaagse jazzmuzikanten, waarbij hij zich ook regelmatig herinnerde aan zijn gehechtheid aan de muziek van Django Reinhardt.

In 2012 bracht hij het album uit “Christian Escoudé joue Brassens: Au bois de mon cœur”, dat hij in januari 2013 reeds tijdens de Djangofolllies kwam voorstellen in verschillende clubs en cultuurcentra. Ik herinner me dat ik daar voor het eerst de fantastische violoniste Fiona Monbet aan het werk zag. Ik was zo onder de indruk van haar talent dat ik haar in 2016 op de 40ste (mijn laatste) BROSELLA Folk & Jazz aan het publiek heb voorgesteld.

Ben Ramos

In 1999 begon Benjamin Ramos met gitaarlessen te nemen
in de Jazz Studio in Antwerpen,
en in 2000 begon hij basgitaar te spelen bij Bas Cooijmans.
Van 2001 tot 2004 volgde hij lessen contrabas
in het Koninklijk Conservatorium Brussel
bij niemand minder dan Jean-Louis Rassinfosse.
Hij was eerst gitarist in een rockband en pas daarna bassist in verschillende jazz- en funkformaties. Hij speelde een honderdtal concerten als contrabassist in verschillende jazzbands. Na verschillende muzikale ontmoetingen kreeg hij de kans om op te treden in Gouvy op het Luxemburgse Jazz- en Bluesfestival, op “Festijazz” (Afrika) in juni 2003, op het Reggae Afro Festival in juli 2003. Met Joachim Jannin bereikte hij de halve finale van het tweejaarlijkse “Chanson française” festival en op “Mars en Chanson” (Frankrijk).
In mei 2004 stond hij op de Brussels Jazz Marathon.
In juli 2004 speelde hij op het festival “Jazz à Sètes” (Frankrijk)
en won hij de jonge talentenjacht van het Blue Note-festival in Gent.